جلوگیری از عصبانیت و کتک زدن کودک| پشیمانی و عذاب وجدان بعد از کتک زدن کودک

چیکار کنم از دست بچم عصبانی نشم؟

همه ما به عنوان والدین، دوست داریم بهترین فرزندان را داشته باشیم، فرزندی حرف گوش کن، مسئولیت پذیر، مستقل، زرنگ، با دقت و صبور. سوالی که پرسیده می شود این است، آیا ما به عنوان پدر یا مادر، برای تربیت این چنین فرزندانی وقت و انرژی لازم را صرف کرده ایم؟ فرزندپروری نیاز به وقت گذاشتن دارد، نیاز به مطالعه کردن و آموزش دیدن دارد. نیاز به تمرین آموخته ها دارد تا بتوانیم مهارت لازم را کسب کنیم. بنابراین اگر گاهی در مسیر فرزندپروری خود دچار ناامیدی می شوید یا احساس شکست و ناتوانی می کنید، باید بدانید که هیچ وقت برای تغییر و بهبود شرایط دیر نیست. شما می توانید با به کار گیری راهکارهای شیوه صحیح تربیت فرزند در زندگی خود، تفاوت بزرگی را ایجاد کنید.

همه مادران در برابر برخی از کارهای فرزند خود عصبانی می شوند و این امری طبیعی است. تفاوت در میزان زمانی هست که حاضریم برای پیشگیری یا اصلاح بدرفتاری کودک صرف کنیم. به اعتقاد من، مادرانی که زود عصبانی می شوند مادرانی دلسوز و سخت کوش هستند. باید دانست، فرزندپروری همانند همه شغل های دنیا نیاز به مهارت دارد. مهارت یعنی آموزش و سپس تمرین آموخته ها.

وقتی کودک خود را کتک می زنید در واقع به فرزند خود اعلام می کنید من در برابر تو ضعیفم. من نمی توانم با شیوه صحیحی جلوی بدرفتاری تو را بگیرم. من مهارت کنترل خشم ندارم. من به اندازه کافی در مقابه با احساسات منفی مثل خشم و عصبانیت مهارت ندارم. در برابر بدرفتاری های تو هیچ راهکار مناسبی ندارم و تنها برتری من نسبت به تو، قدرت جسمانی ام است تا از طریق تنبیه بدنی انتظارات خود را بر تو تحمیل کنم.

وقتی بچه را کتک می زنید شما تصویری از یک مادر بد در ذهن کودک خود می سازید. برای جلوگیری از عصبانیت در برابر فرزندان باید کاری کنید که بچه به جای درد حاصل از تنبیه بدنی، درد حاصل از پیامدهای رفتار اشتباهش را تجربه کند. به عنوان مثال، وقتی کودک به خاطر تنبلی کردن، تکالیف مدرسه را به موقع انجام نمی دهد، او برنامه رفتن به پارک را از دست می دهد. وقتی بچه به حرف والدین گوش نمی دهد و در فصل سرما لباس گرم کافی در هنگام رفتن به پارک نمی پوشد، در اثر سرمای هوا مجبور می شود خیلی زود پارک را ترک کند و به خانه برگردد.

شما مادر و پدری که در عصبانیت کودک خود را کتک می زنید، هرگز والدین بدی نیستید. فقط مهارت رفتار با کودک را کسب نکردید. اجازه ندادید فرزند شما عواقب بدرفتاری خود را بپذیرد. به فرزند خود مسئولیت ندادید. اجازه ندادید فرزند شما به اندازه کافی اشتباهاتش را جبران کند.

همه این ها مستلزم گذاشتن وقت کافی برای کودکان است. آموزش اینکه فرزندم تو باید مسئولیت پذیر باشی و پدر و مادر نمی توانند مسئولیت اشتباهات تو را بر عهده بگیرند. فرزندم باید به خاطر رفتارهای اشتباهی که انجام می دهی با محروم شدن از فعالیت هایی یا جبران کردن خساراتی که ایجاد کردی، درد محرومیت بکشی و این موقع است که حال من به عنوان مادر خوب می شود. وقتی می بینم فرزندم متوجه اشتباهش شده و مجبور است نیم ساعت از وقت بازی اش را به دنبال جواربش که در جای مناسبی قرار نداده بود بگردد، احساس خوبی دارم. احساس می کنم مادری قدرتمندم. چون با مهارت لازم توانستم به جای عصبانیت و کتک زدن بچه، او را متوجه اشتباهش کنم.

والدین عزیز بر طبق تحقیقات علمی متعددی که توسط پژوهشگران صورت پذیرفته، آثار تنبیه بدنی کودک بسیار مخرب است. پس همیشه قبل از اینکه خشم شما طغیان کند، پیشگیری کنید. کارهایی کنید که انتظارات شما از بچه بیش از حد نباشد. اینقدر در برابر سهل انگاری کودک بی توجه نباشید، کوچکترین رفتار اشتباه کودک را قبل از اینکه به مشکلی بزرگ تبدیل شود، مورد بررسی قرار دهید. شما باید یک مشاهده گر فعال باشید. برای فرزندان خود وقت بگذارید. خشم یک مادر زمانی طغیان می کند که در برابر اشتباه سر زده از کودک فقط به یک تذکر بسنده کرده و به جای گفتگو با فرزند اشتباهاتش را نادیده می گیرد.

حالا دیگر من به عنوان یک مادر عصبانی نیستم. چون قرار نیست به جای بچه حرص بخورم. حالا من یک مادر قاطع هستم. یک مادر قدرتمند که پیش از وقوق اتفاقات پیشگیری می کنم، برای فرزندم قوانین و محدودیت می گذارم. اجازه نمی دهم رفتار اشتباه فرزندم موجب ناراحتی و عصبانیت من بشود. بچه ها گناهی ندارند چون آگاهی ندارند. این وظیفه والدین در برابر فرزندان است که وضع مقررات خانه برای کودکان به آنها رفتار صحیح و پیامد رفتارهای اشتباه شان را بیاموزند.

بچه هامو میزنم

سلام روز بخیر خانم ۲۳ ساله ای هستم که در اولین بارداریم صاحب فرزند دوقلو شدم. اوایل خانه ی پدرم بودم برای چند ماهی تا بچه ها کمی بزرگ شدن . الان حدود ۳ ماه هست که به خانه ی خودمون برگشتیم . همسرم صبح تا عصر سرکار میره و من تنها باید بچه ها را نگه دارم و به کارهای خانه هم انجام بدم ، وقتی بچه ها گریه میکنند و بهانه گیری میکنن و شیر نمیخورند آنها را بغل میکنم تا آروم بشن ولی باز به گریه ادامه میدهند من هم عصبی میشم و بچه ها رو نیشگون میگیرم یا به کمرشون میزنم ، بعد پشیمان میشم و عذاب وجدان میگیرم . خواستم راهنماییم کنید تا بتونم صبر و تحملم رو بیشتر کنم.

پاسخ مشاور به سوال ” کنترل خشم در مقابل کودکان “

میخواهم بدونی کاملا درک میکنم چقدر سخته که یکباره زندگی آدم اینقدر تغییر کنه. شما ساعت های زیادی رو قبل از بچه دار شدن برای خودت و اوقات فراغتت میتوانستی بگذرونی اما در حال حاضر با وجود دو تا بچه این قضیه خیلی سخت شده و میفهمم که چقدر میتونه به شما حس درماندگی بده.

شما واقعا زن توانمندی هستی که با وجود سن کمتون بدون کمک کسی به تنهایی دو تا بچه که همه کارهایشان با شماست و همه جوره نیازمند شما هستند را بزرگ می کنید. شما بزرگترین کار دنیا را انجام میدهید. (پرورش دو انسان)

شما حق داری خسته بشی،کلافه بشی ،پشیمون بشی و حتی حس کنی اون هارو دوست نداری و محدود شدی. این حس ها کاملا طبیعی هستند.

راه هایی که به نظر می آید می تواند به شما در جلوگیری از عصبانیت و کتک زدن کودک کمک کند:

• 1-پذیرش احساسات منفی خود: اول از همه چیزی که از شما میخوام این هست خودت رو به خاطر احساسات منفی سرزنش نکنی و بپذیری که بزرگ کردن دوقلو دست تنها بدون کمک کسی واقعا سخته و شما کار خیلی بزرگی انجام میدی. شما ممکن است یک عشق عمیق را تجربه کنید و در عین حال نسبت به موقعیتتان و فرزاندانتان خشمگین باشید. شما این حق را دارید گاهی در مقابل استرس و سختی های بچه داری عصبانی شوید. احساساتتان را بپذیرید و از آن نترسید. قرار نیست همیشه در کنار فرزاندانتان احساس رضایت و خوشحالی داشته باشید.
• 2-حتما از منابع حمایتی موجود در اطراف خودتان کمک بگیرید. تصور نکنید که باید از پس همه مسايل به تنهایی برآیید شما در شرایط خاصی هستید و به کمک و همراهی اطرافیان نیاز دارید. اگر برای کسی مقدور نیست از همسرتان زمانی که به خانه برمی گردند و روزهایی که در خانه هستند کمک بگیرید و حداقل نیم ساعت فقط و فقط برای خودتان زمان بگذارید(هر فعالیتی که از آن لذت میبرید)
• 3-بایدها را از زندگی خود حذف کنید: از سخت گیری هایی مثل اینکه باید از پس همه کارها بربیایم ،خانه ام باید همیشه مرتب باشد یا یک غذای به خصوصی درست کنید بپرهیزید یک خانه ای که بچه کوچک دارد اگر قابلمه  کثیف در زیر مبل پیدا نشود یعنی بسیار مرتب است.
• 4-در دو تایم زمانی ثابت(قبل از بیدار شدن فرزندانتان )و(بعد از خوابیدن فرزندان در شب) خودتان را موظف کنید به صورت اغراق شده خشم ها یا ناراحتی هایی که دارید را به صورت آگاهانه به آن فکر کنید، حتی اگر باعث می شود حالتان بدتر شود. این کار را در هر تایم به مدت 15 دقیقه انجام دهید.
• 5-در صورتی که محتوای افکار خودآیند تان خودسرزنشی و احساسات منفی نسبت به خودتان بود موظف هستید با خودتان مهربان باشید و درست مثل زمانی که فردی که خیلی برایتان عزیز است و دوستش دارید از افکارش میگوید با خودتان به گفتگو بپردازید و افکارتان را به چالش بکشید. مثل اینکه میدونم دوست نداشتی اینکارو انجام بدی و میفهمم چقدر رنج میکشی، این روز ها موقتیه.
• 6-هر زمان که احساس درماندگی کردید و احساس کردید ممکن است بخواهید فرزندان را تنبیه کنید یک نفس عمیق بکشید و با خودتان بگویید آنها فقط مرا دارند من خدای آنها در دنیای ذهنی شان هستم.

کتاب هایی که میتواند به شما در مدیریت عصبانیت بچه داری و جلوگیری از کتک زدن کودک کمک کند:

1-کتاب مادر کافی ترجمه مهبد ابراهیمی

2-کتاب والدین سمی سوزان فوروارد

3-شفقت خود از طریق بهشیاری نشر بینش نو

در آخر باید بگویم این روزها موقتی است آنها روز به روز مستقل تر میشوند و دیگر به شما نیاز ندارند اما شما در حال حاضر بزرگترین و بیشترین تأثیر را در زندگی آنها دارید آنها این دنیا را با شما امن احساس میکنند و سعی می کنند بشناسند.

به یاد داشته باشید که این روزها،روزهای اولیه زندگی فرزندانتان  است و ساختن یک دنیای امن برای آنها بسیار مهم است.آنها نمیخواهند به شما آسیب بزنند یا شما را اذیت کنند. آنها سعی میکنند دنیایی که بسیار برایشان ناشناخته است را به کمک شما بشناسند.

درمان عصبانیت مادر در برابر کودکان

سلام من ی خانوم ۲۳ سالم . الان چندروزه خیلی ناامیدم همش عصبیم هیچی حالمو خوب نمیکنه با پسر ۳ سالم همش درحال جنگیم اون بچه هم عصبی شده من خودم از اول زود داغدمیکردم هنوزم نمیتونم خودمو کنترل کنم. من از بچگی تو خونواده ای بودم ک مامان بابامم باهم دعوا داشتن یعنی اوناهم از طریق پدر مادرشون یکم عصبی بودن .من و خاهرام همیشه باهم دعوا میکردیم . وضع خیلی خوبیم نداشتیم اینم جزو عصبانیتمون بود. ۷ سال پیش ازدواج کردم و همه چی خوب بود تا اینکه من حامله شدم و بچم بدنیا اومد و شد دوساله . از قبل اونم یکم اذیتمون میکرد یعنی ب گفته اطرافیانمون بیش فعاله . از دوسالگی ب بعد من خیلی اذیت شدم بچم خیلی شره منم یکم اعصابم ضعیفه و قشنگ نتونستم تربیتش کنم و حس میکنم خیلی مادر بدیم . الانم سه سالشه بشششدت لجباز و حرف گوش نکن تا بیرون میریم حتتتما باید ماشین اسباب بازی بخره و ما هم براش میخریم ولی زود جوش میارم . الانم ی هفته هس ک ناامیدم همش سرش داد میزنم حال خوبی ندارم همش دوسدارم برم ی جایی وبگردم و بیرونم ک میریم حالم خوب نمیشه الانم بخاطر شغل شوهرم اصلا نمیتونیم دوروز جایی بریم . رابطم با شوهرم خیلی خوبه ولی خیلی از رفتار خودم ناراحتم بخدا تا ی چیزی میشه سریع گریه میکنم و حوصله هیچیو ندارم . کلافم . خوابم میاد . خیلی عصبیم حالم بده خودم متنفرم ازین بیحالی .یبارم رفتم پیش مشاور ولی پسرم وای نمیسته . سر همه چی گریه میکنه و قشنگ میفهمم ک اونم بخاطر رفتار من عصبیه همه چیو با زور انجام میده . اسباب بازیاشو پرت میکنه ی ماه پیش حتی زد تلوزیون رو شکست ….همیشه باهاش بازی میکنم و بوس و بغل . ولی خب وقتی دارم راه میرم تو خونه و میخام دو تیکه ظرف بشورم سریع میاد رو شونههام سوار میشه و منم خسته .دعواش میکنم . وختیم ‌ خونه تنهاییم با هم ارومتره ولی تا وختی شوهرم بیچاره میاد خونه انگار داخل میدون جنگ شده اعصابم بیشتر بهم میریزه . بخدا دیوونه شدم هیچی خوشحالم نمیکنه الانم بغض دارم . ازتون خاهش میکنم یکم با چت ارومم کنین بگین چیکار بکنم؟

پاسخ مشاور به پرسش ” تاثیر عصبانیت مادر بر کودک “

عزیز من رفتار فرزندت دست خودش نیست. از حالا نباید انقد رفتارت اونو تحت تاثیر قرار بده. یک کم آروم بوش دمنوشهای گیاهی جهت آرام کردن اعصاب هست میتونید از اونا استفاده کنید. شما باید روی خودت کار کنی و عزت نفست رو افزایش بدی. سعی کن متفاوت از اون چیزی که در خانواده پدری ت بوده رفتار کنی. تو اول خودت در الویت هستی. به فکر سلامت روان خودت باش گلم. فرزندت از رفتار تو الگو میگیره. سعی کن انقدر با فرزنذت بازی کنی که وقتی همسرت اومد انرژیش یک کم بیاد پایین و نزدیک خوابش باشه، بچه در سن حساسی هست. خودت رو‌ سرزنش نکن. اروم باش تو یک همسر و‌ مادر قوی هستی. باید نسبت به بعضی مسائل با ملایمت و آرامش بیشتری رفتار کنی.

بهتره جلوی همسرت خودتو کنترل کنی و عصبانیتت رو بروز ندی. وقتی خیلی ناراحت بودی و خواستی خشم تو بریزی بیرون میتونی تماس بگیری با دوستی با کسی حرف بزنی ولی از زندگیت لطفا برای هیچ کس نگو. ارام باش اول خودتو کنترل کن. خودتو دوست داشته باش برا خودت زمان بزار کارهای مورد علاقه تو انجام بده.

شما در هنگام بی حوصلگی انگیزه خودتو از دست می‌دی و از زندگی حس نارضایتی داری. چند تا راهکار، اول اینکه باید بتونی با اوضاع کنار بیای و یک کم به خودت استراحت بدی یا میتونی بری بیرون تا از اون حال و هوای بی حوصلگی بیرون بیای. مثلا ۱۰ دقیقه پیاده روی کنی تا انگیزه تو یک مقدار به دست بیاری. با ترسها،نگرانی ها، اضطراب و استرس خودت رو بشناسی. زمانیکه بی حوصله هستی کدوم احساساتت غلبه میکنه بر وضعیتت.

با دوستان ارتباط داشته باش. اهنگ گوش بده، خودت رو سرگرم امور روزمره منزل کن. میتونی احساساتتو روی برگه بنویسی و اگر دوست داشته باشی نگه داری و گرنه پاره کن بریز دور. گاهی مشکلات بی حوصلگی و عصبی شدن کاهش هورمونهایی مثل سروتونین هست. تا یکی دو‌هفته میتونی با این روشها پیش بری ولی اگر واقعا حوصله نداشتی و شدت عصبانیتت بیشتر شد حتما به جلسات حضوری روانشناسی برو تا روان درمانی بشید اگر برنامه داشته باشی در زندگی و روی یک برگه بنویسی طبق برنامه پیش بری قطعا موفق تر خواهی بود به فکر سلامت روان خود باش.

اطمینان دارم شما مادر توانمندی هستید و با تمام سختی هایش این روزها را سپری میکنید.

وقتی عصبانی میشم بچمو میزنم

من ۲۸ خانم هستم وقتی عصابی میشم کودکم رو خیلی میزنم بعدش عذاب وجدان میکشتم در ضمن در کل آدم استرسی هستم از بچگی ناخن هامو میجوم الان که بزرگ شدم خیلی عصبی تر شدم فکر خودکشی وکار های خیلی بد به ذهنم میرسه میخوام قرص اعصاب بخورم میترسم عادت کنم به قرص. وبچم هم دختر هست خیلی دوستش دارم بهش هم خیلی زیاد محبت میکنم اما عصبی میشم دیگه دست خودم نیست فکرم خیلی خرابه. بیشتر من درون ریزم ولی وقتی عصبی میشم خیلی بد عصبی میشه میشه یه دارو بگین مصرف کنم آروم تر بشم وضرر هم نداشته باشه؟

درمان خشم مادر در برابر کودک

ببینید افکار رو نمیشه کنترل کرد، در نوع بشر همیشه افکار اومدن و رفتن تفاوتی که شما و افرادی که اذیت میشن اینه که این افکار رو جدی میگیرن و بهشون دامن میزنن. اگر شما ذهنتون رو مثل یک اتاق فرض کنید که دو در داره که در اختیار شما نیست و شما روی یک صندلی نشستین حالا اگر هر زمانی که یک فردی از یکی از درها وارد بشه و کلی حرف بی ربط بزنه اگر شما باهاش درگیر بشین اون هی میمونه و ادامه میده، تازه افراد دیگه هم میان و اونا هم شروع میکنن به حرف زدن، تصور کنید چه ولوله ای میشه توی اون اتاق. حالا اگر زمانی که اون افراد به اتاق میان شما در مقابل حرف‌هایی که میگن فقط تماشاگر باشید اون آدما در نهایت بعد از اینکه دیدن شما اعتنایی بهشون نمیکنید از اون یکی در خارج میشن، اینجوری شما انرژی هم از دست ندادین. دارو باید و حتما روانپزشک تجویز کنه، اگر احساس نیاز میکنید حتما برید روانپزشک و شرایط رو براشون توضیح بدید تا با علم به موضوع براتون دارو تجویز کنن. اتفاقاً اینکه نسبت به مصرف دارو گارد ندارید خوبه، ولی نباید سرخود باشه، چون بعضی داروها به برخی آدمها نمیسازه و این رو باید روانپزشک تشخیص بده که درسش رو خونده. موفق باشید

مبارزه با افکار منفی

مهارت کنترل خشم