چگونه باید با بچه حرف گوش نکن رفتار کنیم؟
مادر ماریا فریاد زد: “همین حالا تلویزیون را خاموش کن، ماریا! چندین ساعت مشغول تماشای تلویزیون بودی”. ماریا 9 ساله با مخالفت گفت: “نه، فیلم موردعلاقه‌ی من در حال پخشه و من می‌خواهم آن را ببینم!”. مادرش جواب داد: “همین حالا تلویزیون را خاموش و اتاقت را مرتب کن!” کودک فریاد زد: “نه! من الآن می‌خواهم فیلم ببینم!”
درنهایت، کیم موفق به دیدن فیلم شد و دیانا مجبور شد بار دیگر اتاق او را تمیز و مرتب کند.
حرف شنویی کودکان موضوعی است که بسیاری از مادران سراسر دنیا با آن روبه‌رو هستند. اگر می‌خواهید بدانید چگونه باید با کودکان حرف گوش نکن خود برخورد کنید، نکاتی که سایت مشاوره باما برای شما گردآوری کرده است را تا انتها بخوانید.
نکات ساده برای اینکه کودک به حرف شما گوش دهد
چرا بچه ها باید به حرف‌های من گوش دهند؟ حرف شنویی از پدر و مادر چقدر می‌تواند برای فرزندان دشوار باشد؟ چگونه می‌توانم بچه ها را وادار کنم تا به حرف‌های من گوش فرا دهند؟ چنین پرسش‌هایی در ذهن شما به وجود می‌آید. اگر چنین پرسش‌هایی هزاران بار در روز به ذهن شما نیز خطور می‌کند، به خواندن این پست ادامه دهید. ما برخی از بهترین ترفندها و نکاتی که باعث می‌شوند تا کودک به حرف شما گوش دهد و طبق خواسته‌ی شما عمل نماید را ارائه می‌دهیم.
1- توجه کودک را جلب کنید
آیا می‌خواهید بچه ها به حرف‌های شما گوش دهند؟ ابتدا، توجه آنها را جلب کنید. آنها تنها زمانی به حرف شما گوش می‌دهند که به شما توجه کنند. وقتی توجه نمی‌کنند، آنها فقط صدای شما را می‌شنوند اما حرف شما را نمی‌فهمند. چگونه باید کودکان را وادار به توجه نمودن کرد؟
- هرگونه حواس پرتی کودک همچون تلویزیون، موسیقی، بازی‌های ویدیویی یا دیگر اسباب‌بازی‌هایی که فرزندانتان با آنها بازی می‌کنند را حذف کنید.
- با فرزند خود در یک اتاق باشید تا او بتواند پیام شما را به‌درستی درک کند.
- پیش از شروع مکالمه، خم شوید و در صورت نیاز بنشینید و هنگام صحبت کردن به چشمان کودک نگاه کنید.
- نحوه توجه کردن را از طریق الگو بودن به فرزندتان آموزش دهید. وقتی آنها با شما صحبت می‌کنند، دست از هر کاری بکشید و به حرف‌های فرزند خود گوش دهید.
2- برای تربیت فرزند حرف گوش کن با او صریح باشید
فوراً سر اصل مطلب بروید. وقتی از فرزند خود می‌خواهید تا حرف شنویی داشته باشد، از جملات طولانی و کلمات دشوار استفاده نکنید. این باعث می‌شود تا دختر یا پسر شما آنچه را که گفته‌اید، آسان‌تر به یاد آورد. اکثر اوقات، کودکان کاری که شما از آنها می‌خواهید را انجام نمی‌دهند زیرا دستور انجام آن را فراموش می‌کنند. مقصر، کلمات هستند!
در اینجا، روش‌هایی آورده شده است تا بدون بحث و دعوا، کودکان به حرف‌های شما گوش دهند:
- از تک کلمه یا درنهایت دو یا سه کلمه استفاده کنید. به‌جای گفتن “قبل از خواب مسواک بزن”، فقط هنگام خواب بگویید، “دندانت!”. یا فقط می‌توانید برای اینکه فرزندتان به اتاقش برود، بگویید “اتاقت!” یا “برو به اتاقت!”
- دادن یک دستور در یک‌زمان، بهترین روش برای اطمینان حاصل نمودن از این موضوع است که فرزندمان حرف شنوی دارد.
- اگر می‌خواهید تمام دستور را یک‌دفعه به فرزندتان بدهید، آنها را بشمارید و همچنین به خاطر بسپارید.
3- برای حرف شنوی کودک به او اطلاعات بدهید
وقتی می‌خواهید فرزندان به حرف شما گوش داده و کاری که می‌خواهید، مانند چیدن مرتب میز را انجام دهد، مطمئن شوید که فرزندتان به‌درستی معنای “چیدن مناسب میز” را می‌داند. وقتی از کودک می‌خواهید کاری را به‌خوبی انجام دهد، تمام اطلاعاتی که نیاز دارد را به او بدهید. چه چیزی را باید بر روی میز قرار دهد، کجا باید آنها را قرار دهد، او باید چه تعداد را بر روی میز قرار دهد.
4- به کودک بگویید، از او درخواست نکنید
جمله “عزیزم، می تونی نمک را به من بدی؟” یک درخواست است. پاسخ آن می‌تواند بله یا خیر باشد. وقتی از فرزند خود می‌خواهید کاری انجام دهد، همیشه می‌خواهید پاسخ “بله” از او بشنوید. بنابراین اگر می‌خواهید بچه حرف گوش کن داشته باشید، از او درخواست نکنید و فقط به او بگویید که چه می‌خواهید. به‌عنوان‌مثال، “مهشید، از تو می‌خواهم تا یک ساعت دیگر اتاقت را تمیز و مرتب کرده باشی” یا “لطفاً کفش‌هایت را بپوش” یا فقط “کفش هات!” تنها چیزی است که باید برای انجام گرفتن کاری که می‌خواهید، به کودک بگویید.
5- به فرزند خود زمان دهید تا فرآیند را پردازش کند
“زمان انتظار” مفهومی است که اکثر معلمان در مدرسه با دانش آموزان شان تمرین می‌کنند. وقتی از کودک چیزی می‌خواهید یا به او چیزی می‌گویید، سه تا هفت ثانیه صبر کنید و اجازه دهید تا کودک آنچه گفته‌اید را پردازش کرده و متوجه کاری که باید انجام دهد، شود. بله، این روشی است که باعث می‌شود کودکان در مدرسه به حرف معلم خود گوش دهند!
برخی از کودکان برای پردازش و درک صحبت‌های شما به زمان بیشتری نیاز دارند. بنابراین، اگر کودکی فوراً به آنچه گفته‌اید واکنش نشان نداد، او احتمالاً حرف شما را نادیده نگرفته است، بلکه فقط تلاش می‌کند متوجه شود که باید چگونه به درخواست شما پاسخ دهد. به او زمان دهید و از نوشیدن قهوه خود ضمن اینکه کودک در حال پردازش داده است، لذت ببرید!
6- مطمئن شوید کودک منظورتان را درست متوجه شده است
زمانی که کودک به آنچه گفته‌اید واکنش نشان داد، شاید بخواهید چک کنید آیا او دقیقاً متوجه شده است که باید چه‌کاری انجام دهد. به‌عنوان‌مثال، اگر کودک شما نسبت به فرد دیگری گستاخی کرده است و شما به او می‌گویید “برو و از او عذرخواهی کن”، لازم است کودک بداند که باید به آن فرد بگویید “متأسفم”. به همین ترتیب، وقتی شما می‌گویید “میز را بچین”، لازم است کودک بداند که چه‌کار باید بکند.
7- به کودک حق انتخاب دهید
تمام کودکان به‌خوبی دستورات را انجام نمی‌دهند. وقتی از آنها می‌خواهید کاری انجام دهند، ممکن است از گفته‌ی شما سرپیچی و سرکشی کنند، به‌خصوص اگر در سنین نوجوانی باشند. پس باید چه‌کار کنید؟
شما باید به فرزندان خود قدرت انتخاب دهید. به آنها حق انتخاب‌هایی بدهید تا باعث شود کاری که می‌خواهید را انجام دهند. مثال، “ستاره، می ونی الآن اتاقت را مرتب کنی یا اجازه رفتن به سینما به همراه خواهرت را نداری”. یا “میتونی الآن میز را بچینی و یا بعداً ظرف‌ها را بشوری”.
8-برای حرف شنویی کودک انتظاراتی برایش تعیین کنید
اعمال قوانین و تعریف انتظارات برای وادار کردن کودک به حرف شنویی بسیار مهم هستند. قوانین با انتظارات و پیامدهایی همراه هستند. بنابراین، قوانین و انتظاراتی برای کودک ایجاد نمایید. وقتی با فرزندان خود در مورد آنچه از آنها انتظار دارید، صحبت می‌کنید، صریح و قاطع باشید.
یک روش صریح بودن در مورد انتظارات خود از فرزندان، بر روی کاغذ آوردن این قوانین و چسباندن آن بر روی یخچال یا در است. لازم است تا گاهی اوقات این فهرست را مرور و اصلاح کنید. به خاطر داشته باشید که قوانین قابل‌مذاکره نیستند و نباید بگذارید که کودک (به‌خصوص، کودکان بزرگتر و نوجوانان) شما را وارد بحث در مورد آنها کنند.
9- برای تربیت بچه حرف گوش کن با او صمیمی شوید
همچنین، کیفیت رابطه‌ای که با کودکان خود دارید، تعیین‌کننده این موضوع است که آیا فرزندان به حرف شما گوش خواهند داد یا خیر. کودکان می‌خواهند ارتباط نزدیکی با والدین خود داشته باشند، بنابراین رابطه خود با فرزندتان را رشد دهید. اجازه دهید این رابطه سرشار از احترام، عشق و دوستی باشد. وقتی رابطه والدین با فرزندان خوب است، کودک با خوشحالی به حرف شما گوش خواهد داد زیرا او به شما اهمیت می‌دهد و می‌خواهد شما را خوشحال ببیند.
10- با فرزندان خود همدلی کنید
گاهی اوقات، احساس همدلی می‌تواند تأثیر بسیار زیادی داشته باشد. بنابراین به‌جای گفتن “خواهرت را نزن” چیزی شبیه به این موارد بگویید: “میدونم که از دست خواهرت به خاطر شکستن اسباب‌بازی‌هایت عصبانی هستی، اما عصبانی بودن دلیل خوبی برای تنبیه بدنی کودک یا کتک زدن فرد دیگری نیست”.
به‌جای “همین حالا تلویزیون را خاموش کن!”، می‌توانید بگویید، “میدونم که از دیدن این برنامه لذت می‌بری اما فردا باید به مدرسه بروی و باید صبح زود بیدار بشی”.
11- باهوش باشید و صدای خود را بالا نبرید
فریاد زدن، جیغ کشیدن یا بالا بردن لحن صدا یکی از اولین واکنش‌هایی است که والدین هنگام امتناع فرزندشان از گوش کردن یا پیروی از قوانین از خود نشان می‌دهند. اما واقعاً این کار تأثیری دارد؟
خیر و شما این موضوع را به‌خوبی می‌دانید! بنابراین، چگونه در برابر نیاز به فریاد زدن مقاومت می‌کنید و هنوز کودکان را وادار می‌کنید تا به حرف شما گوش دهد؟
- نفس عمیق بکشید: هر وقت که می‌خواهید سر کودکی فریاد بزنید، برای یک ثانیه صبر کنید و نفس عمیقی بکشید. پیش از صحبت کردن با بچه حرف گوش نکن ، کمی صبر کنید تا آرام شوید. فریاد زدن شما باعث می‌شود تا کودک حالت دفاعی به خود بگیرید. این کار فقط اوضاع را بدتر خواهد کرد. این چیزی نیست که شما برای حرف شنویی بچه ها می‌خواهید؟
- بر رفتار کودک تمرکز کنید: کودکان مشکل نیستند. مشکل، رفتار آن‌هاست. بنابراین وقتی می‌خواهید کودکتان چیزی یاد بگیرید، شما باید آنها را به انجام این کار تشویق کنید. به‌جای فریاد زدن و گفتن “این کار را انجام نده!” یا “بس کن!”، به‌آرامی با آنها صحبت کنید. وقتی به شما گوش می‌دهند، بگویید “کارت عالی بود!” یا “خیلی ممنون!”.
- بدجنس نباشید: بدجنس یا گستاخ بودن با کودک به خاطر اینکه به حرف‌های شما گوش نداده است، مشکل را حل نخواهد کرد. اگر می‌خواهید کاری انجام شود، راسخ و ثابت‌قدم باشید و نه گستاخ و بدجنس. آرام باشید و با لحن آرام ولی قاطع با کودک صحبت کنید. اجازه دهید تا کودک متوجه جدی بودن شما شود. شما می‌خواهید که بچه حرف گوش کن باشد و کاری که باید را انجام دهند.
- اگر درنهایت شروع به فریاد زدن کردید، اشکالی ندارد: اما درنهایت، به یاد داشته باشید، شما کامل و بی‌نقص نیستید. هیچ‌کس کامل نیست. بنابراین، اگر گاهی اوقات کنترل خود را از دست دادید و سر فرزند خود فریاد زدید، اشکالی ندارد. خود را سرزنش نکنید. اما کار خود را جبران کنید- با عذرخواهی به خاطر فریاد زدن شروع کنید. اما موضع خود را عوض نکنید. در مورد اصلاح رفتار کودک خود راسخ باشید و توضیح دهید که چرا کودک نباید چنین کاری می‌کرد.
نکاتی برای تربیت فرزند حرف گوش کن
اکثر ترفندهای مذکور را می‌توان برای کودکان بزرگتر و نوجوانان نیز بکار برد. اما گاهی اوقات، کافی نیست. در اینجا، نکات بیشتری آورده شده است تا با استفاده از آنها بتوانید نوجوان خود را وادار به احترام گذاشتن و گوش دادن به حرف‌های والدین کند.
12- با فرزند خود صادق باشید
هنگام برخورد با کودکان بزرگتر و نوجوانان که حرف شنوی ندارند، صداقت بهترین سیاست است. این ممکن است همیشه آسان نباشد اما صادق بودن با آنها در رابطه با نگرانی‌ها و ترس هایی که در مورد رفتارشان دارید، می‌تواند به آنها در درک واقعیت کمک کند. به‌این‌ترتیب، والدین می‌توانند الگوی رفتاری خوبی برای فرزندان خود باشند و احترام آنها را برای صادق و روراست بودن به دست آورند.
13- والد باشید نه دوست
دوست بودن با فرزندان بااینکه بگذارید آنها از صمیمیت شما سوءاستفاده کنند، متفاوت است. شما می‌توانید بهترین دوست فرزند خود باشید اما درنهایت، شما هنوز پدر و مادر او هستید. این موضوع را برای نوجوان یا کودک بزرگتر خود توضیح دهید، به‌گونه‌ای که متوجه شود بی‌احترامی یا نافرمانی کودک قابل‌تحمل نیست.
با نوجوانان همانند یک بزرگسال رفتار کردن و دادن مسئولیت و اعتماد کردن به نوجوانان در کارهای مهم می‌تواند به شما در به دست آوردن اعتماد آنها کمک کند. وقتی‌که فرزندان به شما اعتماد کنند، به شما احترام می‌گذارند و به حرف شما نیز گوش خواهند داد.
تربیت کودک نوپای حرف گوش کن
کودک نوپای شما به‌اندازه کافی بالغ نیست که متوجه اهمیت انجام دادن یا ندادن کاری شود. در این حالت، توضیح دادن به کودک نوپا کاربردی ندارد. پس چگونه باید کودک دو یا سه ساله را وادار به گوش دادن و حرف شنوی کرد؟
- ابتدا، توجه کامل کودک را جلب کنید. پیش از آن‌که آنها کاملاً به آنچه می‌گویید توجه کنند، شروع به حرف زدن نکنید.
- مطمئن شوید که به چشمان کودک نگاه می‌کنید و به‌آرامی ارتباط چشمی با او ایجاد نمایید. فقط مکالمه‌ای در مورد آنچه انجام می‌دهید را آغاز کنید.
- اگر مجبور هستید چیزی را تکرار کنید، دیگر توجه کودک را ازدست‌داده‌اید. بنابراین به مرحله‌ی اول بازگردید و توجه کودک را جلب نمایید. بله، لازم است تا با کودکان نوپا صبور باشید.
- از جملات کوتاه استفاده کنید: تا حد ممکن هنگام صحبت با کودک نوپا از جملات استفاده کنید. جملات طولانی می‌توانند گیج‌کننده باشند و پردازش آنها برای حرف شندی کودک نوپا دشوار است.
- سعی کنید موضوع را از نگاه کودک ببینید و احساسات او را درک کنید: به‌این‌ترتیب، شما می‌توانید کلمات عاطفی و نحوه بیان احساسات را به کودک یاد دهید.
- با کودک همراهی کنید: به کودک یاد دهید تا کاری را با همکاری دیگران انجام دهد. آنها وقتی‌که می‌بینند شما کاری را انجام می‌دهید، سریع‌تر یاد می‌گیرند و از شما تقلید می‌کنند.
- تمرین و فعالیت‌های گوش دادن روش جذابی برای آموزش مهارت گوش دادن به کودکان است.
- وقتی از کودک می‌خواهید که این رفتار را تکرار کند، یک روال عادی ایجاد کنید. به‌این‌ترتیب، حتی اگر شما فراموش کنید یا حتی اگر آنها عجله داشته باشند، اما باز این کار را انجام خواهند داد.
- برای تربیت بچه حرف گوش کن شما نیز باید به حرف‌هایشان گوش دهید.
شما هرقدر هم که بخواهید کودک به حرف شما گوش دهد و کاری که می‌خواهید را انجام دهد، نباید او را وادار به انجام کاری کنید. مقصود این است که کودک ایده یا مسئولیت عمل خود را بپذیرد و با میل و اراده خود آن کار را انجام دهد. دفعه‌ی بعدی که می‌خواهید دختر چهار ساله یا پسر هفت ساله تان به حرف شما گوش دهد، فریاد نزنید.
از این نکات استفاده کنید و به آنها بگویید که چه‌کارهایی باید انجام شود.
شما چگونه با حرف گوش نکردن بچه ها برخورد می کنید؟ برای تربیت بچه حرف گوش کن نظرات خود را در اینجا با ما به اشتراک بگذارید.
پسرم هشت سال شه حرف شنویی خیلی کمی دارد وباید یه حرف رو‌چندین بار تکرار کنم واین کلافه م میکنه دیگه اینکه بهانه گیری میکنه ومدام برای هرچیزی گریه میکنه کلا ظرفیت شوخی کردن وحرف زدن نداره چه خودم چه اطرافیان ،خودش شوخی میکنه ولی اگه طرف مقابل شوخی کنه شروع به پرخاش کردن میکنه کلا اعتماد بنفشش پایین ونمیتونه ازخودش دفاع کنه شیر خونه س وروباه بیرون خونه س ؛ودیگه اینکه نظم ومرتب یش تو غذاخوردن و لباس وسایل ش کمه احساس میکنم دچار افسردگی شده ممنون میشم راهنمایی وکمکم کنید ممنون
با توصیفی که کردید فرزند شما افسرده شدند. اما چرا کودکان کم سن و سال افسرده می شوند؟ آیا شما پدر و مادر رابطه امنی با همدیگر دارید؟ فرزند از جانب شما مطمئن است که روزی رهایش نخواهید کرد؟ مطمئن است که شما با تمام وجود دوستش دارید؟ دوست داشتن را به کارهایی که انجام می دهد گره نمی زنید؟ برای فرزند چقدر وقت می گذارید؟ چقدر ارتباط مستقیم با ایشان دارید؟ چقدر با ایشان بازی می کنید؟ چقدر با هم غذا درست می کنید یا کیک و شیرینی درست می کنید؟ چقدر ایشان را بیرون می برید؟ چه انتظاری از کودک خود دارید؟ آیا مرتب انتقاد می کنید؟ فریاد می زنید؟ تنبیه می کنید؟ فقط نکات منفی فرزندتان را می بینید؟ یا کارهای مثبت ایشان را می بینید و تشویق می کنید؟ چقدر اجازه می دهید متناسب با سن اش کارش را خودش انجام دهد؟ آیا گوش شنوایی برای حرف هایش هستید؟ چقدر احساسات ایشان را می شناسید؟ چقدر احساس اش را تایید می کنید، همدلی می کنید؟ قوانین روشنی برای منزلتان دارید؟ می دانید وقتی عصبانی می شوند چگونه کمک کنید تا خشم شان را کنترل کنند؟ آیا خودتان الگوی مناسبی هستید؟
سلام وقتتون بخیر پسرم یکسال ونیمشه واصلا به حرفم گوش نمیده جدیدا منو گاهی وقتا میزنه داد میزنه اگه چیزی بخواد موقع غذا خوردن بازی کردنش شروع میشه خیلی عصبی میشم چطور باهاش رفتار کنم؟
بر اساس نظر اریکسون در این سن« بین ۱ تا ۳ سالگی » استقلال در فرزند شما شکل می گیرد. اولین کلمه ای که فرزند شما یاد می گیرد نه گفتن است. فرزند شما دوست دارد خودش غذا بخورد، خودش آب بخورد، خودش لباس بپوشد و هر کاری که احساس می کند می تواند، دوست دارد خودش انجام دهد. منتها شما مادر گرامی باید از این فرصت استفاده کنید و خودتان هم صبر و بردباری را یاد بگیرید. از کثیف شدن لباس بچه نگران نباشید، بچه همان مقدار کم که با دست خودش می خورد بیشتر دوست دارد تا اینکه شما غذا در دهانش بگذارید. شما استقلال کودک خود را نادیده می گیرید، فرزند شما عصبانی می شود و حتی شما را می زند. پس آرامش خودتان را حفظ کنید. در زمینه فرزند پروری مطالعه کنید، خیلی از رفتارهای کودکان رفتار کاملا طبیعی است منتها دخالت های والدین باعث ایجاد مشکل می شود.
پسرم بچه بسیار باهوشیه ولی درس نمی خونه یعنی باید من بشینم بالای سرش تا نمراتش ۱۹ و ۱۸ بشه علاقه عجیبی به بازی کالاف داره نزدیک ۱ میلیون پول پس اندازشم برده از طریق کتابفروشی محله داده برای بازیش که وقتز فهمیدم اتیش گرفتم و البته وقتی گوشیو ازش گرفتم دو روز بعد اسپری فلفل درست کرده برده مدرسه ،اصلا مرتب نیست میزش لباساش همش من باید جیغ بدم تو مرتب بشه و اصلا هم شنونده خوبی نیست مثلا می گی برو تو اشپزخونه چای بیار می ره ۵ دقیقه دیگه می یاد و کاری نکرده دوباره باید بهش رگی
نگفتید فرزند شما چند سال دارند. اما پیداست که خودتان الگوی مناسبی برای فرزند خود نیستید. آیا برنامه ای برای درس خواندن دارند؟ آیا برای بازی های کامپیوتری آزادند؟ شما بر کارهایش نظارت دارید؟ هدفش از درست کردن اسپری فلفل چه بوده است؟ شما در منزل به اندازه کافی فرزند خود را مورد توجه قرار می دهید؟ به موقع کارهایش را می بینید و تشویق می کنید؟ شما چقدر برای ایشان وقت می گذارید ؟ چقدر با ایشان بازی می کنید؟ چقدر با هم بیرون می روید؟ چقدر دوستش دارید؟ همین قدر که مشکلاتش را دیدید و توصیف کردید، خوبی هایش را می بینید؟ کارهای مثبتش را می بینید و توصیف می کنید؟
سلام پسرم چهارم ابتدایی بعضی از وقت ها خیلی حرف بدی میزنه منم اعصبانی میشم بعد چند بار تذکر میزنم وبه دعوا شروع میشه اون هم منو میزنه ودیگه بدتر چیکارکنم این کارها رو نکنه. الان حالم خیلی خیلی حالم بده چون نگرانم این اخلاق یادبگیرید واخلاقش این طوری بمونه چون برادر کوچیک ۷ ساله داره مثل اون رفتار میکنه واینکه من میبینم باباشم درست رفتار نمیکنه بامن اینام یاد گرفتن دیشب این موضوع روبه همسرم گفتم وبهش گفتم که به امیر علی نگو روش بهت باز میشه این احترامی که داره نسبت بتو از بین نره ازت امروز صبح قبل رفتن به سرکار سر این که شارژرم کجاست همسرم میگه بلند بلند این خونه خراب بمونه به پسرم میگه چیه اینو دیونه کردی همیشه تا بخوام باهمسرم سر هر موضوعی صحبت کنم صداشو میبره بالا توهین میکنه وبعد میگه خودمو میکشم من همیشه حرفامو نمیتونم بهش بزنم میترسم. خوب من الان چیکارکنم پسرم این رفتاروکرد من اعصبانی نشم درست رفتارکنم واینکه همسرم خونست پسرم به حرفام گوش میده اصلا اعصبانی نمیشه اما پدرش که میره سر کار من یه دل هوره میگیرم که نکنه امیر علی بخواد بازم شروع کنه حالم بد میشه حالت تهوع میگیرم
دوست عزیز پدر و مادر ابتدا خودشان باید الگوی مناسبی برای فرزندان باشند. ثانیاً رابطه شما باید اصلاح شود. زمانی که رابطه خوبی با هم نداشته باشید، فرزند احساس امنیت و آرامش نخواهد کرد. و شاید احساس می کند دلیل ناامنی شما هستید که خشم خود را سر شما خالی می کند. با فرزند خود با احترام رفتار کنید، احساس کند که شما دوستش دارید، انتقاد نکنید، ایراد نگیرید، مقایسه نکنید. شاید فرزند کوچک تر وقت شما را می گیرید و نمی توانید به موقع به ایشان توجه کنید. زمانی که پدر هستند، فرزند کوچک را به ایشان بسپارید، زمانی را با فرزند بزرگتر بیرون بروید. بازی مورد علاقه دو نفرتان را بازی کنید. غذایی که دوست دارد برایش درست کنید، مثلاً با کمک هم پیتزا درست کنید. سعی کنید حرف هایش را بشنوید، احساسات فرزند خود را درک کنید. قوانین روشن برای منزل خود داشته باشید. محدودیت ها را مشخص کنید، مثلاً در این خانه آدم ها را نمی زنیم. کمک کنید خشم خود را با روش های دیگر تخلیه کند. استعداد های کودک خود را بشناسید و علاوه بر مدرسه، دریک باشگاه ثبت نام کنید تا انرژی اضافی اش در مسیر درست تخلیه شود. ضمن اینکه سر کودک را خیلی شلوغ نمی کنید که باعث استرس و اضطراب کودک شود.
سلام من پسرم ۷سالشه ولی اصلا بهم احترام نمیزاره حمله میکنه حرف گوش نمیده لجبازی واقعا ادیتم کرده نکیدونم راحلش چیه
والا من تو تربیت کردن دخترم که ۷سالشه مشکل دارم از بس عصبی بودم تنبیه بدنی کردم حس میکنم بچم به حرفم گوش نمیده داره رو اعصاب بچم هم ثاثیر میزاری تو یادگیری تو درسش مثلا بهش میگم اتاقتو مرتب کن یا لباساتو تمیز نگه داشته باش خونرو بهم نریز انگار نه انگار…واقعا دیگه موندم نمیدونم چیکار کنم دخترم یه بچه زرنگ و باهوش بود الان احساس میکنم هرچی جلو تر میره تو درساش یادگیری براش خیلی نامفهومه.میترسم خنگ شه بچم. من خودم تو زندگیم مشکلات زیاد داشتم من خودم احتیاج ب مشاور دارم برای زندگیم شایدم به روانشناس.بخاطر اختلافی ک با همسرم داشتم از اول زندگیم باعث شد انقد عصبی بشم.
تربیت فرزند از زمانی شروع می شود که شما دو نفر قصد ازدواج می کنید. زمانی که کاملاً خودتان را بشناسید و طرف مقابل را بشناسید با مشکلات کمتری وارد رابطه می شوید. اما زمانی که از سر احساسات انتخابی می کنید و هر روز با مسائل پیچیده ای دست به گریبان هستید، بهتر است کودکان معصوم را به دنیا نیاورید. کودک زمانی که می بیند رابطه شما پر از تنش است. ترس از رها شدن تمام وجودش را می گیرد. نمی تواند به شما اعتماد کند، پس در آینده به هیچ کس دیگر نمی تواند اعتماد کند. به این نتیجه می رسد که آدم دوست داشتنی نیست، آدم بد و ناقصی است و پدر و مادر به خاطر وجود خودش دارند با هم مشاجره می کنند. پس وقتی کودک،امنیت، محبت، ثبات و آرامش و اعتماد را تجربه نکند، انواع مشکلات را تجربه خواهد کرد. مخالفت خود را با وضع موجود باید به نحوی نشان دهد، پس لجبازی می کند. او بهتر از خود شما بلد است چطور مرتب و منظم باشد، اما زمانی که شما با خشم و تنبیه بخواهید نظم و ترتیب را در کودک درونی کنید، نه تنها نمی توانید، بلکه فقط یک کودک همواره خشمگین پیش روی خود خواهید دید. مسئولیت پذیری باید با محبت، همدلی و همراهی در کودک نهادینه شود.
پسر من ۶ سالشه زیاد به حرفام توجه نمیکنه و حرف زدنش هم زیاد خوب نیست میشه راهنمایی کنید
آیا امنیت در محیط زندگی شما برقرار هست؟ احساس می کند دوستش دارید؟ خودتان دقیق به حرف هایش گوش می دهید؟ احساس کودک خود را درک می کنید؟ همدلی می کنید؟ برای اصلاح حرف زدنش اقدامی کردید؟ چقدر برایش وقت می گذارید؟ چقدر با او بازی می کنید؟ چقدر برایش کتاب می خوانید، کودک شما با واژگان مختلف آشنا هست؟ چقدر با واژگان بازی می کنید؟ اگر این اقدامات را انجام دادید اما مشکل فرزند شما پابرجاست از یک گفتار درمانگر کمک بگیرید.
سلام پسرم ۸ سالشه چکار کنم به حرف من گوش بده
سلام من بچه چهارساله ای دارم ک اوایل خیلی ارام بودولی بخواطرشرایط زندگیم ک خیلی نزدیک بودیم ب خانواده شوهرم برادرشوهرم ک کوچیک بودبسیار بی ادب وپرخواش گربودوهست الان بچه منم ازروی رفتارهای اون تقلیدمیکنه خیلی برام سخته کنترل کردنش نمی دانم چیکارکنم الان دیگه ب حرفام گوش نمیده وخیلی اذیت میشم من دوتادیگه بچه دارم وبااین شرایطم خیلی جنگ اعصاب دارم راجب این موضوع
شما آرامش خودتان را حفظ کنید. سعی کنید ارتباط کودک را با خانواده همسرتان کمتر کنید. قابل درک است که دو فرزند دیگر دارید و سرتان خیلی شلوغ است ،اما سعی کنید زمان هابی خودتان با فرزندتان بازی کنید. رفتارهای خوبش را تشویق کنید و رفتارهای ناشایست را نادیده بگیرید تا کم کم فراموش کند. اگر رفتار آسیب زایی دارد، قبل از آسیب زدن دستش را بگیرید و اجازه ندهید به کسی آسیب بزند و اگر مرتکب شد به ازای هر سال سن اش یک دقیقه روی صندلی دور تر از خودتان بنشانید. یا در مراحل بعد از برنامه تلویزیونی مورد علاقه اش محرومش کنید. البته منطق این کارها را برای کودک توضیح می دهید و بلافاصله اعمال می کنید تا اثر بخشی بهتری داشته باشد. وقتی از جانب خودتان و همسرتان مطمئن هستید که محبت کافی را به فرزندان می دهید، به استقلال اش احترام می گذارید، احساس کودک را درک می کنید، زمان کافی در کنارش بازی می کنید. آنگاه می توانید قوانین روشنی برای منزل خود داشته باشید. قوانین بسیار ساده و دستورالعمل های کوتاه تا کودک بتواند آنها را به کار گیرد.
من یک پسر 6 ساله دارم که هر وقت ازش میخوام کاری انجام بده مثل مرتب کردن اتاقش استفاده زیاد نداشتن از لپ تاپ اوردن یک لیوان آب یا… امتناع میکنه و میگه چرا بايد به حرفای شما گوش کنم چرا هرکار میگی رو باید انجام بدم و پاسخی که بهش میگم اینه که ما از تو بزرگتریم تجربمون بیشتره و خوبی تو رو میخوایم
دوست عزیز وقتی می خواهید فرزندتان اتاقش را مرتب کند، مرتب کردن اتاق یک دستور بسیار کلی است. دستورات را باید جز جز بکنید. خودتان نظارت داشته باشید و مثلاً بگویید « لطفاً عروسک ها را تو قفسه خودش بگذار، لطفاً ماشین هات را تو قفسه خودش بگذار و…» می خواهی فرزندت کمتر از لب تاب استفاده کند، اول خودت باید کمتر از موبایل استفاده کنی، در ثانی وقتی لب تاب را گرفتی خودت باید زمان بگذاری و با فرزندت بازی کنی، زمانی فرزندت را بیرون ببری، زمان هایی در کنارش باشی نقاشی بکشد، زمانی کنارش برایش کتاب بخوانی، آنگاه خواهید دید که تمایل زیادی به لب و تاب و غیره نخواهد داشت. وقتی ارتباط مناسبی داشته باشید و از طرف شما مطمئن باشد که دوستش دارید و احترام می گذارید و مورد توجه قرار می دهید، آنگاه بدون اینکه توجیهی بکنید با کمال میل برای شما آب خواهد آورد.
سلام وقت بخیر من 28سالمه م ی پسر 4ساله دارم خیلی کم حرفمو گوش میکنه هرچیزی هم می ریزه میگه جمع نمیکنم منم اصلا حوصله ندارم یهو عصبانی میشم داد میزنم احساس میکنم پسرم ازم میترسم همش میگه دوستم داری بخدا خسته شدم دست خودم نیست این پرخاشگری ی راهنمایی میخوام
بر اساس نظر پیاژه کودکان بین سن ۲ تا ۷ سالگی خودمحورند. بیشتر خودشان و خواسته های خودشان را می بینند. کودک باید بازی کند، بهم بریزد، شما با خود کودک بلند می شوید و با کمک همدیگر اتاق را جمع می کنید. در نظر داشته باشید کودکان با خلق و خوی های متفاوت دنیا می آیند، یکی کودک آرامی است و حتی نسبت به صدای بلند حساس است، پس باید بسیار با لطافت با فرزند خود صحبت کنید. اگر فرزند شما پرخاشگر بودند می توانستید تن صدایتان را کمی بالا ببرید.
پس خشم خودتان را کنترل کنید، صبوری و بردباری را یاد بگیرید. اگر می بینید به راحتی نمی توانید خشم خود را کنترل کنید از یک روانپزشک کمک بگیرید. حق کودک ماست که در محیط امنی بزرگ شود و احساس کند مادر و پدر دوستش دارند.
سلام ، بچه ای سه سال و۳ ماه دارم که حرفم رو گوش نمیده علتش چیه ؟
بستگی داره انتظار شما از یه کودک 3 ساله برای هر گوش نکردن چه هست. اما به طور کلی. اگر می خواید که حرفتون رو گوش بده این نکات رو دقت کنید. 1. قرار نیست همیشه حرفتون رو گوش بده اون هم انسانه و حق داره با نظر شما مخالف باشه. 2. انتظاراتتون رو متناسب با سنش تنظیم کنید.3. از دستور دادن های زیاد پرهیز کنید. 4. مقتدر باشید. یعنی بدون داد و فریاد باهاس ارتباط برقرار کنید. وقتی بهش نه می گید سر حرفتون بمونید . وقتی بهش قولی می دید سر قولتون بمونید. مهارت های فرزند پروریتون رو افزایش بدید. کتاب بخونید. کارگاه برید.اینها نکات کلی بود. حالا مورد خاص خودتون رو تعریف کنید تا در مورد مسئله خاص شما صحبت کنیم. برام مثال هایی بزنید که حرفتون رو گوش نداده
سلام میخواستم در مورد بچه ام ک 7سالشه سوال بپرسم اینکه چرا بچه من ب حرفم گوش نمیده و خیلی هم لجبازه مرسی
سلام خانم شب تون بخیر ببخشید میخواستم بپرسم من به بچه هام بی محبتی کزده ام حالا حرفم گوش نمیدن با ید فریاد بزنم گوش بدن دختر م ۱۵ سال پسرم می ره ۹سال بشه
شما الگوی فرزند خود هستید، بی احترامی کردید، الان بی احترامی می بینید. محبت نکنید فردای روزگار با بی محبتی فرزندان مواجه خواهید شد. نیازی نیست فریاد بزنید. کافی است سبک خودتان را عوض کنید. محبت کنید، توجه کنید، کودکان خود را در آغوش بکشید، با آنها بازی کنید، آنها را بیرون ببرید، گوش شنوایی برای حرف هایشان باشید، احساسات آنها را درک کنید. این کودکان فقط چند صباحی مهمان ما هستند، شما چگونه با میهمان خود رفتار می کنید؟ آیا میهمانی که وسیله اش را جا گذاشته است بر سرش فریاد می زنید که« مگر کوری، حواست کجاست » . یا با احترام وسیله اش را دستش می دهید« فلانی بفرمایید این وسیله تون داشت جا می ماند».
پس حواسمان باشد به قول حافظ شیرازی این جهان کوه است و فعل ما ندا سوی ما آید نداها را صدا فعل تو کان زاید از جان و تنت. همچون فرزندی بگیرد دامنت. پس تو را هر غم که پیش آید ز درد. بر کسی تهمت منه بر خویش گرد .
سلام پسرم شانزده سالش هست اصلا به حرفم گوش نمکنه مثلا وقتی دیر ه میگم دیر وقته نرو میگه میگه نه بایو یکم برم بگردم اینم بگم ها پسرم باپدرش کار میکنه درسم می خونه ولی کار کردن رو بیشتر دوست داره یا وقتی یه حرفی بهش میگم میگه به توربطی نداره اونم از پدرش یاد گرفته وقتی میره بیرون نگران میشم پدرشم میگه زنگ نزن اگه زنگ بزنی لج میکنه دیر میاد یا تلفنش رو بر نمی داره
فرزند شما در سن نوجوانی هستند، در این سن هویت نوجوان شکل می گیرد. معمولاً والدین باور نمی کنند که فرزندشان بزرگ شده است و همچنان می خواهند بکن و نکن کنند. اما نوجوان خودش را یک فرد بزرگسال می داند، دوست دارد، بیشتر دیده شود، بیشتر شنیده شود. بیشتر به نظراتشان احترام گذاشته شود.
بنابراین شما با کمک خود فرزند قوانین روشن وضع می کنید. مثلاً قبل از ساعت ۹ شب همه اعضای خانواده باید منزل باشند. این قانون را هم خود شما رعایت می کنید و هم فرزند رعایت می کند . هر چیزی خواستید به فرزند خود بگویید زیاد تکرار نمی کنید. حتی می توانید در جایی مثل پشت در اتاقش بچسبانید. مثلاً همه ۹ شب در منزل هستیم.
برای بهبود روابط بین خودتان و فرزندتان هر هفته شورای خانواده تشکیل دهید و در تصمیمات مهم خانواده تمام اعضای خانواده مشارکت داشته باشید.
سعی کنید به فرزند خود نزدیک شوید. علایقش را بشناسید و هر از چند گاهی ایشان را همراهی کنید. مثلاً فیلم مورد علاقه فرزندتان را با هم ببینید یا کتاب مورد علاقه اش که به شما معرفی می کند بخوانید.
سلام.وقت بخیر.خلاصه بخوام بگم.دخترم ۵سالشه پرخاشگری لجبازی عدم دوست شدن با یچها و همیشه درحال دعواس.چیکارش کنم؟
همان طور که در بالاتر اشاره کردیم، لجبازی در این سنین تا حدی طبیعی هست. اما مسئله مهم این است که شما تا چه حد پاسخگوی نیازهای های فرزند خود هستید؟ فرزند شما محیط امنی دارد؟ می داند که دوستش دارید؟ حمایت و همدلی لازم با فرزند خود دارید؟ به استقلالش احترام می گذارید؟ برایش وقت می گذارید؟ با فرزند بازی می کنید، قوانین و محدودیت های روشن برایش دارید؟
وقتی مرتب در حال دعوا هست یعنی از دست شما عصبانی است. نیازهای فرزند خود را نادیده می گیرید. و ایشان با تمام وجود این موضوع را درک می کنند.
شما وقتی خودتان فرد مهربانی باشید و به اندازه کافی به فرزند خود محبت کرده باشید، باید انتظار داشته باشید با کودکان دیگر دوست شوند.
پسرم 9 سالش هستش هرروز بهش باید بگی رفتی مدرسه یاجای دیگه شلوغ نکن میگه باشه ولی تومدرسه هرروز دعوامیکنه
شما تا به حال از خودتان پرسیدید چرا فرزند شما در مدرسه، شلوغ کاری می کند یا دعوا راه می اندازد؟ چون فرزند شما در منزل شما به اندازه کافی دیده نمی شود، مورد توجه شما قرار نمی گیرد، جایگاه زیادی در منزل شما ندارد، احتمالاً شما درگیر مسائل خود هستید.
در مدرسه دعوایی راه بیندازد، اگر توجه مثبت نگیرد بالاخره توجه منفی را می گیرد. و این نوعی هیجان خواهی است. نیاز به تفریح و سرگرمی دارد که شما دقت لازم را ندارید، بنابراین با منفی کاری در مدرسه جبران می کند. از طرف دیگر گفتن شما نه تنها رفتار ایشان را کنترل نمی کند، احتمالاً تشدید هم می کند.