جهت مطالعه نظرات و تجربیات دیگران، به کامنتهای انتهای صفحه مراجعه نمایید
من تو مدرسه هیچ دوستی ندارم
پاسخ مشاور به پرسش ” توی مدرسه تنهام دوستی ندارم “
اینکه شما در مدرسه احساس تنهایی میکنید قطعا آزار دهنده هستش و هیچ کسی وجود نداره که به طور مطلق عاشق تنهایی باشه اما کارهایی در این رابطه وجود داره که میتونید انجامش بدید که در ادامه خدمتتون ذکر میکنم ولی قبلش اجازه بدید چند نکته رو باهمدیگه بررسی کنیم.
- آیا شما فرد درونگرایی هستید؟
معمولا افراد درونگرا در جمع نمیتونند به خوبی خودشون رو نشون بدن یا ابراز کنند؛ به همین علت احتمال کمتری وجود داره که دیگران بهشون نزدیک بشن. همچنین افراد درونگرا اگر از کسی خوششون بیاد براشون راحت نیست که به فرد مقابلشون درخواست دوستی بدن.
- آیا امکان داره که مشکل شما ناشی از اضطراب اجتماعی باشه؟
افرادی که اضطراب اجتماعی دارند احساس خوبی از حضور توی جمع ها نمیگیرند و اگر در جمعی حاضر بشن فردی متفاوت از خود واقعیشون رو به نمایش میگذارند به همین دلیل اجازه نمیدن که دیگران شخصیت واقعی اونها رو ببینند و جذبشون بشن.
مطالب مرتبط: درمان اضطراب اجتماعی در نوجوانان
چگونه در مدرسه دوست پیدا کنیم؟
اول از همه باید سعی کنید خودتون باشید و خودتون رو بپذیرید. هیچوقت سعی نکنید پیش دیگران نقش کسی غیر از خود واقعیتون رو بازی کنید. خود را دوست داشته باشید و خودتون رو بخاطر ویژگی‌های مثبتی که دارید تحسین کنید. اجازه بدید اعتماد بنفس شما افزایش پیدا کنه و فرد جسوری باشید.
اگر کسی هست که دوست دارید باهاش دوست بشید این موضوع رو بهش بیان کنید. لازم نیست که همیشه دیگران ما رو انتخاب کنند. گاهی خود ما میتونیم انتخاب کننده باشیم. معمولا افراد دیگری هم وجود دارند که مشکل شما رو دارند بنابراین شما تو این مسئله تنها نیستید و اگر به اطرافتون نگاه کنید قطعا افرادی با مشکل مشابه شما وجود دارند.
مطالب مرتبط: مهارت دوست یابی در نوجوانان
دایره ارتباطاتتون رو گسترش بدید. سعی کنید فرد فعالی باشید. هر چی به افراد بیشتری در ارتباط باشید شانس بیشتری برای دوست پیدا کردن خواهید داشت. این اتفاق لازم نیست که حتما در مدرسه بیوفته. میتونید در کلاس زبان، باشگاه یا حتی در بین همسایگان، دوستانی پیدا کنید. شاید افراد همخوان با شما در محیط های دیگه‌‌ای وجود دارند بنابراین لزومی نداره که از تنهایی و نداشتن دوست در مدرسه ناامید باشید.
داشتن دوست از نیازهای طبیعی همه انسان‌هاست که قابل انکار نیست اما در کنار این مسئله بهتره که مهارت های لذت بردن از زندگی تنهایی و بودن با خودتون رو هم یاد بگیرید. خیلی اوقات افراد تا کاری رو میخوان انجام بدن میگن باید با یک نفر دیگه باهم انجامش بدیم و توانایی شروع اونکار به تنهایی رو ندارند. شما میتونید دقیقا همین مهارت رو در خودتون رشد بدید و تجربه های تک نفره جدید کسب کنید. از اینکار خجالت نکشید. قطعا افراد دیگه ای مشابه شما وجود دارند و در حین همین فعالیت ها امکان داره باهاشون آشنا بشید و دوست واقعیتون رو پیدا کنید.
در تمامی مراحل زندگی موفق و پیروز باشید.
کوشا کوچک آملی
کارشناس مشاوره باما
مطالب مرتبط: چطوری دوست پیدا کنم خیلی تنهام
مشکلم اینه که تو جمع مخصوصا تو مدرسه نمیتونم حرف بزنم و دوست پیدا کنم و تنهام و الانم بخواطر اینا احساس ناامیدی و بی ارزش بودن میکنم و فکر میکنم کمبود اعتماد به نفس هم دارم همه این مشکلات بعد از کرونا به وجود اومد تا قبل از اون راحت میتونستم با بقیه حرف بزنم ولی کرونا که شروع شد مجازی شدیم بعدشم که تموم شد وارد راهنمایی شدم و دیدم دیگه حتی با دوستای خودمم نمیتونم مثل قبل رفتار کنم و این مشکل تا الان که وارد هنرستان شدم ادامه داره و واقعا خیلی ازار دهندس اگه میشه راهنماییم کنید چجوری این مشکلو حل کنم
سلام وقت بخیر ببخشید من دخترم کلاس پنجم هست توی روستا زندگی میکنیم از کلاس اول خیلی روابط اجتماعی خوبی نداشت با کسی هم خیلی دوست نمی شد تا امسال که روز اول مدرسه وقتی رفت آمد خیلی ناراحت بود گفت وقتی رفتم پیش همکلاسیهام بهم شروع کردن به داد زدن پیش ما نیا روز دومم خودش نرفته خیلی ناراحته چیکار کنم
من امسال مدرسه آن را جابجا کردم دوست صمیمیم هم از من جدا شده ولی توی سرویس با همیمیم من توی مدرسه با کسی دوست نیستم هیچکس درخواست دوستی نمیده دوست صمیمیم هم دیگه بهم اهمیت نمیده خیلی حس بدی دارم
دوستان من خودم از اینجور مشکلا دارم ولی بهترین راه اینکه اهمیت ندی و به فکر آرامش و راحتی ذهن خودت باشی بخداااا که در حق خودتون ظلم میکنید اگه ذهنتونو با اینجور چیزا درگیر کنید بیخیال باشید و کار خودتونو بکنید و بهترین بهره رو از کلاس درس ببرید
واقعا راست می گی !
سلام خسته نباشید من ۱۵ سالمه و امسال قراره برم کلاس دهم و نمونه دولتی قبول شدم راستش یکم میترسم چون سه سال راهنمایی نتوانستم برای خودم دوست صمیمی پیدا کنم حتی به بغل دستیم تقلب میدادم و کمکش میکردم اما اون با دوستاش گروهی میرفتن بیرون و من تنها توی کلاس بودم و همه فقط بخاطر اینکه نمرشون مثل من بیست بشه از من کمک میخواستن و وقتی بیرون میرفتن هیچ وقت منو دعوت نمیکردن ولی الان که قراره برم مدرسه جدید چند تا بچه های مدرسه قبلیم و بغل دستیم اونجان و من میترسم بازم نتونم دوست پیدا کنم چون آدم درون گرایی هم هستم یکم خجالت میکشم راحت حرف های خودم رو به بقیه بگم الان نمیدونم چیکار کنم اگر میشه راهنمایی ام کنید؟ ممنون
امروز روز اول دبیرستان بود توی نمونه قبول شدم اما همه خیلی خرخونن و هیچکسو نمی‌شناسم نمیتونم با هیچکدوم دوست بشم خیلی احساس تنهایی میکنم چیکار کنم
نمیتونم باهاشون دوست بشم و همینطور نمیخوام چون اونا هیچ کمکی نمیکنن تو امتحانا دلم برای دوستام ک تو مدرسه دولتی درس میخونم تنگ شده اونام تجربین من بخاطر اینکه نمونه بهتره رفتم اما از الان حس میکنم شکست میخورم تو این مدرسه آخه تنهایی نمیشه درس خوند و همه خیلی خیلی بیشتر از من درس میخونن همش جلو جلو روز اول مدرسه فصل ده فیزیک دهمو بلد بودن خب من نمی‌کشم انقد بخونم چیکار کنم هم دوستی نمیتونم پیدا کنم هم نمیتونم از نظر درسی بنظر خودم بهشون بریم
منم هیچ دوستی ندارم واقعا آدم بد بینی هستم ببینم کسی به من بی احترامی میکنه کچشو خورد میکنم اینقدر خشمم میگیره !خسته شدم از این وضعیت هیشکی با من دوست نیست ارتباط اجتماعی خیلی خوبه ولی ببینم کسی بهم بی احترامیم میکنه خیلی زود ناراحتم میکنه و بعد نمیتونم جلوی خشمم رو بگیرم
سلام،من در مدرسه نمیتونم دوستی پیدا کنم و با بچه ها راحت باشم،درصورتی که در خانواده و فامیل همه من رو به عنوان یک ادم پرانرژی و باحال میبینن اما هیچ وقت نتونستم تو مدرسه انقد باحال باشم تا بچه ها جذبم بشن خیلی ناراحتم در این مورد و هر موقع میرم مدرسه وقتی میام خونه دلم میخواد گریه کنم و پر از انرژی منفی میشم،حس میکنم بچه ها از من بهترن خوشگل ترن یا خفن ترن که دوستای زیادی دارن ولی من هیچ دوستی تواون مدرسه ندارم چون تازه رفتم تو اون مدرسه ولی اون بچه ها از قبل باهم دوست بودن من هیچ کدومشونو تا پارسال نمیشناختم امسال سال دومیه که قراره برم به این مدرسه اما فوبیا روبرو شدن با بچه عا رو دارم حتی امروز برای کلاس تابستونیمون به مدرسه رفتم بعد یک ماه با کلی کار کردن روی خودم وقتی رفتم مدرسه همونجوری مثل قبل همه چی خراب شد?خیلیی ناراحتم و اون تنهایی رو دوست ندارم حس میکنم تو اون مدرسه کسی منو دوست نداره و کسی برام وقت ندارع چون سرش با دوستای خودش گرمه حتی کل پارسال برای اینکه یکاری کنم ینفر باهام دوست شه کلیی تلاش کردم کلی ضربه خوردم حتی از درسام جاموندم فکر میکردم امسال درست شم ولی هنوز تغییری نکردم من به تغییر نیاز دارم از کلاس اول تو مدرسه همینجوری بودم،میشه کمکم کنین؟؟
داخل مدرسه یکی از بچه ها که موبایل آورده به من تهمت زدن و بعد از این همه به ها به یک نگاه دیگه به من نگاه میکنم تازه گوشی هم در مدرسه پیدا شد اما بعد از این کسی دیگه با من دوست نمیشه و دوست های خودم هم من را ترک کردن و من داخل مدرسه خیلی تنها هستم
من فردی درون گرا هستم و فن بیان و ارتباط اجتماعیم اصلا خوب نیست و اطلاعات عمومیم هم در حد ۰ درصده ، مامانم میگه تو خودتو دست کم میگیری ، بیشتر وقتا تو مدرسه یا جای دیگه احساس تنهایی می کنم و این خیلی افسردم می کنه و من باخودم می گم کاش منم مثل بقیه می تونستم دوست پیدا کنم!!!
تتللات
سلام من یه دوست داشتم که الان با یکی دیگه دوست شده و دیگه به من اهمیت نمیده
تو هم میتونی با یکی دیگه دوست بشی
توهم یه دوست جدید پیدا بکن بهش نشون بده تو آدم تنهایی نیستی
من میخوام دوست پیدا کنم و آرزومه باهام حرف بزنن چون حرف نمیزنم انرژیم از دست میره تو خونه زیاد حرف میزنم اما مدرسه نه
منم مثل تو
سلام لطفا کمک کنین من الان ۱۴ سالمه کلاس هشتم سال قبل تازه به این مدرسه اومدم به خاطره اینکه ساکت بودم فکر کردن نمیخوام با کسی دوست بشم اما بعد ها فهمیدم ای کاش باهاشون دوست میشدم الان فقط بقل دستیم باهام دوسته البته فکر نکنم دوست باشه چون یه جوریه منم ازش خوشم نمیاد زیاد با من حرف نمیزنه فکر میکردم دوست پیدا کنم حل میشه اما اون زیاد حرف نمیزنه تروخدا کمک کنین خسته شدم آنقدر بهم گفتن چرا انقدر ساکتی
سلام من الان۱۴ سالمه وهیچ دوستی ندارم که باهاش ارتباط خیلی خوبی داشته باشم برای مثال فقط در مدرسه باهم میگردیم وهیچ وقت نشده به هم دیگه زنگ بزنیم یا باهم چت کنیم بخندیم بگردیم مرسی که اگر مشکلمو حل کنید .
منم هیچ دوستی نمیتوانم پیدا کنم ولی سعی میکنم که تنها بمونم ، تنهایی بهتر ار دوستی بد است من واقعا از کسی که خیلی منو دوست داره لطمه خوردم ولی بازم سعی میکنم قوی باشم
سلام من۱۳ سالمه کلاس هفتم هستم خیلی تنهام نیستم کسایی هست تو مدرسه میشناسمشون بعضی وقتا باهاشون میگردم ولی همیشه دوستی هام یه طرفه هستن میخام دوستی دو طرفه داشته باشم ولی نمیتونم از سال ششم مشکل تنهایی دارم میشه کمکم کنید
سلام وقتتون بخیر من 16 سالمه در مدرسه نمونه درس میخونم و امسال سال اولمه و کمی زودرنج و میانگرا هستم و در مدرسه خودمو وارد بحث و ماجرا نمیکنم ولی چند ماه پیش یک شایعه ای در مورد دو نفر به وجود اومده بود ولی من اعتنایی نکردم. یک روز دوستمو به خونه دعوت کرده بودم، دوستم اون دو نفر رو میشناخت ولی ماجراشون رو نمیدونست من بهش گفتم تو مدرسمون شایعات بدی در بارشون میگن دو روز بعدش اون دونفر که در موردشون شایعه میساختن اومدن پیشم گفتن چرا به همه ابن شایعات رو گفتی. اون دوستم که به خونه ما اومده بود رفته اسممو هم گفته و گفنه که من اینا رو گفتم. من در این ماجرا گناهم این بود که گفتم در موردشون اینطوری میگن. اونا بهم گفتن از کجا شنیدی منم مجبور شدم دو تا از همکلاسیام که باهم دوستم بودیم رو گفتم بعد مدیرو ناظم فهمیدن و منو دوستام رو دفتر صدا زدن منم تا به حال پام به همچین ماجرا هایی کشیده نشده یود تا حالا منو به خاطر کارام به دفتر صدا نزدن. خلاصه اخرش ماجرا افتاد گردن من و این شایعات ملا منبعش از کلاس ما بود چون من به مدیر گفته بودم که من مطمئنم که این شایعات از ردیف اخر کلاسمون در اومده. الان هم دیگه هیچی پای من این وسط گیره و همه از کن کینه به دل گرفتن و دوستام باهام قهر کردن و باهام حرف نمیزنن هر چه قدر هم میگم حلالم کنید بازم باهام قهرن.الان وضعیت روحیم و جسمانیم خیلی بده و صبح تا شب گریه میکنم از درسام هم عقب موندم شخصیتم خورد شده نمیدونم با چه رویی به مدرسه برم همه ازم شاکین چی کار کنم یعنی حالم انقدر بده قصد نابود کردن خودمو دارم تا حالا همچین انفاقی برام نیفتاده بود
سلام.گوش کن …به قول بعضی ها به کتفتم نباشه .فرض کن که هیچ اتفاقی نیافتاده و عادی باش خودت باش اگرم کسی اومد سمتت ناراحتت کرد بهش محل نذار انگار که وجود خارجی نداره.دیگه هم گریه نکن.منم مثل تو هیچ دوستی ندارم ولی در عوض اگر کمک دیگه ای هم خواستی بهم بگو.
سلام دختر من ۱۳ سالشه وتوی مدرسه هیچ دوستی نداره ومیاد تو خونه میگه منم مادرم دلم میگیره نمیدونم چی بگم میگه وقتی بحثی پیش میاد هیچکس از من طرفداری نمیکنه همه علیه من میشن نمیدونم چیکار کنم دخترم درسش متوسطه رو به بالاس یه کم اخلاقش تنده البته تو خونه اینطوریه تو مدرسه نمیدونم چطوریه
چه نظر من با هاش برید مدرسه و با دوستاش و همکلاسی هاش آشنا بشید و باهاشون ارتباط بگیرید و با مادراشون دوست بشید . و خودتون زیاد توی مدرسه حضور داشته باشید .و سعی کنید برای بچه ا برنامه و دور همی بزارید و مهمونی بزارید . اینجوری میت نید جذبشون کنید
من یک دختر ۱۱ ساله هستم اگر کسی ازمن وسیله ای بخواهد به او می دهم درسم خوب است خیلی عالی هست مرتب و اراسته هستم در تحرف زدن مشکلی ندارم ولی کسی با من دوستی نمی کند و من را کتک میزند چه کنم
میدونم برای اینکه دوست شوی برای آن نامه بنویس و در اینو هم بنویس چرا همیشه منو تنها میزاری من تنها هستم اگر با من بازی یا حرف نمیزنی بگو خوشم نمیاد من هم برمبا کس دیگری دوست شوم اگر قبول نکرد به من پیام بده من مشکلتو رو حل می کنم
سلام لطفا جواب منو بدین
من کلاس نهم هستم هرروز صبح میرم مدرسه تو کلاسمون خیلیا باهم دیگه حرف میزنن ولی منی که خیلی اجتماعی هستم ذهنم خالی میشه و ساکت میشم کم کم باعث شده وقتی که حرف میزنم کسی به حرفام توجه نکنه و دوست پیدا نکنم البته من اولین بار مدرسمو عوض کردم رفتم مدرسه ی دیگه و احساس تنهایی میکنم درست سر کلاس اینشکلی میشم همین که میرم بیرون از کلاس کلی دوست پیدا میکنم همشون هشتم هستن چون تو مدرسه ی ما یدونه نهم داره و واقعا یه حس بد میگیرم که شبو روزم شده چرا سر کلاس کسی باهام دوست نمیشه یا حرف نمیزنم و در حدی میشه که گریم میگیره یا از ناراحتی سینم
سلام وقت بخیر. من یه دختر دبیرستانی ام و امسال سال کنکورمه. سه سال پیش از شهر خودمون اومدیم قم. با ادمای اینجا اون اوایل اصلا نمی ساختم و ارتباط گرفتن برام سخت بود هرچی پیش رفتیم این ارتباط گرفتن سخت و سخت تر هم شد اما با این حال کم نیاوردم. ادم برونگرایی ام اما داخل جمع کلاسمون همه یه اکیپ برای خودشون دارن و خیلی تلاش کردم باهاشون بجوشم اما یا نخواستنم، یا خودم از رفتار ها و حرف زدناشون خوشم نیومده. گذشت و یه دانش اموز جدید اومد که ازش خوشم میاد. اما متاسفانه اخلاق ها و علایقمون با هم جور نیست از طرفی وقتی سعی میکنم نزدیکش شم باهام مثل یه همکلاسی برخورد میکنه اما سرده. مثل من اشتیاقی به دوستی نداره. توی فضای مجازی هم با هم صحبت کردیم، همه چیزش خوب بود اما از یه جا به بعد جوابامو خیلی دیر سین میزنه طوری که انگار اهمیتی براش ندارم. ادم سرخوشیه و با کسایی میگرده که بتونن سرگرمش کنن اما من نمیتونم این کار رو براش کنم. چون توی این سه سال بخاطر تنهاییم خوی شیطونیم رو از دست دادم وقتی کنارشم دائم دارم فکر میکنم چی کار کنم که خوشش بیاد. عقلم بهم میگه باید ولش کنم چون به دردم نمیخوره و حس بدی میگیرم اما دوست دارم که اینطور نباشه. من ادمیم که برای هر کس که دوستش داشته باشم صدمو میذارم اما سر این یکی بین دل و عقلم دعواس که باید ولش کنم اما وقتی میبینمش دوست دارم باهاش هم صحبت شم. با بچه های کلاسمون صمیمی نیست اما بیشتر از من میجوشه باهاشون و دوست هایی هم خارج از مدرسه داره که طبعا اونا براش مهم ترن. میخوام حسم رو بهش خاموش کنم اما نمیتونم… نمیدونم باید چی کار کنم. از طرفی هم از درون احساس تنهایی میکنم، اینجوری که نه خانواده نه کس دیگه ای نمیتونن کمکم کنن اما خودمم نمیدونم چی کار باید؟ نمیدونم چی کار باید بکنم. به قول خودم با همه هستم اما با هیشکی نیستم. با همه حرف میزنم و ارتباط میگیرم اما کسی نیست که من براش مهم باشم یا بخواد با من باشه. چه داخل مدرسه چه خارج از اون، داخل جمع احساس تنهایی میکنم. از درون حس تنهایی داره میخورتم اما دورم شلوغه. حتی داخل خانوادمم همین مدلی ام. کسی نیست که جلوش خودم باشم، به دغدغه هام اهمیت بده یا تو لحظه لحظه هام باهام باشه. خسته شدم از اینکه جلوی بقیه تظاهر میکنم، حتی خانوادم. خیلی میخندم، یکی ببینتم میگه چقدر ادم شادیه، من به ترک دیوار و مسخره ترین چیزا تنهایی میخندم ولی اصلا خوب نیستم. نیاز دارم به کسی که بفهمتم، کنارم باشه… این حس تنهایی داره دیوونم میکنه، خودمو با چیزای مختلف سرگرم میکنم اما هر دفعه که از کارام جدا میشم حس بدی دارم. حتی حین انجامشونم این مدلی ام. روی وند درس خوندنم تاثیر گذاشته تا حدی. به خودم میگم عیبی نداره باید قبول کنی که تنهایی که کسی نیست که براش اهمیت داشته باشی اما وقتی وارد اجتماع میشم همه ی حرفام و شجاعت و این سپری که برای خودم درست کرده بودم دود میشه و میره هوا. خواهرم رو میبینم که 24 ساعته با دوستشه و به من و حرفام اهمیت نمیده بدتر میشم. دوساله ای مدلیه، هرچقدر هم گفتم منم ادمم حداقل وقتی حرف میزنم به من توجه کن انگار نه انگار.قید همه اشون رو زدم، تلاش میکنم از کسی انتظار نداشته باشم اما این حس تنهاییه خیلی اروم و بی صدا داره خفم میکنه. همه میبینن که میخندم و شوخی میکنم اما هیچ کدومشون نمیدونن که من وقتی تو اتاقم تنهام چقدر گریه میکنم و حالم بده. هرچی سعی میکنم بیخیالش شم نمیشه… نمیدونم چی کار کنم. واقعا خوب نیستم حس میکنم بود و نبودم یکیه و اهمیتی ندارم، کسی نیست که درکم کنه. فشار کنکور و مدرسه و حرفای این و اون و و بدترش میکنه، اما اونا رو میتونم تحمل کنم حداقل تا یه حدی ولی این حسه… توی عذابم!
سلام
دخترهستم من خیلی تنهام .۱۴ سالم بود یعنی پارسال با یکی از بچه های کلاسمون دوست شدم خیلی بهش وابسته شدم همدیگرو خیلی دوست داشتیم ،یه روز که مدرسه نمیومد من اون روز دیگه بهم خوش نمیگذشت دوست صمیمی بودیم باهم .
یه سال باهم خوب بودیم همه چی خوب بود .
تا اینکه امسال به مدرسه رفتم دیگه مثل اول نبود چون با یکی دیگه دوست شده بود و دیگه زنگ تفریح ها با من نمیاد این خیلی منو آزار میده خیلی دوسش دارم . الان دوستانی دارم اما دوست صمیمی نیستیم .
کارم شده گریه کردن که هیچکی منو دوست نداره
من یک دختر دوازده سالم و توی کلاس تنهام و هیچ دوستی ندارم یک بار به خانم معلم گفتم خانم من رو انداخت بیرون و با بچه ها حرف زد بعد اومد پیش من و از من پرسید میخوای با کی دوست بشی منم اسمشو گفتم خانم اونم صدا زد و اومد بهش گفت امروز رو پیش من بشینه و اونم گفت باشه ولی حتی یک زنگ هم نشست بهانه کرد جا تنگه و رفت الان رفتم راهنمایی ولی اصلا دوست ندارم دیگه خسته شدم خیلی تنهام انگار همه از من بدشون میاد خواهش میکنم به من کمک کنین
سلام من ۱۱ سالمه میخوام مثلن معلم مگیه پیش تون بشین بچها میگن نه خانم اردو همیشه تهنا میزارن من باید چی کار کنم تا توی کلاس بااون خوش رفتار باشم
من تو مدرسه همیشه تنهام خسته شدم از تنهایی هر بار سعی کردم باهاشون رفیق بشم پسم زدن انگار از من خوششون نمیاد. به یکی از همکلاسیام که دلم می‌خواست باهاش دوس شم پیشنهاد دادم قبول کرد اما به حرفش عمل و منو دک کرد. کلاس زبانم که میرم همینجورم لطفا بهم راهکار بدید خسته شدم
سلام من وقتی می خوام باکسی ارتباط برقرار کنم که بقیه باهام خوب رفتار کنن می نزدیکشون هی میگن برو گمشو من نمیدونم چرا همچین رفتاری بامن میکنن من از کلاس اول تا کلاس ششم هیچ دوستی نداشتم همه بامن قهر میکردن وبهانه این رو میگفتن که چون تو درست بده ما باتو دوست نیستیم ولی من می خوام با هرکی خوب باشم اون ها بامن بد هستن و از رفتار خوب من باهاشون سو استفاده میکنن همهی تقصیر هارو میندازن گردن من من دیگه خسته شدم نمیدونم باید چیکار کنم دارم افسرده میشم من امسال دوست صمیمی داشتم خیلی باهاش خوب بودم براش خرید میکردم هرچی میگفت گوش میکردم ولی اون یک بهانه ی مسخره اورد و بامن قهر کرد الان همش داره پشت سر من بدگویی میکنه تا حرص من رو دربیاره من تو مدرسه تنهام لطفا یک مشاوره بدین تا ازین افسردگی دربیام
من دانش آموز پایه دوازدهم هستم رشته ام تجربی هست و امسال کنکور دارم مشکلی هست که براش راه حلی پیدا نکردم و میخواستم باهاشون در میان بگذارم . من سه سال هست که با یک نفر دوست هستم هر دو دختر هستیم قبلا از هم بدون می‌اومد ولی خیلی اتفاقی با هم دوست های صمیمی شدیم اوایل خیلی بهش اعتماد داشتم و قبولش داشتم ولی کم کم اتفاقاتی افتاد که من رو برای ادامه ارتباط با ایشون به شک فرو برد ایشون الان حال رو حس خیلی خوبی ندارند تقریبا ۶ ماه هست که پدربزرگشان رو از دست دادن و خیلی به ایشون وابسته بودند الان من نمیدونم مشکل از من هست یا این رابطه درست نیست من یک سری اتفاقات رو برای شما شرح میدهم که بیشتر در جریان باشید من همیشه ایشون رو اولویت قرار میدهم یعنی توی مدرسه من خیلی اوقات دوست های دیگر رو تنها مگذارم و پیش ایشون میرم که کنارشون باشم ولی ایشون معمولا بیشتر روز ها رو پیش دوست های دیگه شون هستند و زمان برگشت پیش من میآیند یا من اگر ایشون بخواهند کاری رو انجام بدهند ایشدن را در اولویت قرار میدهم تا خودم و بقیه مثلا چند وقت پیش قبل از عید بود یکی از دوستان ایشون میخواستند جایی بروند و قرار بود ایشون هم با اون بروند و زمانی که گفت من بهشون گفتم که میخواهم با دوست های خودم عکس بگیرم و ایشون بلافاصله دوباره گفتند که من زود برم چون میخواهند زود تر بروند که دوستشان منتظر نمونند و چند بار تکرار کردند و خب منم بیخیال عکس گرفتن شدم و رفتم ، در زمان دیگری ایشون یکی دیگر از دوستانشون رو آوردند مدرسه (در زمان امتحان های خرداد ماه بود ) و ایشون دو ساعت که ما امتحان داشتیم رو منتظر موند تا ما امتحان هامون تموم بشه و بیاییم بعد از اون من گفتم که میخواهم پیش دوست هام بمونم چون ازشون سوال دارم و دوست و دوست ایشون گفتند که من گرمم هست و میخواهم بروم و بعد از اون ایشون هر چند دقیقه یکبار میگفتند که بریم دیگه ، یا ایشون انتظار دارند من با همه افراد دورم قطع رابطه کنم و فقط به ایشون اهمیت بدم و با ایشون در ارتباط باشم ، به علاوه که سعی میکنند دائم راجب من و کارام بدونند ولی از خودشون هیچ اطلاعاتی نمیدهند و خب خیلی اوقات چیز هایی که من دوست ندارم بقیه راجبم بدونند را به آنها میگویند ، یا انتظار دارند کار های که ایشون دوست ندارند رو هیچ کس انجام نده ولی خودشون هر کاری که میخواهند کنند ، ایشون واقعا دختر خوبی هستند و فقط حال روحی خوبی ندارند و من الان نمیدونم چیکار باید کنم نمیتونم تنهاشون بزارم چون اون موقع کاملا ناامید میشوند
سلام وقتتون بخیر .داشتن دوست و رفیق در هرسنی میتونه جنبه های مثبت و منفی فراوان داشته باشد. از صحبت های شما میشه به این نتیجه رسید که شما در بیشتر مواقع از خواسته های خودتون میگذرید تا دوست شما راضی باشد دوستی میتونه مفید و کمک کننده باشه ولی باید اینو درنظر بگیرید که در رابطه دوستی باید خواسته دو نفر مورد توجه قرار بگیرد .و نکته دیگری که مدنظر هست این هست که شما میتونید مثل دوستتون حدومرز مشخصی داشته باشید و برای خودتون تعیین کنید و از دوستتون بخواهید صحبت هایی که با ایشون عنوان میکنید و با بقیه درمیون نگذارند. و اخرین توصیه من به شما این هست که با توجه به این که امسال کنکور دارید بیشتر حواستون به روحیات خودتون باشه و به ارامش روحی خودتون اهمیت بدید و اگر دوستتون از لحاظ روحی دچار ناراحتی شده بهش توصیه کنید به مشاوره مدرسه یا بیرون از مدرسه مراجعه بکند. و اینکه میتونید یک لیست از ویژگی های مثبت و منفی دوستتون تهیه کنید و ببینید دوست شما چقدر در زمینه های درسی و دوستی و رفاقت تونسته به رشد شما کمک بکنه.
سلام من تو مدرسه خیلی تنهام نمیدونم مشکل کجاست چه ایرادی دارم جوری باهام رفتار میشه انگار اصلا وجود ندارم انگار اصلا تو مدرسه نیستم من ادم ساکتی هستم از اول همینجوری بودم خیلی تلاش کردم همیشه پر حرف باشم بگم بخندم ولی بازم بی فایده بود دیگران همیشه بی خوده بی جهت منو ناراحت میکنن سر هیچ پوچ حتی باهاشون شوخی میکنم بازم حالمو میگیرین جوری رفتار میکنن انگار دشمنشونم جوری رفتار میکنن انگار من عقب موندم همش با خودم میگم شاید اصلا بهتره تنها باشم ولی بازم نمیتونم تنهاییو قبول کنم
من هیچ رفیقی ندارم اصلا آدم ها با من حال نمیکنن من اهل مشروب یا دوست پسر داشتن یا خوشگذرونی نیستم من کلاس دهم هستم و رشته ام طراحی دوخت است یادم میاد موقعی که دبستان بودن تا الان هیچ رفیقی ندارم اوایل مدرسه با اکیپی آشنا شدم و دوست شدیم ولی من هفته پیش سرما خورده بودم و نرفتم مدرسه روز بعد رفیق هام بهم بی توجهی کردن و اینکه شاید به این دلیل بود که من رو دعوت کرده بودن به خانه اشان و اینکه من گفتم میخوام برم خانه ی مامان بزرگم و اینکه من با دختر عمه هم رفیق بودم خیلی ولی همش یکاری میکرد که احساس پوچی بهم دست میداد
من یک دخترم یعنی تا حلا من با کسی دوستم نشده میخواستم ببینم مشکل دارم که کسی با من دوست نمیشه همه کلاس سربه سرم میزارن
من یه دوستو گم کردم و الان بدون اون احساس تنهایی میکنم اما اون این حسو نداره میدونین اون اصن فک نمیکنم براش مهم بوده باشه اون یهو تغییر کرد رفتارش و حالا من اینجام و برام سخته بدون اون اون کسی بود که از خونوادم ب من نزدیک تر بود میدونین بعد از اینکه این موضوع پیش اومد کمی که فکر کردم قبل از اون هم من همیشه به آدمایی وابسته شدم که باهاشون صمیمی تر از خونوادم بودم میدونین من دوس داشتم ای کاش میتونستم احساساتمو با خانوادم به اشتراک بزارم و با اونا همه چیو امتحان کنم اما نمیشه من حس میکنم ما خیلی متفاوتیم اونا درکم نمیکنن نمیتونم هرکاری میکنم نمیتونم با اونا صمیمی باشم بهرحال من الان ی دختر ۱۹ سالم من دارم برای کنکور آماده میشم و اینکه یهویی بهم میریزم خیلی وقتا لطمه زده ب درس خوندنم بخاطر همینم هست که خواستم یه راه حل بدین من احساس میکنم به ورژن قبلی دوستم نیاز دارم همون ورژنی که منو دوست داشت 🙂 من از تنهایی لذت میبرم اما الان حس میکنم من چون بدون اونم دارم تنهايي بدی رو تجربه میکنم من بدون اون تنهام تنهايي منظورم اینه که حتی وقتی آدمای زیادی هستم من بازم تنهام چون بدون اونم
جریان از خیلی وقت پیش شروع شد اون دوستم کسی بودکه من وقتی باهاش بودم من یاد تمام خاطرات تنهایی بچگیم افتادم همونجا که دوست داشتم یه نفر پیشم بود اما نبود حالا حس میکردم پیشش خوشحالم انگار تمام زندگیم منتظر اومدن چنین آدمی بودم اون تنها دوست منه من جز اون دیگه دوستی ندارم ینی نمیخوام داشته باشم اون بخشی از زندگی منه در حالی که من حتی تو زندگی اون جایی ندارم اون بهم یاد داد باید تو زندگیمون هدف داشته باشیم تا موفق باشیم تا اعتماد به نفس داشته باشیم تا به مردم کمک کنیم اما رفتارش عوض شد راسیتش من میخواستم اونم توی موفقیت من شریک باشه پیشم باشه مشکل اینجاست که من وقتی میبینم با بقیه خوبه ولی با من نه این اذیتم میکنه انقد سرد رفتار میکنه که میتونم بگم رفتار یه راننده ی تاکسی از اون آدم صمیمانه تره راسیتش خیلی بده ولی من نمیخوام باور کنم اون آدم سابق مرده … برای همین هی دارم تلاش میکنم که بتونم دوستمو ب حالت سابق برش گردونم حتی اگه یه لحظه مثل قبل باهام رفتار کنه میخام از خوشحالی پرواز کنم 🙂
من ۱۸ سالمه و مشکل من این که هم توی مدرسه و هم توی جامعه خیلی اذیت میشم . من دختر موفقی هستم توی مدرسه و همه معلم ها دوستم دارن و همیشه نمره ۲۰ کلاس بودم اما بچه ها همش راجع من حرف میزنن حتی من ردیف جلو میشستم یه طوری مجبورم کردن برم ردیف های وسطی البته میتونه برای این باشه که من مامانم اونجا معلم هستن و من سر درسایی مثل هویت و … چون کنکور دارم میرم تست میزنم که این شرایط فقط برای من نیست برای همه بچه های خوبه ولی بچه ها فکر میکنن نسبت به من لطف مضاعفی میشه در صورتی که اصلااا اینطوری نبست و این باعث شده همش پشت سر من حرف باشه و این داره روی فکر و ذهن من تاثیری میزاره طوری که من دیروز به جای تست زدن داشتم به این فکر میکردم . جدا از همه اینا من همیشه اعتماد به نفس پایینی داشتم و فکر میکردم که کسی من و دوست نداره من هیچ زمان توی عکس ها شرکت نمیکنم و یا نمی رقصم چون فکر میکنم همه دارن راجع من حرف میزنن و حالا یه سری اتفاقا در گذشته باعث شد که من همش بیمارستان باشم و این به خاطر این بود که من منتظرم یکی بگه چته و حرفم رو بزنم گذشته داره دیونم میکنه طوری که یه روز ۴۰ تا قرص خوردم و خیلی پشیمونم ولی انجام دادم من خیلییی راجع کاری فکر میکنم حتی راجع پیام دادن به شما هم فکر میکنم نکنه اشتباه باشه نکنه از پیامم سواستفاده بشه خیلیی دارم اذیت میشم لطفا کمکم کنید.
من هیچ دوستی تو مدرسه ندارم همیشه تنهام هم کلاسی هام بهم رو نمیدن منو قبول ندارن حتی به خاطر اینکه با یکی از بچه ها دعوام شده نظرشون درمود من خیلی تغییر کرده و حتی بدتر هم شده
توروخدا بهم کمک کنین ?
۱۲ساله ام کلاس هفتم همه ی بچه ها در کلاس مرا اذیت می کنند ولی من ارتباط خوبی با دوستای مدرسه قبلیم یا بچه فامیل دارم. چکار کنم دیگه اذیتم نکنند یا با کسی که می خواهم با هایش دوست شوم. درسم خوب است کارنامه ام ۲۰شده ارتباطم هم خوب است ولی اینجا به مشکل برخوردم
دوستم با یه نفر دیگه دوست شده چیکار کنم برگرده
مگه بیکاری برو دوست جدید پیدا کن حالشو بکن بیکاری منت اونو بکشی
سلام من 13 سالمه و تو مدرسه دوستای زیادی دارم و چند تاشون 14 سالشونه و ازم بزرگترن. من مشکلی نمیبینم ولی مامانم میگه نباید با بزرگتر از خودت دوست بشی. میخواستم نظر شما رو هم بدونم
من ۱۲ سالمه من از بعد از کرونا تنها شدم. اصلا هیچکس باهام دوست نمیشد. من الان تو مدرسه تیزهوشانم نمراتمم خوبه ولی همش بچه ها منو به عنوان یه آدم اضافی میبینن. نمیدونم چی باعث شده که تنها باشم
سلام. پسرم 8سالشه و کلاس دوم هست. امسال جا به جایی مدرسه داشته و همکلاسی هاش همه جدید هستن. هرروز صبح با ناراحتی و گریه راهی مدرسه میشه. میگه نمیخوام برم، امروز با اصرار تونستم بفهمم که هنوز دوستی پیدا نکرده. میگه اصلا بهم خوش نمیگذره. بچه ها باهام بازی نمیکنن و من همش تنهام. بچه ی باهوش و مرتب و زیبایی هم هست. به شدت استرسی هست. من چطور میتونم کمکش کنم؟ ?
سلام ممنون میشم به من کمک کنین من الان هشتم رو میخونم تازه هم مدرسه ها شروع شده من سال قبل وقتی که مدرسه ها تازه شروع شده بود یعنی سال هفتم با همه دوست بودم با همه روابطم خوب بود مدرسه بهم حال میداد ولی وقتی که وسطای مدرسه کلاسمون رو عوض کردیم و دوستم رفت جای دیگه ای نشست و من تا اخر مدرسه تنها موندم اونقد که تنها موندم دیگه افسرده شدم و اصلا نمیونم از افسردیگ بیرون بیام روز به روز افسردگیم بیشتر میشه و تو مدرسه اصلا میل صحبت کردن ندارم حالشو ندارم نمیدونم چرا اینطور شدم اصلا من سال قبل اینطور نبودم
من تو مدرسه تنهام و دوستی ندارم اون چند نفریم که دارم بهم اهمیت نمی دن چند روز پیش یک نفرو پیدا کردم که با اینکه نمیشناختمش ولی دوسش داشتم خودم نتونستم بهش بگم ولی دوستام بهم کمک کردن ولی اون هیچی نگفت یعنی دوست نداره با من دوست شه یعنی هیچکی منو دوست نداره اون منم که همه رو دوست دارم و همینطور باهاشون مهربونم
سلام میشه به من کمک کنید من ۱۴ سالمه است نمیتونم دوست پیدا کنم اصلاً بلد نیستم چطور باید سر صحبت رو باز کنم خیلی دلم میخواد یک دوست داشته باشم اما نمی تونم
سلام خسته نباشید من یک دختر ۱۷ ساله هستمو مدرسمو عوض کردمو اومدم توی یه منطقه جدید با آدمای جدید آشنا شدم شخصیتم درونگراعه و راحت نمیتونم ارتباط بگیرم واسه همین همیشه راجب اینکه چجوری با مردم صمیمی تر بشیمو دوست پیدا کنیم مطالعه میکنم تقریبا میشه گفت همشو انجام دادم ولی واقعا نتیجه ای نمیگیریم اصلااا نمیتونم با بچه های کلاسمون ارتباط برقرار کنم اعتماد به نفسم نابود شده شاید بخاطر اینه که بارها یه چیزی تعریف کردم ولی هیچکس نشنیده نمیدونم چرا، هررور با خودم فکر میکنم که مگه من چی کم دارم که کسی دوست نداره با من ارتباط بگیره یا به حرفام گوش کنه ؟ شدیدا حس میکنم نیاااز دارم یه رفیق داشته باشم یا حداقل کسی که خرفامو بشنوه دیگه خسته شدم از تنهایی و نگاه کردن به بقیه تو مدرسه قبلیم کلی دوست داشتم و اعتماد به نفسم بالا بود ولی الان خیلی گوشه گیرو تنهام حتی کسی حاضر نیست کنارم بشینه ، همیشه سعی میکنم کاملا آراسته و تمیز باشم ولی اینم جواب نمیده واقعا نمیفهمم مشکل من چیه که نمیتونم آدمارو جذب کنم چند تا از بچه های دیگه که جدید اومده بودن اینا تونستن با بچه های سال قبل خیلی خوب ارتباط بگیرن ولی من کاملا غریبم صبحا که بهشون سلام میکنم تو ده نفرشون نهایت یکی دو نفر به من سلام بکنه بقیه نادیدم میگیرن این باعث میشه خورد بشم بیشتر از درس دارم به این چیزا فکر میکنمو این خیلی بده خواهش میکنم کمکم کنین من باید چیکار کنم که بقیه با من اوکی باشن؟؟
سلام من کلاس دهم هستم و خب یک مدرسه جدید رفتم و اینکه داخل کلاس یک نفر هست که خیلی دوست دارم باهاش ارتباط برقرار کنم و همیشه بهش فکر میکنم که چجوری پیشش برم ،الان فکر کنم چهار هفته یا بیشتر از شروع مدرسه میگذره و در طول این مدت هی میخواستم باهاش حرف بزنم اما نتونستم ،نمیدونم چرا.ادم درونگرایی هم هستم و البته دوست های زیادی هم ندارم ولی هر وقت اون ادمو میبینم، بهش فکر میکنم چجوری برم پیشش و باهاش دوست بشم .دوست دارم باهاش یک ارتباط خیلی خوب داشته باشم و باهاش صمیمی بشم اما وقتی که میخوام برم پیشش استرس میگیرم و میترسم که منو به عنوان دوست صمیمیش قبول نکنه و واقعا موندم چیکار کنم.خیلی ناراحتم از اینکه نمیتونم باهاش ارتباط برقرار کنم??.میشه راهنمایی کنید چجوری باهاش یک ارتباط خوب داشته باشم؟
منم خیلی سعی میکنم دوستی پیدا کنم ولی کسی بامن دوست نمیشن من خیلی ناراحتم هم من توی کلاس من
مسخر میکن ولی من ناراحت میشم اما به رو نمیزنم
احساس میکنم بچه ها من به شکل خنگ میبن
??
سلام و خسته نباشید من یک دختر ۱۵ ساله هستم ک احساس میکنم کسی منو دوست نداره مثل وقتی میرم مدرسه فک میکنم اونا منو دوست ندارن و من سعی میکنم با اونا حرف بزنم ولی اونا به من اهمیت نمیدن و احساس میکنم دوستام کم کم دارن ازم خسته میشن یعنی دیگه مثل قبل صمیمی نیستیم
سلام من الان هشتم رو میخونم سال قبل با همه دوست بودم سال هفتم خیلی مدرسه حال میداد خوش میگذشت ولی وسط مدرسه و اخرای مدرسه اصلا بهم خوش نگذشت چون که یکی از دوستام با یکی دیگه دوست شده بود ولی منم با هم کلاسیام در حد سلام احولل پرسی بودم ولی باهاشون دوست نبودم که این طور ادامه پیدا کرد بدون دوست مدرسه م رو ادا مه دادم از این به بعد که سال هفتم تموم شد من افرسردگی به شدتی گرفتن چون که مدرسه هفتمم رو اصلا بهم خوش نگذشت و احساس میکنم که عمرم رو تو مدرسه به هدر میدم از سال هشتم دیگه اصلا افسرده شدم
سلام دختر من ۱۷سالشه کلاس یازدهم مدرسه شو عوض کردم امسال پارسال که دهم بود جای دیگه می‌رفت هرروز کارش شده گریه که من دوستی ندارم و کسی با من دوست نمیشه چیکارش کنم نمیشه دیگه مدرسه شم عوض کنم
من یک پسر ۱۴ ساله هستم و با آیکیو ۱۴۰ هستم ولی خب درونگرا هستم با وجود همه کارام نمی دونم چطور به همکلاسیم پیشنهاد دوستی بدم (هردومون پارسال و دو سال پیش ۲۰ شدیم) و من راحت نمی تونم حرفمو رک بزنم و حین حرف زدن خیلی معذب میشم و خیلی صحبت کردن رو دوست ندارم ، به نطر شما باید چجوری به همکلاسیم که توی این دو سال نتونستم بهش پیشنهاد دوستی بدم ، امسال بهش پیشنهاد دوستی بدم و باید چه کارایی انجام بدم تا دوست صمیمی بشیم ؟ و یک موضوع دیگر اینکه من هی میخوام شخصیت خودم رو بهتر کنم تا محبوب تر باشم ولی نمیدونم چه مدل شخصیتی خوبه. تشکر
سلام وقتتون بخیر? من یک فرد درونگرام و خیلی کم حرفم و نمی تونم با آرامش صحبت کنم. تو مدرسه من میخواستم با همکلاسیم دوست شم (هردومون پارسال معدلمون ۲۰ شد) به نظر شما باید چجوری بهش پیشنهاد دوستی بدم و باید چجوری باهاش دوست صمیمی بشم و چه کارایی باید انجام بدم؟ (من پسر هستم و پایه نهم هم هستم) تشکر