طلاق و جدایی والدین یک رویداد پیچیده و تاثیر گذار است که برای کودکان و خانواده ها قابل توجه است. در طول سالهای اخیر، نرخ طلاق و جدایی در جوامع مختلف به طور چشمگیری افزایش یافته است و این موضوع به یکی از چالش های روانشناسی و اجتماعی در جوامع مدرن تبدیل شده است. بنابراین بررسی تاثیرات طلاق بر کودکان و خانواده از اهمیت بالایی برخوردار است.
طلاق و تغییراتی که در زندگی خانواده ایجاد میکند میتواند بر روان و رفتار بچه ها تاثیرات قابل توجهی داشته باشد. در زیر به برخی از تاثیرات مشترک و تفاوت های ممکن بین دختران و پسران پس از طلاق والدین اشاره میکنیم:
تاثیرات طلاق والدین بر کودکان
- استرس و اضطراب: هر دو جنسیت پسر و دختر ممکن است تحت تأثیر استرس و اضطراب بعد از طلاق والدین قرار بگیرند. تغییرات در زندگی خانوادگی، جدایی از یکی از والدین و تغییر در روابط خانوادگی میتواند به استرس و اضطراب، مشکلات روانی و افسردگی منجر شود. بچه ها ممکن است احساس ناامنی و نگرانی درباره آینده خانواده خود بکنند. آنها ممکن است به والدینشان وابستگی بیش از حدی داشته باشند و از جدایی آنها ناراحت و مضطرب شوند. همچنین تغییرات در برنامه های روزانه، محیط زندگی و روابط خانوادگی نیز میتواند برای بچه ها سختی ها و ناراحتی های زیادی به همراه داشته باشد.
- ناراحتی احساسی: طلاق والدین ممکن است باعث ناراحتی و احساس طرد شدگی در فرزندان شود. آنها ممکن است احساس کنند که عشق و پشتیبانی والدین به طور کلی کاسته شده است. این تغییرات عاطفی به احتمال زیاد تاثیری بر روی روابط آنها با خانواده، دوستان و عملکرد تحصیلی و اجتماعی آنها بگذارد.
تأثیر طلاق بر فرزند دختر
- مشکلات خود تصویری: دختران ممکن است در پیشروی بیش از حد به دنبال تأیید و توجه دیگران باشند، چون احساس میکنند از این طریق میتوانند خود را اثبات کنند. طلاق والدین ممکن است تأثیر منفی بر خودنگری دختران داشته و احساس ناامنی و ناامیدی درباره روابط آینده آنها ایجاد کند. در طلاق، کودکان ممکن است شاهد تغییرات در روابط والدینشان باشند و این تغییرات میتواند بر تصویر خود و اعتماد به نفس دختران تاثیر بگذارد.
- تأثیر بر روابط عاطفی: طلاق والدین میتواند بر رابطه دختران با والدین آنها تأثیر بگذارد. ممکن است دختران با مشکلات در ایجاد ارتباط عاطفی عمیقتر با والدین خود روبرو شوند، آنها به احتمال زیاد احساس میکنند امنیت و پایداری که از نظر روابط خانوادگی انتظار داشتند به هم ریخته است. این احساس باعث می شود که دختران به دنبال تایید و توجه بیشتری از سوی والدین خود باشند، به خصوص اگر احساس کنند رابطه عاطفی با یکی از والدین در خطر است.
تأثیر طلاق بر فرزند پسر
- مشکلات رفتاری: پسران ممکن است به عنوان یک واکنش به تغییرات و تنش های خانوادگی، نشانه‌های مشکلات رفتاری بیشتری نشان دهند. آنها ممکن است خشونت آمیز شوند یا برای بیان نارضایتی و خشم شان، رفتارهای متمردانه نشان دهند یا به دلیل کاهش دقت و توجه، مشکلات تحصیلی داشته باشند.
- تأثیر بر تصویر از مردان: طلاق والدین میتواند بر تصویر پسران از مردان و نقش پدری تأثیر بگذارد. آنها ممکن است با مشکلات در شکل‌گیری هویت مردانه خود روبرو شوند. در زمانیکه والدین طلاق میگیرند، تغییرات عمده ای در نحوه ارتباط با پدر ایجاد میشود که میتواند تاثیرات عمیقی روی پسران داشته باشد. هویت مردانه به مجموعه اعتقادات، ارزشها و نگرشهایی اشاره دارد که فرد درباره خود به عنوان مرد و نقش هایی که در جامعه بر عهده دارد، دارد. وقتی والدین طلاق میگیرند، پسران با چالشهایی در شکل گیری این هویت مواجه میشوند. و درباره نقش پدری و مردانه بودن دچار ابهام می شوند و نیاز به راهنمایی بیشتری خواهند داشت، که این میتواند به دلیل نبود یک نمونه پدری پایدار و حضور پدر در زندگیشان باشد.
مطالب مرتبط: مشکلات رفتاری کودکان
مهم است بدانید که هر فرد و خانواده‌ای منحصر به فرد است و تأثیرات طلاق والدین بر فرزندان ممکن است در هر مورد متفاوت باشد. برخی از بچه ها ممکن است احساس تنهایی، ناامنی و ناراحتی کنند. آنها ممکن است به سختی درک کنند که مادر یا پدرشان دیگر در کنارشان نیست و این مسئله م یتواند بر روی روابط آینده آنها تاثیر گذار باشد. با این حال برخی دیگر از بچه ها میتوانند از طلاق بهره ببرند. بعضی از مواقع، طلاق می تواند به معنای پایان دادن به یک رابطه ناخوشایند و تنش زا بین والدین باشد و در نتیجه، فضای بهتری برای رشد و توسعه بچه ها به وجود آورد.
همانطور که گفته شد طلاق والدین تجربه ای پر تنش برای کودکان است و می تواند تاثیرات روانی جدی بر آنها داشته باشد. در زیر چند مشکل روانی دیگر که ممکن است روی بچه هایی که خانواده آنها از هم جداشده اند تاثیر بگذارد آورده شده است:
الف) مشکلات تحصیلی: کودکانی که والدینشان از هم جدا شده اند، ممکن است با تغییر محل زندگی، تغییر مدرسه، جدایی از یکی از والدین، فشار های مالی و احتمالا ناراحتی های روانی دیگر مواجه شوند. این تغییرات باعث ایجاد نگرانی و اضطراب در کودکان میشود که میتواند باعث شود در تحصیلات خود مشکلاتی را تجربه کنند. تمرکز کمتر، عدم حضور ذهنی در کلاس، کاهش عملکرد تحصیلی برخی از مشکلاتی هستند که ممکن است بر آنها تاثیر بگذارد.
ب) کاهش خود اعتمادی: طلاق والدین ممکن است منجر به کاهش اعتماد به نفس در کودکان شود و این امر توسط روانشناسان تایید شده است. داشتن والدین در کنار هم و حمایت از بچه ها میتواند به خود اعتمادی آنها کمک کند زیرا آنها احساس میکنند که در مواجهه با مشکلات دارا حامی و پشتوانه هستند، اما با طلاق این حمایت کاسته میشود و ممکن است بچه ها احساس کنند تنها هستند و در مقابل مشکلات بی پشتوانه قرار دارند.
ج) مشکلات در روابط: طلاق والدین ممکن است بر روابط بچه ها با دیگران تاثیر بگذارد. آنها ممکن است دچار مشکلات در برقراری رابطه با همسالان، دوستان و حتی والدین دیگر شوند. این مشکلات میتواند به دلیل تحمل ناخواسته تغییرات، افزایش استرس و اضطراب و کاستن از توانایی برقراری ارتباط نرمال باشد.
برای کمک به کودکان در مواجهه با این وضعیت های ذکر شده، باید به آنها حمایت کافی ارائه شود. این میتواند شامل بهبود ارتباطات خانوادگی، فراهم کردن فضای گفتگو و ابراز عاطفه، و ارائه پشتیبانی روانشناختی باشد. همچنین، ضرورت دارد که والدین به نیازها و احساسات کودکان توجه کنند و آنها را به صورت مناسب و فراگیر پاسخ دهند.
همچنین، مشاوره و راهنمایی متخصصان روانشناسی و خانواده نیز میتواند به کودکان و خانواده‌ها در مواجهه با این وضعیت کمک کند. این شامل مشاوره فردی و خانوادگی، مهارت‌های مدیریت استرس و ارائه راهکارهای موثر در مواجهه با تغییرات است
تاثیر طلاق والدین بر ازدواج فرزندان
ازدواج با یک فرد که خانواده اش تجربه طلاق داشته است، میتواند با توجه به تجربه ها و مسائل روانشناختی مربوط به طلاق، چالش های خاصی داشته باشد. در زیر به برخی از این چالش ها اشاره میکنیم:
- ترس از تکرار تجربه طلاق: فردی که خانواده اش تجربه طلاق داشته است، احتمالا به دلیل تجربه ناامنی و شک و تردید در زمینه روابط، ترس از تکرار تجربه طلاق در زندگی جدید خود را خواهد داشت. این ترس باعث میشود که او مشکوک و نا امید از پایداری رابطه باشد و از ارتباط عمیق و احساسی با شریک زندگی اجتناب کند.
- تاثیر بر روابط زناشویی: تجربه طلاق در خانواده می تواند تاثیر مستقیمی بر روابط زناشویی فرد داشته باشد. این می تواند باعث شود شخصیت فرد در روابط زناشویی محافظه کار تر و ناامن تر باشد.
- تاثیر بر روحیه و امیدواری: تجربه طلاق در خانواده، روحیه و امیدواری شخص را تحت تاثیر قرار میدهد. شخص به دلیل شاهد بودن بر تجربه طلاق، به ازدواج و خانواده بیشتر شک می کند و امید به یافتن یک رابطه پایدار کاهش میابد. این موضوع سبب کاهش تمایل به تعهد و روابط محبت آمیز عمیق در شخص میشود.
- تاثیر بر روابط خانوادگی: تجربه طلاق در خانواده بر روابط خانوادگی فرد هم تاثیر می گذارد. این تاثیر میتواند در قالب تنشها و درگیری های خانوادگی، عدم تعامل مثبت و حتی بی اعتنایی و انزوا نسبت به اعضای خانواده مشهود باشد.
باید به این نکته توجه داشت، در ازدواج با فردی که والدینش طلاق گرفته اند، پشتیبانی و همدلی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. فرد نیازمند حمایت همسرش در مواجهه با احساسات و چالشهای مربوط به تجربه طلاق است. ازدواج با فرزند طلاق، نیازمند صبر و توانایی درک بسیار بالایی است. ممکن است شخص مورد نظرتان برخی از مشکلات و احساساتی را تجربه کند که شما قبلا با آنها مواجه نشده اید. برقراری ارتباط صادقانه و احترام به او، فرصت دادن برای بهبود و رشد می تواند به ایجاد یک رابطه سالم و پایدار کمک کند.
برای پاسخ به این سوال که آیا با کسی که خانواده اش از هم طلاق گرفته اند ازدواج کنیم یا نه، باید بگوییم که این یک تصمیم شخصی است که بستگی به شرایط و ارزشهای شما دارد. در نهایت شما هستید که می توانید براساس ارزشها، نیازها و تجربه خودتان تصمیم بگیرید. شما باید اهداف و ارزشهای خود و شخص مقابل را بررسی کنید و ببینید که آیا با شخصیت و ارزشهای او سازگار هستید یا نه؟
همچنین مشاوره نیز میتواند به شما کمک کند تا با توجه به وضعیت خاص خود و شرایط خانوادگی فرد مورد نظر، تصمیم صحیحی بگیرید. یک مشاور خانواده میتواند به شما در درک بهتری از تاثیرات احتمالی این وضعیت و راهنمایی درباره مسیری که برای شما مناسب است کمک کند.
پدر و مادر من از هم جدا شدن و با پدرم و مادربزرگم زندگی میکنم ولی میشه گفت زندگیمون زیر دست عمه ی بزرگم میچرخه.هر دفعه که کوچیک ترین دعوایی پیش میاد تهدیدم میکنه که باید از اون خونه برم.یا به خاطر اینکه قرص اعصاب مصرف میکنم بهم میگه جات توی تیمارستانه و…امروز دیگه وسایلم رو جمع کردم که از خونه برم که اومد و هر لباسی که یه سال دو سال پیش برام خریده بود رو از توی چمدونم بیرون کشید و با خودش برد و….هیچ جایی رو دارم که برم.مادرم شرایط نگهداری از من رو نداره و هیچ کدوم از والدین دوستام نمیتونن یه دختر 15 ساله رو گردن بگیرن و پدرمم که دیگه آب بردتش. میترسم اگه برم بهزیستی نذارن ادامه تحصیل بدم.میخواستم بدونم کدوم راه حل بهتره؟1-خودمو بکشم2-از خونه برم3-عمه ام رو بکشم
خیلی طول میکشه تا من راجب زندگیم براتون توضیح بدم راستش خلاصه میگم من یه دخترم و ۱۶ سالمه و از بچگی ینی ۲ ماهم بوده مادر نداشتم ینی از ۲ ماه به بعد مادرم و پدرم جدا شدن و من در سن ۵ سالگی بودم که بابام با یه زنی ازدواج کرد و این زن خیلی بده ۱۰ ساله باهام بد رفتاری میکنه همش منتظره کار اشتباهی بکنم. و بره به بابام شکایت کنه. و بابام کتکم بزنه این مسائل خیلی اذیتم میکنه واقعا منو داره به خودکشی میکشونه الانم پدرم باهام بد شده ۴ سال بابام رفتارش باهام بده نازمو نمی‌کشه محبتی نکرده با مهربونی باهام دیگه حرف نمیزنه فقط سخت گیری میکنه و همه چیزمو گرفته ولی هیچ وقت من. طعم خوشبختی و محبت رو نچشیدم دیگه بریدم با تشکر
من اسمم زینبه ۱۵ سالمه ۹ ساله پیش مادر پدرم جدا شدن من وابسته مادرم بودم خیلی زیاد ضربه روحی خوردم پدرم اصلا خوب نبود و نیس بعد دوماه زن گرفت یکی بدتر از خودشو کلی تو اون دوران سختی کشیدم با بی مادریم که فقط میشد ی روز دیدتش من ی برادر دارم ک چهار ازم بزرگتره ولی انگار نه انگار برادر دارم از همشون خسته شدم از بابام از تحقیرا از اینکه نمیتونم پیش مامانم باشم پارسال کلا ت فکر خودکشی بودم قرص خوردم خط انداختم دسمو تا خلاص شدم باز یچیزی مانع شد ک نشد. من ی دختر شر و شیطون بودم ی دختر پر انرژی ی دختری ک بیشتر از سنش میفهمید ولی از اون دختر چیزی نموند من خورد شدم من شکستم هروز تحقیرم میکنن من درسام بخاطر زندگیم کلی ضعیف شد من علاقه شدیدی ب تجربی دارم ولی الان نمیتونم بهش برسم از اینور مامانمو میخوان فقط شوهر بدن اگ شوهر بدن من بی کسو کار میشم تنها وبدبخت تر بابام بیشتر عذاب میده. قبلا دوس داشتم از دردام بگم برا رفیقام برا نزدیکترین کسم ولی الان دیگه نمیتونم دردام میریزم ت خودم و ساکت میمونم از مدرسه میام یا میخوابم یا تو اتاقم. من دو سال پیش تو مجازی با ی پسری اشنا شدم هم سن و سال خودم وضع زندگیشم مثل من خیلی درک میکنه خیلی شبی خودمه حتی مامانمم میدونه من وابستش شدم و خیلیی دوسش دارم چون تو اوج تنهاییم اومد تو زندگیم اونم خیلی دوسم داره حتی مامانم کمک کرد برم اصفهان ببینمش ولی انگار دیگ مثل قبل نیسم یعنی دوس داریم همو ولی اخلاقامون عوض شد. کل زندگیم ریخته بهم همچی داره عذابم میده خودمو قلبمو کلا تو فشارم عصابم خیلی ریخته بهم زود عصبی میشم ?خیلی وقتا نمیدونم چمه چی میخوام چم شدهه چرا وضع اینجوری خیلی ذهنم درگیره حال روحیم افتضاخ هیچکسسس دیگ نمیفهمه چی میگم چی کشیدم احساس میکنم اگ از دردام ب اشناهام بگم با دلدارشون انگار میخوان تحقیرم کنن
من زندگی خوبی نداشتم و نیاز به محبت داشتم پدر و مادرم از هم جدا شدن چون پدرم معتاد بود دوستامو میدیدم ک عاشق میشدن و خیلی حالشون خوب بود یه روز ک ب بازار میرفتم ی پسری رو دیدم ک دیوونش شده بودم اون موقع من11سالم بود خیلی میخواستمش خیلی یعنی با دنیا عوضش نمیکردم بعد که 12سالم شد گف بیا بریم خونه خالی منم از شدت علاقه و بچگی رفتم و رابطه برقرار کردیم بعد یک سال ک من از قبل هم بیشتر میخواستمش ی روز دوستش بهم پی داد و گفت ک اگه بخوای باش بمونی براش ی دعا بگیر منم قبول کردم و واقعا بچه بودم و الان با گریه دارم براتون تایپ میکنم وقتی منو ب ی دعا نویس معرفی کرد من رفتم پیشش گفت چون قبلا باش تو رابطه جنسی بودی الان باید بهم بدی ک دعا برات بنویسم کارم اینجوریه منم خنگ بودم بهش دادم و الان من 18سالمه و هرشب خواب میبینم و افسردگی گرفتم لطفا کمکم کنید واقعا من دستمال پسرا شدم و حالم از خودم ب هم میخوره و چن وقته ب فکر خودکشیم چون خیلی دارم زجر میکشم
سلام وقتتون بخیر ، من برای مشورت در مورد وضعیت دوستم بهتون پیام دادم ، پسر ۲۲ ساله ای که تو بچگی پدر و مادرش از هم طلاق گرفتن و کلا به گفته ی خودش ارتباط خوبی هم تو دوران بچگی باهاش نداشتن ، تو این مدت که من شناختمش چند بار وارد رابطه شده و بار آخر به طرف مقابلش خیلی وابسته شد ، دختری که باهاش تو رابطه بود دید از بالا به پایین بهش داشت و دوست من اوایل کاملا این موضوع رو میپذیرفت چیزی بهش نمیگفت ، موقع جدایی از خودش دفاع کرد ولی من فکر میکنم بیش از حد بهش وابسته شد الان این موضوع اذیتش میکنه . کلا از اول صحبتمون میگفت هیچکس منو دوست نداره ، من کافی نیستم ، واسه خودش ارزش قائل نیست هم از ظاهر خودش هم از باطن خودش ایراد میگیره و هرچقدر ما بهش میگیم که اینطور نیست قبول نمیکنه. قبلا جلسات روان درمانی میرفت ولی پیشنهادای روانشناس گوش نمیداد مثلا بهش میگفت باید بره بیرون ولی گوش نمی‌کرد در حال حاضر هم خوابگاه میمونه و کمتر پیش میاد بیرون بره ، میگه دوست صمیمی هم نداره . به نظر شما مشکلاتی که داره مربوط به دوران کودکیش میشه ؟ من و دوستم با این پسر چجوری برخورد کنیم که بتونیم بهش کمک کنیم ؟ و اینکه برای درمان پیشنهاد میکنید پیش متخصص که روانشناس بالینی و درمان اختلالات شخصیتی هست بره ؟
من ۱۹سالمه و بچه طلاقم و همراه مادربزرگ و پدر بزرگم توی یه روستای کوچیک زندگی میکنم و مادرم تهران هست.من تقریبا ۳سال هست که با یه آقایی وارد رابطه شدم که ۲۳سالشه و ایشون هم بچه طلاقه و با مادرش توی همین روستا زندگی میکنه.ما توی این ۳ سال خیلی با هم خوب و اوکی بودیم بلدیم قهرا و دعواها رو کنترل کنیم خلاصه که جفت مون معتقدیم باید با هم ازدواج کنیم و یک سال از دوستی مون که گذشت تصمیم گرفت بیاد خواستگاری ۳بار خانوادش با خانوادم مطرح کردند که اجازه بدن بیان خواستگاری اما خانواده من قبول نکردند حتی راضی نشدند حرفاشو بشنون چون میگفتن پدرش معتاده پس خودشم معتاده در صورتی که اینطوری نیس حتی حاضر شد تست اعتیاد بده خانوادم گفتن نه من خودمم پدرم معتاده و توی زندانه شرایط زندگی جفتمون شبیه همه و تا حالا اصلا پدرمونو ندیدیم.خانوادم کلی تهمت بهش زدند و راضی نشدن به خاطر همین تصمیم گرفت شغلشو عوض کنه و یه کاره بهتر پیدا کنه تا خانوادم قبول کنن یه کار خیلی خوبم پیدا کرد برام سرویس طلا خرید حلقه خرید وسایل زندگیمو تهیه کرد با اینکه ۲۳سالشه اما پس انداز کرد بهترین یخچال و لباسشویی و گاز رو گرفت تا شاید خانوادم راضی بشن اما خانواده من قبول نکردن تقریبا ۶ماه پیش من و مجبور کردن که با پسری که ۱۵سال از خودم بزرگتره و شرایط مالی خیلی خوبی داره ازدواج کنم اما من و عشقم بازم پای هم موندیم و من خیلی زود جدا شدم.الانم میخایم دوباره بحث خواستگاری و مطرح کنیم ولی نمیدونم باید چیکار کنیم تا قبول کنن خسته شدم از این وضع.قبلا بهشون گفتم یه نفرو دوس دارم اما خیلی باهام بدرفتاری کردن گوشیمو گرفتن کتکم زدن😔لطفا شما راهنماییمون کنید بگید چیکار کنیم
سلام وقتتون بخیر ، بنده خانومی ۲۲ ساله هستم حدود ۱۲ سال پیش مادر پدر از هم جدا شدن ، تصویر دونفرِ و خوبی هیچوقت ازشون نداشتم و ندارم، پدرم تو این مدت حتی حال منو نپرسید، مادرم از محبت و حمایت عاطفی و مالی چیزی دریغ نمیکنه اما مردی رابطه داره که متاهلِ. متاسفانه فکر میکنم این رابطه حس من به مادرمو کم کرده ، نمیتونم به هیچکس نزدیک شم ، نمیتونم دوست صمیمی ای برای مدت طولانی داشته باشم ، مشکل اعتماد دارم و حس میکنم همه دارن بهم دروغ میگن ، تا حالا چندین کار و تخصص رو شروع کردم اما نصفه رهاشون کردم با اینکه علاقه و استعدادشون رو داشتم ، احساس میکنم لیاقت دوست داشته شدن رو ندارم و خیری وقتا حس میکنم دلم میخواد تموم کنم همه چیو ، احساس اضافه بودن تو این دنیارو دارم
سلام من واقعا حالم بده اصلا دیگه هیچ دلیل برای زندگی ندارم هر لحظه به فکر مرگم در کل ادم شادی هستم اما اتفاق هایی که در زندگیم می افته ذوقمو برای مرگ بیشتر میکنه من سنی هم ندارم فقط14سالمه از دوسالی پدر مادرم طلاق گرفتند با اینکه بچه بودم ولی کلی چیزی یادمه گریه های پدر مادرم من همیشه بچه بودم شبا گریه میکردم و واقعا حال خوبی نداشتم از بچگی مشکل روانی پیدا کردم در کلاس اولم همیشه بچه های دیگرو میدیدم پدر مادراشون میان مدرسه و جشن داشتیم و یا میگفتن ما با مامان بابامون مثلا رفتیم فلان جا خیلی روم تعصیر گذاشته بود واقعا مشکل روانی پیدا کرده بودم الان خیلی شدید شده من با مادر ناتنی ام زندگی میکنم و انگار دوباره پدرم و مادر ناتنیم میخوان طلاق بگیرن و همیشه بابام سرم غر میزنه و هیچی نمیگم و یک بار هم منو محکم زد هم مشت و لگد و همیشه بهم میگه بچه بی پدر مادر تو از بچگی پدر مادر نداشتی چه انتظاری از تربیتت داره با اینکه من هیچ کاری نمیکنم همیشه رو درسام فشار میارن و بعضی وقتا میرم پیش مامانم و میبینمش اونم ازدواج کرده و شوهرش دوتا بچه داره و به مامانم گفته نه من و نه تو بچه هامون رو نمیاریم پیش خودمون و من هر بار میرم پیش مامانم میرم خونه مامان بزرگ و بابا بزرگم و فقط عصر دو سه ساعتی میاد منو میبینه میره زندگی پدر و مادر ناتنیم خوب نیست همش باهم دعوا میکنن و باز از یک طرف دیگه پدرم خیلی سختگیره اصلا نمیزاره با دوستام برم بیرون یکی دوبار هم که رفتم اومده تعقیبم کرده فکر کرده نفهمیدم واقعا نمیدونم چیکار کنم با کی صحبت کنم به هیچکس اعتماد ندارم حالا طی این اتفاقاتی که تو مدرسه برام افتاد و البته اون دوستایی هم که گفتم ولم کردن واقعا نمیدونم چیکار کنم دوست دارم بمیرم همشون رو سر قبرم ب