بچه‌هایی که هنوز به سن مدرسه نرسیده‌اند، قد و وزن متفاوتی دارند، اما رشد کودکان در سنین 4 تا 5 سالگی چند چیز مشترک دارد. در این مقاله یاد می‌گیرید کودکان چهار-پنج ساله با چه کارهایی سرگرم می‌شوند، چگونه می‌توانید به آنها کمک کنید و چه موقع باید به متخصص یا روانشناس کودک مراجعه نمایید.
در این مقاله می‌خوانید:
- رشد کودکان در سنین 4 تا 5 سال: چه اتفاقی می‌افتد
- کمک به رشد کودک چهار ساله تا پنج سال
- نحوه رفتار با کودکان چهار ساله تا پنج سال
- چه موقع باید نگران رشد کودک 4 ساله باشید
- چه موقع باید نگران رشد کودک 5 ساله باشید
رشد کودکان چهار ساله تا پنج سال
احساسات و رفتارها کودک چهار تا پنج ساله
در این سن، کودک چهار ساله شما احساسات خود را کشف میکند و یاد می‌گیرد احساساتش را بیان کند. او به روش های بسیار گوناگونی این کار را انجام میدهد – مثلاً، با حرف زدن، با استفاده از اشاره و حرکات بدن و ایجاد صدا، با رنگ‌آمیزی و درست کردن بعضی چیزها.
کودک چهار تا پنج ساله دوست دارد کسانی را در اطرافش داشته باشد. می‌خواهد دوستان هم سن و سال خودش را خوشحال کند و شبیه آنان باشد. احتمال دارد دوستان خیالی هم برایش مهم باشند. از او می‌شنوید که برای کنار آمدن با دیگران به آنها میگوید، ببخشید، قوانین را می‌پذیرد و از اتفاقات خوبی که برای دیگران می افتد خوشحال می‌شود.
وقتی نیاز به همکاری است، احتمالاً فرزند شما در این سن بیشتر از قبل کمک میکند اما گاهی انجام کارها برایش دشوار است. کودک در سن پنج سالگی کنترل بیشتری بر روی رفتار خود دارد و کمتر شاهد بدرفتاری کودک هستیم.
ممکن است کودک شما برای شروع مدرسه اضطراب داشته باشد. اگر با او در این باره صحبت کنید و حتی اگر با هم به بازدید از مدارس بروید در کاهش اضطرابش مؤثر است.
گاهی کودک در این سن حقایق را پنهان می‌سازد، یا حتی شروع به دروغ گفتن میکند. مثلاً، میگوید کار من نبود حتی اگر خودش آن کار را انجام داده باشد. این مسائل در رشد کودک چهار تا پنج ساله طبیعی است.
بازی و یادگیری کودک چهار ساله تا پنج سال
فواید بازی کردن برای کودکان بسیار است، چون کودکان از طریق بازی درباره احساسات خود یاد می‌گیرند و احساساتشان را کشف میکنند.
کودک شما در بازی‌های خود دوست دارد آواز بخواند، برقصد و نمایش اجرا کند. همچنین به بازی‌های تخیلی علاقه بسیاری دارد و در این مرحله است که تفاوت بین خیال و واقعیت را یاد می‌گیرد. نسبت به جنسیت خود آگاهی بیشتری دارد و می‌خواهد بازی‌های مربوط به جنس خودش را انجام دهد ــ مثلاً، دخترها دوست دارند “مامان بازی” کنند. همچنین کودک شما نقش‌ها و رفتارهای دیگری را امتحان میکند، مثل دکتر بودن یا ازدواج کردن.
فرزند شما در این سنین نسبت به اندام‌های بدن خود کنجکاو می‌شود ــــ هم نسبت به اندام خودش و هم نسبت به اندام دیگران. به طور مثال، شاید ببینید کودک به اندام جنسی خود و دیگران نگاه میکند. ترکیب کنجکاوی طبیعی و نقش بازی کردن، در رفتارهای جنسی دوران کودکی امری طبیعی است.
با اینکه بازی‌های جنسی در این سن طبیعی است، اما اگر نگران رفتار جنسی یا تربیت جنسی کودک خود می‌باشید بهتر است با یک پزشک عمومی، متخصص اطفال یا دیگران متخصصان مربوطه مشورت نمایید.
فکر کردن کودک چهار ساله
کودک چهار تا پنج ساله متضادها را بهتر درک میکند ــــ مثلاً، بالا/پایین ــــ نام حروف الفبا و اعداد را بدون رعایت ترتیب می‌داند و می‌تواند تا ده بشمارد.
حرف زدن کودک چهار ساله تا پنج ساله
تکلم کودک در این سن پیشرفت چشمگیری دارد، و شما متوجه می‌شوید که فرزندتان دوست دارد قصه بگوید و گفتگو کند. کودک شما کمکم راجع به احساساتش با شما حرف میزند، درباره افکارش صحبت میکند و کلمات هم قافیه میگوید. سؤال‌های زیادی می‌پرسد و می‌خواهد معنی واژه‌ها را بداند. به‌این‌ترتیب درباره دنیایی که در آن زندگی میکند بیشتر یاد می‌گیرد.
در سن چهار سالگی، فرزند شما صدها کلمه می‌داند. می‌تواند جمله‌های 5 تا 6 کلمه‌ای بسازد. دیگر از این سن به بعد همه حرف‌های او را درک می‌کنید.
در سن پنج سالگی، فرزند شما واضح‌تر حرف میزند و کلمات بیشتری می‌شناسد و درک میکند و حتی به کار می‌برد، اغلب از جمله‌های پیچیده‌تر در حد 9 کلمه استفاده میکند.
زندگی روزانه کودک چهار ساله تا پنج ساله
در این سن کودک خودش به‌راحتی لباس می‌پوشد. می‌تواند از قاشق، چنگال و حتی چاقو استفاده کند ــــ مثلاً برای مالیدن کره روی نان. ولی گاهی باید بر کارهایش نظارت داشته باشید و کمکش کنید، اما خودش می‌تواند دستشویی برود، حمام کند و دندان‌هایش را مسواک بزند.
حرکت کردن کودک چهار ساله تا پنج ساله
کودک چهار-پنج ساله به تحرک داشتن و فعال بودن بسیار علاقه دارد. در قدم برداشتن و به نوبت عوض‌کردن پاها (شاید دستش را از نرده‌ها بگیرد)، پرتاب کردن توپ، گرفتن توپ و توپ را با پا زدن، دویدن، بالارفتن، پرش بلند، پرش کوتاه و حفظ تعادل روی یک پا بهتر عمل میکند.
فرزند شما توانایی انجام برخی مهارت‌های حرکتی درشت را به دست می‌آورد ـــ مثلاً، جست زدن، به عقب پریدن یا پریدن هنگام دویدن.
مهارت‌های حرکتی ظریف نیز در این سن شروع به رشد میکنند. او می‌تواند با قیچی‌های بدون خطر مخصوص بچه‌ها چیزهایی ببرد و اسم کوچک خود و برخی حروف را بنویسد. همچنین می‌تواند دایره بکشد و آدم‌ها را با جزئیات اندام بدن و لباس نقاشی کند.
همچنین، کودک چهار تا پنج ساله می‌تواند:
- اسم کوچک خود، آدرس، شماره‌تلفن و شماره همراه بگوید.
- چپ و راستش را تشخیص دهد.
- نحوه کارکردن بعضی اشیا را توضیح دهد ـــ مثلاً، طرز بستن در شیشه مربا.
- اشیا سنگین را از سبک تشخیص دهد.
- چهارتا از رنگ‌ها را نام ببرد.
- درباره اتفاقات گذشته، حال و آینده صحبت کند ـــ مثلاً، تفاوت بین کارهایی که انجام داده است، در حال حاضر انجام میدهد و انجام خواهد داد را می‌داند.
کمک به رشد کودک 4 تا 5 سال
در ادامه چند شیوه آسان برای کمک به رشد فرزندتان در این سنین ارائه شده است:
- به فرزند خود اجازه بدهید تا می‌تواند بازی کند: بازی به بچه‌های چهار-پنج ساله کمک میکند احساساتی مانند لذت، هیجان، خشم یا ترس را ابراز نمایند. فرزند شما دوست دارد آزادانه در شن و گل‌بازی کند و به نقش بازی کردن با عروسک یا اسباب‌بازی علاقه دارد، بازی‌های بیرون از خانه را نیز دوست دارد، مانند دوندگی زیاد، بالا و پایین پریدن و غلت زدن.
- برای بازی‌های تخیلی و خلاقانه فرصت ایجاد کنید: مانند مسابقه رنگ‌آمیزی، نقاشی یا پوشیدن لباس. یک روش دیگر، بازی کردن همراه با موسیقی است ـــ کودک شما دوست دارد برقصد، در اطراف بپرد یا با وسایل ساده آهنگ بزند.
- همراه با کودک خود بخوانید: با هم کتاب خواندن، داستان گفتن، آواز خواندن و تکرار شعرهای مهدکودک، فرزند شما را به حرف زدن، فکر کردن و تخیل تشویق میکند.
- با فرزندتان آشپزی کنید: با این کار به او کمک می‌نمایید به غذاهای سالم علاقه‌مند شود، کلمات جدید بیاموزد و مفاهیم ریاضی مانند ’نصف’، ’1 قاشق‌چای‌خوری’ یا ’30 دقیقه’ را درک کند. می‌توانید کارهای ساده را به او بسپارید مانند مخلوط کردن سالاد یا کنار هم چیدن ساندویچ‌ها.
- بازی‌هایی انجام دهید که از طریق آنها سهیم‌شدن و در نوبت بودن را یاد بگیرد: هنگام بازی چیزهایی ازاین‌قبیل بگویید، ’حالا نوبت من است برج بسازم بعد نوبت تو’، یا ’تو از لگوهای قرمزت به من بده من هم از لگوهای سبزم به تو می‌دهم’. سهیم‌شدن در این سن هنوز برای بچه‌ها زود و دشوار است، پس وقتی از سهم خود چیزی میدهد تا می‌توانید او را تشویق کنید.
شاید در فکر این باشید که فرزندتان را به مراکز پیش‌دبستانی بفرستید. فرزند شما در مراکز پیش‌دبستانی چیزهای زیادی از طریق بازی کردن یاد می‌گیرد، دوست پیدا میکند، و مسئولیت پذیری کودک ، مستقل بودن کودک و اعتماد به نفس کودک رشد میکند. مراکز پیش‌دبستانی باعث رشد خارق‌العاده فرزند شما می‌شوند ـــ به‌علاوه بچه‌ها اوقات بسیاری خوشی در آنجا سپری میکنند.
نحوه رفتار والدین با کودکان 4 تا 5 ساله
شما به‌عنوان پدر یا مادر همیشه در حال آموختن هستید. همه والدین دچار اشتباه می‌شوند و از طریق تجربه یاد می‌گیرند. بهتر است به چیزهایی که می‌دانید مطمئن باشید و همچنین بهتر است بپذیرید که چیزهایی را نمی‌دانید، و از دیگران بپرسید و کمک بگیرید.
اگر همه‌وقتتان را به مراقبت از بچه اختصاص دهید، ممکن است خودتان را فراموش کنید یا وقتی برای رسیدگی به خودتان باقی نماند. اما با مراقبت از سلامت جسمی و روانی خودتان می‌توانید درک، صبوری، تصور و انرژی موردنیاز برای پدر یا مادر بودن را به دست آورید.
شاید گاهی مأیوس یا برآشفته شوید. اما اگر احساس می‌کنید تحملتان را از دست داده‌اید، فرزندتان را در جای امنی بگذارید یا از کسی بخواهید از او مراقبت نماید. بهتر است گاهی دست نگه دارید تا وقتی‌که به آرامش برسید. می‌توانید به اتاق دیگری بروید و نفس‌های عمیق بکشید یا با خویشاوندان و دوستانتان تماس بگیرید و موضوع را با آنها در میان بگذارید.
هرگز بچه‌های کوچک را تکان ندهید. ممکن است این کار خونریزی داخلی در پی داشته باشد و لطمه جبران‌ناپذیری به مغز کودک وارد شود.
اشکالی ندارد در تربیت کودک چهار ساله خود از دیگران کمک بخواهید. اگر احساس می‌کنید توان مراقبت از کودک خود را ندارید با مرکز مشاوره کودک در منطقه خود تماس بگیرید. همچنین در صورت تمایل می‌توانید از نظریات ما درباره نحوه برخورد با خشم، اضطراب و استرس بهره‌مند شوید.
چه موقع باید نگران رشد کودکان 4 ساله باشید
هروقت دچار نگرانی شدید، یا یکی از مسائل زیر برای کودک چهار ساله شما پیش آمد با متخصص کودک یا پزشک عمومی مشورت نمایید.
بینایی، شنوایی و تکلم
فرزند شما:
- در دیدن یا شنیدن مشکل دارد
- در جملاتش بیشتر از سه کلمه استفاده نمیکند.
رفتار و بازی
فرزند شما:
- قادر نیست دستورهای دوقسمتی را درک کند مانند ’عروسک را زمین بگذار، و توپ را بردار’
- در بازی وانمود نمیکند ــــ مثلاً، نقش پدر یا مادر را باز نمیکند
- رفتارهای پرتنشی دارد ــــ مثلاً سر مسائل بسیار کوچک قشقرق به پا میکند یا هنوز هم وقتی می‌خواهید بدون او بیرون بروید به شما می‌چسبد و گریه میکند
- بیشتر اوقات می‌ترسد، شاد نیست یا غمگین است.
حرکت و مهارت‌های حرکتی
فرزند شما:
- حرکات دقیقی ندارد ـــ مثلاً، موقع راه رفتن و دویدن زیاد زمین می‌خورد
- اشیاء کوچک را به‌سختی در دست می‌گیرد ــــ مثلاً، مداد یا مدادشمعی
- در کشیدن شکل‌ها مشکل دارد ــــ مثلاً، یک دایره یا ضربدر
- در خوردن، لباس پوشیدن و دستشویی رفتن مشکل دارد.
چه موقع باید نگران رشد کودکان 5 ساله باشید
اگر کودک 5 ساله شما هر یک از مشکلات زیر را دارد به متخصص اطفال و خانواده یا پزشک عمومی مراجعه نمایید.
بینایی، شنوایی و تکلم
فرزند شما:
- در دیدن و شنیدن مشکل دارد
- در مهارت‌های تکلمی پیشرفتی ندارد ــــ مثلاً، نمی‌فهمد چطور باید حرف بزند، گوش کند و جواب بدهد.
رفتار و بازی
فرزند شما:
- نمی‌تواند دستورهای سه قسمتی را درک کند مانند ’عروسک را زمین بگذار، توپ را از زیر صندلی بردار و روی جعبه بگذار’
- با بچه‌های دیگر بازی نمیکند یا رفتار پرخاشگرانه دارد
- بیشتر اوقات وحشت‌زده، ناراحت یا غمگین به نظر می‌رسد
- به‌راحتی حواسش پرت می‌شود و نمی‌تواند بیشتر از چند دقیقه روی یک فعالیت تمرکز کند
- هنگام بازی وانمود نمیکند ــــ مثلاً، نقش پزشک و پرستار بازی نمیکند، با شن و ماسه چیزی نمی‌سازد یا ادای آشپزی درنمی‌آورد.
حرکت و مهارت‌های حرکتی
فرزند شما:
- حرکات دقیقی ندارد ـــ مثلاً، هنگام راه رفتن و دویدن زیاد زمین می‌خورد
- با دشواری از وسایل کوچک استفاده میکند ــــ مثلاً، مداد یا مدادشمعی
- در کشیدن شکل‌ها مشکل دارد ــــ مثلاً، یک دایره یا مربع
- در خوردن، لباس پوشیدن یا دستشویی رفتن مشکل دارد.
کودک شما در هر سنی که قرار دارد، اگر مهارت‌هایی که قبلاً داشت به طور چشمگیر و مداوم نقصان پیدا کرده است، باید به متخصص اطفال مراجعه نمایید.
سرعت رشد و تکامل کودکان با یکدیگر متفاوت است. اگر بابت طبیعی یا غیرطبیعی بودن رشد فرزند خود نگران هستید، باید بدانید طبیعی بودن معیار ثابتی ندارد. اما اگر احساس می‌کنید واقعاً اشکالی وجود دارد، به متخصص اطفال و خانواده یا پزشک عمومی مراجعه نمایید.
سلام پسر ۵ ساله ای دارم که احساساتش رو بروز نمیده مثلا هر کی رو دوست داره تو خونه خیلی تعریفش رو میده و براش ویس دوستت دارم میفرسته ولی وقتی میبینتشون با اینکه خیلی دوستشون داره بر عکس عمل میکنه و باهاشون سردو بد رفتار میکنه یه راهکار میخوام که رفتارش بهتر بشه
سلام من ی دختر پنچ ساله دارم تازه پنچ سالش تموم شده، جدیدا میزنه بی احترامی میکنه ک این خیلی منو ناراحت میکنه و نگران، من مادری حساس و سخت گیر بودم همچین و براش توضیح میدم و زیاد بازی میکنم باهاش الان ک داداش بدنیا اومده خیلی اوایلش بد اخلاق شد من با مهربونی درست کردم و برادرش و خیلی دوست داره ، مهمون می‌ره گریه میکنه یا مهمونی می‌ره گریه میکنه ، و نقش پچگی پدرشو بازی میکنه یا منو یا کارتون میبینن تو بازی میخاد اجرا کنه اشکال نداره؟ در طول روز کلا همش نقش بچگی پدرش و بازی میکنه، من از رفتار ک جدیدا میزنه خیلی عصبی میشم چیکار کنم
تمام رفتارهای فرزند شما کاملاً طبیعی هست. بی احترامی و عصبانیت ایشان هم به خاطر فرزند کوچکتر هست که الان تمام توجهات را می گیرد. پس احساس خشم و حسادت کودک را به رسمیت می شناسید، تایید می کنید و با کودک همدلی می کنید تا به مرحله زدن یا بی احترامی نرسد. از سخت گیری های خودتان کم می کنید. قوانین را در قالب جمله های کوتاه و جدا جدا، نه پشت سرهم، با توجه به موقعیت به کودک توضیح می دهید. موقع زدن دستش را می گیرید و اجازه نمی دهید. اگر محبت، توجه، همدلی، همراهی، بازی و غیره را به اندازه کافی با فرزند خود دارید، در مواقع تشدید این رفتار کودک را از یک چیز مورد علاقه اش محروم می کنید، مثلاً دیدن فیلم مورد علاقه اش ، در مرحله بعد می توانید کودک را به مدت پنج دقیقه، بسته به سن کودک می توانید تغییری در این زمان بدهید. به ازای هر سال یک دقیقه .کودک را روی صندلی دور تر از خودتان در جای نسبتاً کسالت بار قرار می دهید. البته در ابتدا به کودک توضیح می دهید که به چه خاطر این کار را انجام می دهید. برای کنترل کدام رفتار این کار را می کنید. زمان سنج را روشن می کنید، کودک تحمل می کند تا زنگ به صدا درآید ، بعد می تواند از صندلی پایین آید و به کارهای دیگر برسد. بعد از تمام شدن زمان هم از خود کودک بپرسید که آیا می داند به چه خاطر آنجا نشسته است؟
دختر چهار ساله ام در بازی با دختر خاله اش که هشت ماه از او کوچکتر است، گاهی زور میگوید، یا میزند، در جمع وقتی به دختر خاله اش توجه شود حسادت میکند و این حسادت را بازدم نشان میدهد، یا مثلاً نسبت به بزرگترهایی که احساس کند به دختر خاله اش هم توجه کردند قهر میکند. دوست دارد کنترل امور را به دست گیرد و همه به حرف او گوش دهند. وقتی تنهاست خیلی رفتارهای خوب و منطقی دارد حتی در مهد بازی هم که گاهی مدت کوتاه بوده،همینطور خوب است. ولی در جمع خانواده و دختر دایی و دخترخاله اش گاهی به آنها زور میگوید یا از ابزار زدن استفاده می کند
بچه های این سن کاملا خودمحورند و از طرف دیگر بچه های دیگر که کوچکتر هستند مورد توجه قرار می گیرند و ایشان حسادت می کند که کاملا طبیعی هست. شما با کودک خود همدلی کنید.« می دونم سخته، وقتی می بینی دایی یا خاله و .. مثلاً به علی توجه می کند اما به شما توجه نمی کند، اون موقع حسادت می کنی و عصبانی می شی ، همان موقع بیا به من بگو، من خودم خیلی دوستت دارم».
وقتی کودک اقدام به زدن کودک دیگری کرد، همان موقع دست کودک را می گیرید از کودکان دیگر جدا می کنید. آدم ها برای زدن نیستند.کاغذی دم دستش می گذارید و می گویید، می توانی این را خط خطی کنی، سوراخ سوراخ کنی، پاره کنی.
سلام خسته نباشید من پسرم 5 سالش تازه گذاشتمش پیش دبستانی خیلی فضول یجا بند نمیشه سرکلاس اصلن یجا نمیشینه اصلن حرف هیچکس گوش نمیده تو را خدا بگید چیکار کنم
شما گفتید تازه ایشان وارد مهد شدند. محیط مهد کودک برایشان تازگی دارد، می خواهد دنیای اطراف را کشف کند، از قوانین اجتماعی چیزی نمی داند. با صبر و حوصله همه اینها را به مرور یاد خواهد گرفت.
اگر شدت این رفتار خیلی بالا باشد و در منزل خود شما و منزل اقوام شما هم این رفتارها را داشته باشد. دو مورد از ویژگی های کودکان بیش فعال را دارا هست. اما ما به فرزند زیر هفت سال برچسب اختلال نمی زنیم و با گذشت زمان مشخص خواهد شد رفتار کودک طبیعی هست یا خیر.
سلام من یک دختر پنج ساله دارم گاهی وقتها پتو یا گوشه بالشتش روداخل دهانش می گذاره یا می جوه گاهی وقتها هم وقتی تلویزیون تماشا می کنه جلوی باورش را داخل دهانش می کنه ومی جوه شما چه راهکاری پیشنهاد می دهید من به ایشان تذکر می دهم ولی دوباره به کارش ادامه می دهد ممنون ازشما
شما به موقع به فرزند خود محبت کنید. توجه نشان دهید. با او حرف بزنید، کتاب بخوانید، با او بیشتر بازی کنید. محیط منزل را امن نگه دارید. احتمالاً از چیزی نگران هستند و با آن کار به آرامش می رسند. چند بار این کار را کردند، آرام شدند و بعد یادگرفتند خودشان را به این روش آرام کنند. شما ایشان را مورد غفلت قرار ندهید. وقتی به موقع به نیازهای کودک پاسخ دهید، کودک نیازی نمی بیند با روش های غیر معمول خودش را آرام کند.
من یه پسر پنج ساله دارم جدیدا خیلی حاضر جوابی میکنه من و پدرش رو بعضی اوقات میزنه خیلی داد میزنه با تهدید و جایزه هم به نتیجه نرسیدیم. مخصوصا وقتی مهمونی میریم یا مهمون میاد بدتر میشه. لطفا راهنمایی کنید چطور باهاش برخورد کنم
ممکنه که اوایل حاضر جوابی کرده باشن تشویق و توجه گرفته باشن. بچه‌ها در این سن بسیار از توجه خوشش میاد حتی اگر توجه منفی مثل دعوا کردن باشه. کاری که نیاز هست انجام بدین اینه که هر زمان که شروع به حاضر جوابی میکنه هیچ عکس العملی نشون ندین، این واکنش رو حداقل باید مستمر چند ماهی داشته باشید. چون بچه یه مدتی عادت به این کار داشته برای تغییر مقاومت میکنه. شما سعی کنید که عکس العملتون همیشه و همه جا در مقابل این رفتارها بی توجهی باشه. نه یه بار خنده، یه بار دعوا و یه بار دیگه بی توجه. به همه خانواده هم بسپرید که در مقابل این رفتارها عکس العملی نشون ندن تا کم کم این رفتار خاموش بشه. البته یه وقت سوءتفاهم نشه و کلا به بچه بی توجهی کنید. فقط در مقابل رفتارهای ناشایست
باسلام کودکی پنج ساله دارم که ایشان دخترهستند وقتی در جمع قرار می گیرم به جای اینکه وقتش را برای بازی کردن صرف کند همیشه دنبال تایید گرفتن از دیگران هست و بخاطر خوشحالی دیگران حاضر هرکاری بکنه حتی وسایل شخصیش را در اختیار دیگران قرار بده واین موضوع باعث نگرانی من شده اگر ممکنه من رو راهنمایی کنید. همچنین کودک من بهبچه های کوچک خیلی علاقه نشان می دهد و وقتی در جمع قرار می گیریم برای اینکه بتواند بااین بچه بازی کنه همه کارانجام می ده تاررضایت مادر بچه را بگیرد یا نظرش را جلب کند تا باکودکش بازی کند و وقتی در گروه همسالان هم قرار می گیره به کودکان دیگر باج میده مثلاً اسباب بازیه رودر اختیار دیگران قرار میده که فقط باهاش بازی کنند و همیشه غر می زنم که کسی باهاش بازی نمی کنه وقتی هم باهاش صحبت می کنم ومیگم کارش اشتباه شب در خواب دچار دندان قروچه میشه نمی دونم چه رفتار ی برایشان داشته باشم
سلام مشاور این مشکل دختر من هم 4/5 ساله هست است لطفا به این سوال جواب بدین
وقتی در جمعی قرار می گیرد که کودکان کوچکتر از خودش هستند حتی کودکان ۱ ساله یا دو ساله، این کودکان بیشتر مورد توجه بزرگ تر قرار می گیرند و فرزند شما احساس می کند کسی به او توجه نمی کند، پس برای گرفتن توجه خودش را به بچه های کوچک نزدیک می کند و با آنها بازی می کند تا مورد توجه قرار بگیرد. برای دوستی با کودکان دیگر احتمالاً از یک نظر خودش را با دیگران مقایسه می کند و خودش را کمتر از دیگران می بیند، برای رفع مشکل سعی می کند با باج دادن به دیگران ، به آنها نزدیک شود.
برای رفع مشکل شما زمان بیشتری به فرزند خود اختصاص دهید، بیشتر محبت کنید،نوازش کنید، در آغوش بکشید. زمان بیشتری با او بازی کنید که با تمام وجود احساس کند که دوستش دارید و برای شما مهم هستند. کارهای مثبت ایشان را ببینید و تشویق کنید. نسبت به کارهایی که دوست ندارید مرتکب شود، اما انجام می دهد، بی توجهی کنید. مهارت های ارتباطی را با نقش بازی کردن یاد کودک بدهید.
من یک پسر بچه ۵ ساله دارم خودم ۲۸ سالمه کاردانی کامپیوتر دارم و متاهلم.پسرم وقتی پیش خودم هست خیلی مودب و حرف گوش کنه.وقتس میدونم خواسته ی نامعقول یا غیر از قانون خونمون داره بهش بی توجهی میکنم‌ولی زمانی پیش میاد که کار دارم و خونه ی خواهر و یا مادرم میذارمش.ولی اونجا وقتی چیزی طبق میلش نیست و عصبانی بشه گریه میکنه و خودشو میزنه.من اصلا خودم و همسرم خودمون رو نزدیم نمیدونم چرا اینکار رو میکنه.واقعا ناراحتم دوست ندارم بقیه فکر کنن پسرم بی ادبه و اینکه اصلا مشکلش چیه اینطور میکنه چطور اینطور شد
این رفتار فرزند شما می تواند دلایل مختلف داشته باشد. ممکن است از دست شما عصبانی باشد که خودتان رفتید و ایشان را با خودتان نبردید.
ممکن است فرزند شما این رفتار را از کودک دیگری حتی داخل پارک یاد گرفته باشد یا از یکی از بچه های اقوام.
پدربزرگ و مادربزرگ ها و خاله فقط بچه را دوست دارند و کاری به تربیت ایشان ندارند. محدودیت و قوانین نمی گذارند، بنابراین به خودش اجازه می دهد موقع خشم چنین رفتاری بکند. یا ممکن است بلد نباشند چگونه احساسات کودک را تایید کنند و با او همدلی کنند. یا به همین رفتارش توجه نشان دادند و این رفتار را تقویت کردند.
سلام ، بچه ای سه سال و۳ ماه دارم که حرفم رو گوش نمیده علتش چیه ؟علت حرف گوش نکردن رو میخواستم بدونم ؟1.برای کارهای روزانه مشکل داره ، مثلاً شونه کردن ، حموم رفتن ، غذا خوردن همش لج میکنه ؟۲.همش میگه حوصلم سر رفته و اگه بیرون بریم نمی‌خواد خونه بیاد ؟۳. بیرون می‌ره با صدای بلند صحبت میکنه و بدون ترس واسه خودش و تنها حرکت میکنه ؟درکل طوری رفتار میکنه که در نظر و دید دیگران بی ادب نشون میده و همه میگن بچت بی ادبه. گاهب اوقات بهونه میگیره و جیغ وداد راه می‌اندازه وپاهاش رو میکوبه زمین به مدت ۲۰ دقیقه تانیم ساعت یا گریه اش قطع نمیشه دقیقا به مدت همین تایم ، علتش چیه ؟چرا بچم اجازه نمیده من دستشویی ببرمش یا موهاش رو شونه کنم ، درصورتی که مادر بزرگ، پدربزرگ ، عمه وبقیه فامیل این اجازه رو میده که غذا بهش بدن و دستشویی ببرنش ؟احساس ناراحتی میکنم که منو قبول نداره ونمیزاره کارهاش رو انجام بدم ، با خودم فکر میکنم بزرگتر هم بشه منو قبول نداشته باشه وخودسر بشه چیکار باید بکنم ؟،گاهی اوقات بهونه گیری الکی و گاهی اوقات برای نیاز مثل خوردن و خوابیدن این جیغ وداد راه‌انداختن وپاکوبیدن اتفاق می‌افته ، عکس العمل من بی توجهی و گاهی اوقات در آغوش گرفتن .ناگفته نباشه ،اما همچنان با این جیغ وداد کردن به مدت نیم ساعت همه رو کلافه میکنه وساکت نمیشه
بستگی داره انتظار شما از یه کودک 3 ساله برای هر گوش نکردن چه هست. اما به طور کلی. اگر می خواید که حرفتون رو گوش بده این نکات رو دقت کنید. 1. قرار نیست همیشه حرفتون رو گوش بده اون هم انسانه و حق داره با نظر شما مخالف باشه. 2. انتظاراتتون رو متناسب با سنش تنظیم کنید.3. از دستور دادن های زیاد پرهیز کنید. 4. مقتدر باشید. یعنی بدون داد و فریاد باهاس ارتباط برقرار کنید. وقتی بهش نه می گید سر حرفتون بمونید . وقتی بهش قولی می دید سر قولتون بمونید. مهارت های فرزند پروریتون رو افزایش بدید. کتاب بخونید. کارگاه برید.اینها نکات کلی بود. حالا مورد خاص خودتون رو تعریف کنید تا در مورد مسئله خاص شما صحبت کنیم. برام مثال هایی بزنید که حرفتون رو گوش نداده. تنها موردی که تو توضیحاتتون نیار به اصلاح کودکتون هست جیغ و داد راه انداختن و پا کوبیدن و … هست. بقیه کارهاش کاملا طبیعیه. یه کودک 3 ساله داری که می خواد خودش بره دستشویی. خودش غذا بخوره. خودش موهاش رو شونه بزنه. تو خونه حوصله اش سر می ره دوست داره بره بیرون. دوست نداره بیاد خونه چون بیرون بیشتر خوش می گذره.با صدای بلند حرف می زنه چون ترس اجتماعی نداره.اینایی که گفتی همه خوبیه نه ایراد. دخترتون می خواد مسیرش رو طی کنه ولی شما راهش رو می بندی و اونم عصبانی می شه. وقتایی که جیغ داد می کنه چی پیش میاد که این کار رو می کنه و شما چه عکس العملی دارید؟درباره دستشویی رفتن اول اینکه شما چرا اجازه می دیدید دیگران دخترتون رو دستشویی ببرن. هیچ کس جز والدین نباید اجازه داشته باشه کودک رو دستشویی ببره. و اما سوال شما, زمانی که می خواید ببریدش دستشویی با موهاش رو شونه کنید و اون اجازه نمی ده, چی می گه؟ ازش می پرسید چرا؟ جوابی بهتون داده؟ وقتی حمام و دستشویی می بریدش یا موهاش و شونه می کنید ارتباطتون با هم چطوره؟ چه مکالمه هایی با هم دارید؟بچه ها تو سن پایین ممکنه دلشون بخواد افرادی که دوستشون دارن ببرنشون حمام, دستشویی و ….. اما این شما هستید که باید موضوع رو مدیریت کنید. حریم خصوصی رو کودک باید یاد بگیره. اینکه یه کارایی رو فقط مامان اجازه داره انجام بده. به نظر میاد مسئله شما و دخترتون بیشتر عدم آموزش حد و مرزهاست.اگر فکر می کنید تو رابطه اتون با دخترتون مسئله ای وجود داره دیگه نیاز به بررسی حضوری هست. اینجا امکان بررسی نیست. روان شناس باید شما و دخترتون رو از نزدیک ببینه.ارتباطتون رو بررسی کنه تا ببینین ماجرا چیه.تو خیابون اگر دست شما رو نمی گیره مشکلی نیست. فقط باید برای موقعیت های خطرناک مثل عبور از خیابون قانون گرفتن دست همدیگرو داشته باشید. بهش نگید دستت و به من بده. بگید دست همدیگرو بگیریم مراقل هم باشیم.درباره موارد دیگه مهمترین موضوع دستشویی و حمام رفتن هست که به هیچ وجه هیچ کس جز شمل نباید اجازه داشته باشه اینکار رو انجام بده .درباره جیغ و دادش, تو ذهنتون باشه بچه ها معمولا وقتی خسته, گرسنه و بی حوصله هستن بد اخلاق می شن پس به ایت موارد توجه کنید.در کنار اینها اگر برای رسیدن به هدفی جیغ و داد می کنه می تونید بغلش کنید و باهاش همدلی کنید اما نباید با گریه خواسته اش بر آورده بشه.
من خواهرم ۴ سالشه و نمیدونم چرا همسن هایش باهاش بازی نمیکند بچه های همسایه هایمان بازی میکنند ولی با کودک من بازی نمیکنند نمیدونم چیکار کنم همسایه هامون هم بچه هاشون حدود ۵_۶سالشون و پسرن من خاستم یک بازی لی لی بکشم و اون هارو تشویق کنم که همشون با هم بازی کنن ولی قبلش خواستم به ابجیم یاد بدم یک لی لی کشیدم و خواستم کع بهش یاد بدم ولی کلا خیلی خنگه تو یاد گیری بالای ۱۰ بار باش توضیح دادم ولی بازم اشتباه انجام میده کلا اینجوریه منم یکم عصبی ام و اصلا کسایی که یه کاریو و یا یه حرفیه و چند باز میگی نمیفهمن اصلا نمیتونم تحمل کنم دست خودم نیست چیکار کنم و سرش داد میزنم که چرا انقد خنگی
بر اساس نظر پیاژه بازی کودکان تا ۳ سالگی بازی موازی است، کودکان در کنار کودکان دیگر با خودشان بازی می کنند. اما این سن مرز مشخصی ندارد ممکن است برخی تا ۴ سالگی در این مرحله باشند، یا اگر به قول شما از هوش کمتری برخوردار باشد نمی تواند با کودکان ۵ یا ۶ ساله بازی کند.
اینکه شما دوست دارید چیزی یاد خواهران بدهید جای تحسین دارد، اما به خودتان زحمت ندهید، بهترین کار آن است که فقط با او بازی کنید یا مراقبش باشید. اما نیازی نیست چیزی یاد دهید که بر کودک معصوم برچسب خنگ بزنید یا بر سرش داد بکشید.
سلام ببخشید من یه سوال دارم اونم اینکه یه دختر پنج ساله دارم خیلی زودرنجه هرکارهم میکنیم میکه باید ازمن معذرت خواهی کنید و خیلی گریه میکنه ممنون میشم راهنماییم کنید
هر کودکی با خلق و خوی خاصی به دنیا می آید. از طرف دیگر مهم است که کودکی چه شرایطی را تجربه کرده باشد.اتفاق خاصی در خانواده نیفتاده باشد که زندگی را تحت تاثیر قرار دهد. و اینکه والدین چگونه پاسخ گوی نیازهای کودک خود باشند. خودشان بیماری یا اختلال خاصی نداشته باشند. چگونه الگویی برای فرزند باشند، همه اینها در کودک تاثیر می گذارند.
مهم است که چگونه به نیازهای فرزند خود پاسخ می دهید، روزی چند بار فرزند را در آغوش می کشید، محبت می کنید، نوازش می کنید. در رابطه خودتان با همسر آیا کودک احساس ثبات و امنیت می کند؟ به حرف هایش گوش می دهید، احساس کودک را تایید می کنید ، همدلی می کنید، حمایت می کنید؟ اجازه می دهید کارهای متناسب با سن خودش را خودش انجام دهد؟ در منزل خود قانون و قواعدی دارید؟ یاد دادید چگونه ناراحتی یا خشم خود را کنترل کند؟ چقدر در روز در کنارش هستید؟ چقدر بیرون می برید؟ چقدر بازی می کنید؟
همه اینها در حال روحی و روانی کودک تاثیر دارد.
اگر کودک شرایط مناسبی را تجربه نکند، کودک هم افسرده می شود که ممکن است به شکل غم و اندوه ، گریه و زاری یا پرخاشگری نشان دهد.
بنابراین اگر شما تمام موارد را رعایت کنید تأثیر شگرفی در کودک خود می بینید. اگر با رعایت همه موارد گریه کردن کودک ادامه پیدا کرد از روانشناسان کودک کمک می گیرید.
سلام.دو تا پسر دارم چهار ساله و 9 ماهه.تمام وقت ازشون مراقبت میکنم و همسرم خیلی کم کمکم حالم هست.پسر بزرگم تا چند ماه پیش خیلی خوب بود آروم بود و عصبی و پرخاشگر نبود ولی الان اصلا به حرفم گوش نمیده و در هر کاری باهام مخالفت میکنه و کتکم میزنه و وسایل خونه رو خراب میکنه.من سعی میکنم باهاش بازی کنم نقاشی بکشم ولی تاثیری نداره و همش میخواد که بیرون باشد.کلافه شدم و خودم مضطرب و نگرانم نمیدونم باید چکار کنم.لطفا راهنمایی کنید
بچه شما خوب و آرام بوده، گفتید چند ماه هست که تغییر رفتار دادند. به هر حال فرزند کوچک شما نیازهای بیشتری دارد، فرصت بیشتری را از شما می گیرد. فرزند اول کاملاً متوجه این موضوع شده است که شما وقت کافی برای ایشان ندارید، جایگاهی که قبلاً داشته، الان ندارد. به فرزند کوچک حسادت می کند، اما نمی تواند بیان کند. بنابراین عصبانی می شود و خشم خود را با کتک زدن شما یا خراب کردن اشیاء نشان می دهد.
برخی کودکان دیدگاه مثبتی برای خواهر یا برادر کوچکتر دارند و قبل از تولد نوزاد احساس خوشحالی می کنند. اما همان موقع هم وقتی از مزایای برادر و خواهر می گوید، باید با کودک همدلی کرد« بله درسته این خوبی ها را دارد، اما با آمدنش وقت بیشتری از من می گیرد و شاید نتوانم مثل همیشه به شما توجه کنم. او مرتب گریه می کند، شیر می خواهد، می خواد پوشک اش را تعویض کنم».
برخی از همان ابتدا حس خوبی به فرزند بعد ندارند. با خودش می گوید حتماً من به اندازه کافی خوب نیستم که پدر و مادر فرزند دیگری می خواهند.از همان ابتدا حس می کنند که مادر شرایط خوبی ندارد، نمی تواند مثل سابق با فرزند بازی کند، حتی نمی تواند به راحتی در آغوش مادر بنشیند. با تمام وجود احساس می کنند متجاوز پنهانی جایش را گرفته است. بعد از تولد هم همه توجه مادر و حتی توجه اقوام به سمت نوزاد می رود. فرزند اول تمام اینها را با گوشت و پوستش لمس می کند. بنابراین حسادت در وجودش پیدا می شود. چون نمی تواند به راحتی احساس اش را بر زبان بیاورد، یا اگر بر زبان آورد با واکنش های شدید والدین مواجه می شود. پس به شکل های دیگر با توجه به خلق و خوی خودش واکنش نشان می دهد. برخی کودکان ممکن است خواب ببینند که به نوزاد آسیب زدند و با پریشانی و آشفتگی از خواب بیدار شوند. برخی ممکن است شلوارشان را خیس کنند در حالی که قبلاً کنترل کرده بودند. برخی ممکن است پرخاشگری کنند، مستقیم با خود نوزاد یا جابجا شده با مادر یا پرستار .
وقتی پرخاشگری می کند، ابتدا دستش را می گیرید و اجازه نمی دهید به مادر بی احترامی کند، «آدم ها برای زدن نیستند. می دانم خیلی عصبانی هستی، چون نمی توانم آنقدر که دوست داری با شما بازی کنم، این کوچولو وقت مرا می گیرد و تو ممکن است گاهی بهش حسودی کنی، ممکن است از دستش عصبانی بشی، شاید احساس کنی دیگر تو را دوست نداریم. هر گاه چنین احساسی کردی بیا و به من بگو، تو تنها پسر من هستی زمانی که نوزاد خواهر است، تو تنها « اسم کودک» من هستی، هر وقت از دستش عصبانی شدی یا حسودی کردی بیا و به من بگو، من به تو عشق مخصوص می دهم» کودک را دقایقی بغل می کنید نوازش می کنید، به حرف هایش گوش می دهید، به نیازش توجه می کنید تا احساس امنیت کند.
سعی کنید از همسر و سایر بستگان نزدیک کمک بگیرید. زمانی تنها و با تمام حواس پنجگانه فقط با او بازی کنید.
گاهی از پدر کمک بگیرید فرزند بزرگتر را با خودش پارک، بازی و غیره ببرد. گاهی فقط تنهایی با فرزند بزرگتر بیرون می روید.
در مورد دخترم ۴ سال و نیمشه. ازم میترسه.تو بغل همه آرومه جز من.مثلا چند ساعت پیش میخواستم روی پام بخوابونمش گفت مامان من روی پا خوابم نمی‌بره ولی رفت روی پای زنداییش خوابید. از بچگی تقریبا همینطور بوده.بله با خودم زندگی میکنن. متاسفانه من خیلی عصبانی میشم یه دختر ۱ سال و نیمه دارم.و کمکی ندارم.و ۲ هفتس پدرمو از دست دادم.دخترم خیلی اعتماد به نفس زیاد و هوش فراوان داره.نمیخوام با با تنبیه مخصوصا جلوی فامیل اعتماد به نفسشو بگیرم. نمیخوام مادر بدی براش باشم.
متأسفانه شما آدم عصبی هستید، احتمالا فرزند شما بر عکس شما خلق و خوی آرام و منفعلی دارد که نسبت به صدای بلند هم حساس هست. از شما می ترسد چون منبع امنی برای فرزند خود نبوده و نیستید و کودک این را با تمام وجود احساس می کند. فرزند شما به اندازه کافی از جانب شما محبت، همدلی، نوازش و آغوش نگرفته است. فقط چهره عصبانی شما را دیده است. به شما اعتماد ندارد که روی پای شما بخوابد. قابل درک است که فعلا داغدار هستید و حال خوبی ندارید، اما پیداست که از قبل حال خوبی نداشتید و با این سبک به هر دو فرزند خود آسیب می زنید. لطفاً در اولین فرصت به روانپزشک مراجعه کنید. ارتباط خودتان را با اقوام و دوستان حفظ کنید و در مواردی از آنها کمک بگیرید.
دختر من چهارسال و چهارماهشه. بابت هر خواسته ای که داره و نه میشنوه سریعا شروع میکنه گریه و جیغ و داد . و اصلا حتی گوش نمیده من چی میگم. میخوام باهاش حرف بزنم بیشتر جیغ میکشه. مثلا میگه فلان چیز رو همین الان میخوام. یااینکه اگه چیزی دست پسرخالش باشه میخواد و اون نمیده شروع میکنه جیغ و گریه. واقعا این رفتارش باعث میشه نتونم جایی برم اعصاب همه خورد میشه از گریه هاش. پدرش هم‌معمولا میگه حالا ک جیغ میکشی دیگه اصلا برات نمیخرم. نمیدونم این رفتار درسته یا نه.خسته شدم اعصاب برام‌نمونده. لطفا راهنمایی کنید
فرزند شما یاد گرفته که با جیغ زدن به خواسته خودش برسد. احتمالاً شما برای آرام کردن ایشان و برای اینکه از سرش خلاص شوید، زود پاسخ گفتید. الان نمی توانید به برخی خواسته ها جواب مثبت دهید. یا برخی خواسته ها خیلی غیر منطقی هستند.
شما ابتدا با فرزند خود همدلی می کنید« می دونم خیلی دوست داری فلان چیز را داشته باشی، متاسفانه نمی توانم بدهم، باید یک ساعت صبر کنی تا فلان چیز آماده شود».
وقتی رفتارش از کنترل خارج شد، شما می گویید بیشتر جیغ بزن، اینقدر جیغ بزند تا خسته شود. البته در این صورت زودتر جیغ شان تمام می شود.
روش پدرش هم درست هست، باید با اقتدار سر حرف خود بماند، نه اینکه یک بار تسلیم شود و یک بار نه بگوید.
دخترم حدودا سه سالشه و به شدت عصبانیه با انجام کاری که باب میلش نباشه زود عصبی میشه و جیغ میزنه و حتی کتک میزنه گاز میگیره خودمم خیلی زود با این رفتارا عصبی میشم خیلی ادم عصبیی نبودم اما از موقه ای که بچه دار شدم و دخترم زود عصبی میشه و جیغ های زیادی میکشه منم زود اعصابم بهم میریزه ممنون میشم اگ کمکم کنید که چ رفتاری انجام بدم که هم دخترم اروم بشه هم خودم نصبت به رفتار اشتباه دخترم بهترین برخوردو داشته باشم
سلام بچەام چهار سال و نیمە همەش جیغ میکشە وقتی بازی میکنە همە چیزو پرت میکنە خوب حرف نمی زنە وقتی چیز میگی همونو تکرار میکنە شبها با هزار بدبختی میخوابە صبح هم با گریە هەرچی بهش میگم این درستە ای غلط اصلن گوش نمینە فکر میکنم هیچی حالی نمیشە همەش گریە میکنە میگە اون چیزو میخوام میگم تموم شدە هی نمی فهمە میگە میخوام همەش با سیم و وسایل برقی بازی میکنە میرا بالای مبلو کابینتو اینا میگم میفتی بعی موقەها میفتە ولی دوبارە همان کارو میکنە. با بچە ها بازی نمیکنە وقتی مهمون داری همەش تنهای میرە یە جای بازی میکنە بازی کردنشم همەش جیغ زدنە هیچ حرفی گوش نمیدە و حالی هم نمیشە خواهش میکنم کمک کنید دارم دیوە میشم
متأسفانه فرزند شما چند تا از ویژگی های اختلال طیف اوتیسم را دارا هستند. خیلی جیغ می کشد. احتمالاً در اطراف خود تغییراتی ایجاد می کنید. این ها دوست دارند. وسایل منزل در جای ثابتی قرار داشته باشند، اگر جای وسیله ها تغییر کند واکنش های شدید نشان می دهند. زیاد نمی تواند حرف بزند، گفته های شما را تکرار می کند، حرف گوش نمی کند، چون توجهی به شما ندارد، ارتباط چشمی برقرار نمی کند، در دنیای خودش غرق هست. مرتب با یک چیز بازی می کند، ساعت ها می توانند با یک وسیله سرگرم شوند. واکنشی به درد جسمانی ندارد، از جایی که بارها افتاده، باز هم می افتد. ارتباط اجتماعی بلد نیست، ترجیح می دهد تنهایی بازی کند.
شما برای کمک به فرزند خود هم به روانپزشک و هم روانشناس که در حوزه اوتیسم کار می کند مراجعه می کنید. تا شدت مشکل فرزند شما مشخص شود تا بتوانید خدمات بهتری دریافت کنید. همچنین می توانید از انجمن کودکان اوتیسم کمک بگیرید.
دختر ۴ ساله و نیم دارم چند وقت همش بهانه میگیره بهم ميگه چرا همون موقع که من گفتم اینکار برای من انجام ندادی در صورتی که من تا بخوام اینکار انجام بدم چند دقیقه طول میکشه ولی اون شروع میکنه به پرخاشگری و سروصدا و میگه تو به من بگو من چی میخواستم بگم در صورتی من هر حرفي بزنم اون قبول نمیکنه و جیغ میزنه منو دندون میگیره نمیدونم چکار بايد بکنم ممنون میشم جواب بديد
پیداست که شما همدلی لازم را با فرزند خود ندارید. به حرف های کودک درست توجه نمی کنید. به جایی می رسد که خشم کودک برانگیخته می شود. شما هم نمی توانید خشم کودک را کنترل کنید.
شما بیشتر با فرزند خود حرف بزنید که دایره لغات کودک بالا رود. برایش کتاب بخوانید. بازی کنید. برخی مهارت ها را با بازی به کودک یاد بدهید. با کودک همدلی کنید: « می دونم چقدر عصبانی هستی، چون فلان چیز را دوست داشتی، می خواستی زود تر این اسباب بازی را داشته باشی، خیلی تشنه ات بود، می خواستی زود تر آب بخوری». در هنگام عصبانیت شدید دست کودک را می گیرید از خودتان جدا می کنید. می گویید آدم ها برای زدن نیستند.چیز سفتی می دهید گاز بزند، برایش قطعات کوچک یخ می آورید که هم گاز بزند و هم با یخ ها بازی کند. بخصوص در هنگام تابستان روزی یکی ، دوبار ظرف بزرگی را پر از آب می کنید و درجای مناسب قرار می دهید تا کودک آب بازی کند.
البته خود شما باید الگوی مناسبی برای کودک خود باشید. همچنین تنش های بین شما و همسرتان باید به کم ترین حد ممکن برسد. هر چه کودک احساس امنیت و اعتماد بیشتری در خانواده داشته باشد، آرامش بیشتری را تجربه خواهد کرد و کم تر عصبانی خواهد شد.
من یه پسر ۴ ساله دارم خیلی جیغ وداد میزنه البته بیشتر وقتی میریم خونه مامانم ،همه چیو برا خودش میخواد ،مثلا امروز تولد پسر داییش بود که خونه مامانم بودیم سر فوت کردن شمع بابچه ها دعوا میکردوجیغ وداد که من باید شمع رو روشن وفوت کنم خیلی خجالت میکشم اصلا اصلا به حرفم گوش نمیده ،با قصه وداستان اخلاقای بدشو میگم ولی اصلا فرقی نمیکنه ،واینکه وقتی سرش داد میزنم کتکم میزنه،واینکه چیکار کنم وقتی مهمونی میریم راحت سر سفره بشینه.ممنونم میشم راهنماییم کنید،سپاس فراوان.
فرزند شما بر اساس نظریه پیاژه در مرحله پیش عملیاتی رشد شناختی قرار دارد. کودکان این سنین( ۲ تا ۷ ) سال خودمحور هستند. نمی توانند شرایط دیگران را در نظر بگیرند. فقط خودشان را می بینند. از طرفی در منزل مادر شما احساس امنیت و راحتی بیشتری دارند.
بر اساس نظریه جفری یانگ ما انسان ها پنج نیاز هیجانی اساسی داریم. که همه باید در حد تعادل برآورده شوند.
۱. نیاز به دلبستگی ایمن: کودکان باید مورد محبت، حمایت و پذیرش قرار بگیرند ، همچنین از ثبات و آرامش در محیط خود برخوردار باشند.
۲. خودگردانی ،کفایت و هویت: کودک متناسب با سن خودش باید از عهده کارهای خود برآید.
۳. آزادی در بیان نیازها و هیجانات سالم: کودک باید بتواند به موقع از احساسات و نیازهای خودش حرف بزند و مورد توجه، حمایت و همدلی قرار بگیرید.
۴. محدودیت های واقع بینانه و خویشتن داری: کودکان نیاز به قانون و قواعدی در منزل دارند. در نوع روابط شان با دیگران، نیاز به نظم و انضباط دارند، همچنین باید یاد بگیرند چگونه هیجانات خود را کنترل کنند.
۵. خودانگیختگی و تفریح: کودکان نیاز به بازی و تفریح دارند. برخی کودکان می توانند خودشان را مشغول کنند، اما برخی نمی توانند و نیاز دارند والدین وقت بیشتری را در کنار آنها به تفریح و بازی بگذرانند.
شما خودتان الگوی فرزند خودتان هستید ، متاسفانه شما سر فرزند داد می زنید، نمی توانید به نحو دیگری فرزند خود را آرام کنید. « می دانم چقدر ناراحتی، چقدر عصبانی هستی، اما آدم ها برای زدن نیستند» . وقتی اینقدر عصبانی هستی می تونی این کاغذ را خط خطی کنی یا این کاغذ را پاره کنی. و…یا « می دونم خیلی دوست داری شمع را فوت کنی اما امروز تولد پسر دایی هست، اول اجازه بده خودش فوت کنه، بعد دوباره روشن می کنیم شما فوت می کنید».
وقتی مهمانی می رویم دوست دارم، این کارها را انجام بدهی، خیلی تکرار نمی کنید و خیلی نکن، نکن، نمی کنید. وقتی زیاد نکن می شنوند، جواب عکس می دهند و حتی اینگونه دریافت می کنند که مادرم می خواهد فلان کار را بکنم. شما بیشتر از اینها تذکر نمی دهید و قوانین منزل میزبان را خود میزبان به کودک توضیح می دهد.