جلوگیری از عصبانیت در مقابل کودکان| درمان عصبانیت مادر و پشیمانی و عذاب وجدان بعد از دعوا و کتک زدن کودک

آیا از دست فرزند خود عصبانی می شوید؟ 8 نکته کلیدی برای حفظ آرامش

فرزندان ما، توانایی غیر عادی در آزار دادن و عصبانی کردن ما دارند. گاهی اوقات، به گونه ای عصبانی می شوم و سر فرزندم فریاد می زنم که چنین کاری با هیچ کودک دیگری نخواهم کرد. در واقع، ما اغلب بدترین رفتار را نسبت به کسانی نشان می دهیم که بیشتر از همه دوست داریم.

واقعیت این است: احساس عصبانیت، واقعیتی در زندگی است که نمی توان از آن فرار کرد. با این وجود، روش های مختلفی برای کنترل واکنش ما در عصبانیت معرفی شده اند. ما می توانیم بدون از کوره در رفتن عصبانی شویم. به این ترتیب، روش تعلیم و تربیت فرزندان موثرتر و کارآمدتر می شود.

چیکار کنم از دست بچم عصبانی نشم؟

همه ما به عنوان والدین، دوست داریم بهترین فرزندان را داشته باشیم، فرزندی حرف گوش کن، مسئولیت پذیر، مستقل، زرنگ، با دقت و صبور. سوالی که پرسیده می شود این است، آیا ما به عنوان پدر یا مادر، برای تربیت این چنین فرزندانی وقت و انرژی لازم را صرف کرده ایم؟ فرزندپروری نیاز به وقت گذاشتن دارد، نیاز به مطالعه کردن و آموزش دیدن دارد. نیاز به تمرین آموخته ها دارد تا بتوانیم مهارت لازم را کسب کنیم. بنابراین اگر گاهی در مسیر فرزندپروری خود دچار ناامیدی می شوید یا احساس شکست و ناتوانی می کنید، باید بدانید که هیچ وقت برای تغییر و بهبود شرایط دیر نیست. شما می توانید با به کار گیری راهکارهای شیوه صحیح تربیت فرزند در زندگی خود، تفاوت بزرگی را ایجاد کنید.

همه مادران در برابر برخی از کارهای فرزند خود عصبانی می شوند و این امری طبیعی است. تفاوت در میزان زمانی هست که حاضریم برای پیشگیری یا اصلاح بدرفتاری کودک صرف کنیم. به اعتقاد من، مادرانی که زود عصبانی می شوند مادرانی دلسوز و سخت کوش هستند. باید دانست، فرزندپروری همانند همه شغل های دنیا نیاز به مهارت دارد. مهارت یعنی آموزش و سپس تمرین آموخته ها.

مطالب مرتبط: چگونه خواب راحت داشته باشیم؟

بچمو زدم عذاب وجدان دارم 

وقتی کودک خود را کتک می زنید در واقع به فرزند خود اعلام می کنید من در برابر تو ضعیفم. من نمی توانم با شیوه صحیحی جلوی بدرفتاری تو را بگیرم. من مهارت کنترل خشم ندارم. من به اندازه کافی در مقابه با احساسات منفی مثل خشم و عصبانیت مهارت ندارم. در برابر بدرفتاری های تو هیچ راهکار مناسبی ندارم و تنها برتری من نسبت به تو، قدرت جسمانی ام است تا از طریق تنبیه بدنی انتظارات خود را بر تو تحمیل کنم.

وقتی بچه را کتک می زنید شما تصویری از یک مادر بد در ذهن کودک خود می سازید. برای جلوگیری از عصبانیت در برابر فرزندان باید کاری کنید که بچه به جای درد حاصل از تنبیه بدنی، درد حاصل از پیامدهای رفتار اشتباهش را تجربه کند. به عنوان مثال، وقتی کودک به خاطر تنبلی کردن، تکالیف مدرسه را به موقع انجام نمی دهد، او برنامه رفتن به پارک را از دست می دهد. وقتی بچه به حرف والدین گوش نمی دهد و در فصل سرما لباس گرم کافی در هنگام رفتن به پارک نمی پوشد، در اثر سرمای هوا مجبور می شود خیلی زود پارک را ترک کند و به خانه برگردد.

مطالب مرتبط: چیکار کنم بچم حرف گوش کن بشه

شما مادر و پدری که در عصبانیت کودک خود را کتک می زنید، هرگز والدین بدی نیستید. فقط مهارت رفتار با کودک را کسب نکردید. اجازه ندادید فرزند شما عواقب بدرفتاری خود را بپذیرد. به فرزند خود مسئولیت ندادید. اجازه ندادید فرزند شما به اندازه کافی اشتباهاتش را جبران کند.

همه این ها مستلزم گذاشتن وقت کافی برای کودکان است. آموزش اینکه فرزندم تو باید مسئولیت پذیر باشی و پدر و مادر نمی توانند مسئولیت اشتباهات تو را بر عهده بگیرند. فرزندم باید به خاطر رفتارهای اشتباهی که انجام می دهی با محروم شدن از فعالیت هایی یا جبران کردن خساراتی که ایجاد کردی، درد محرومیت بکشی و این موقع است که حال من به عنوان مادر خوب می شود. وقتی می بینم فرزندم متوجه اشتباهش شده و مجبور است نیم ساعت از وقت بازی اش را به دنبال جواربش که در جای مناسبی قرار نداده بود بگردد، احساس خوبی دارم. احساس می کنم مادری قدرتمندم. چون با مهارت لازم توانستم به جای عصبانیت و کتک زدن بچه، او را متوجه اشتباهش کنم.

پشیمانی بعد از کتک زدن کودک

والدین عزیز بر طبق تحقیقات علمی متعددی که توسط پژوهشگران صورت پذیرفته، آثار تنبیه بدنی کودک بسیار مخرب است. پس همیشه قبل از اینکه خشم شما طغیان کند، پیشگیری کنید. کارهایی کنید که انتظارات شما از بچه بیش از حد نباشد. اینقدر در برابر سهل انگاری کودک بی توجه نباشید، کوچکترین رفتار اشتباه کودک را قبل از اینکه به مشکلی بزرگ تبدیل شود، مورد بررسی قرار دهید. شما باید یک مشاهده گر فعال باشید. برای فرزندان خود وقت بگذارید. خشم یک مادر زمانی طغیان می کند که در برابر اشتباه سر زده از کودک فقط به یک تذکر بسنده کرده و به جای گفتگو با فرزند اشتباهاتش را نادیده می گیرد.

چگونه کتک زدن کودک را ترک کنیم

حالا دیگر من به عنوان یک مادر عصبانی نیستم. چون قرار نیست به جای بچه حرص بخورم. حالا من یک مادر قاطع هستم. یک مادر قدرتمند که پیش از وقوق اتفاقات پیشگیری می کنم، برای فرزندم قوانین و محدودیت می گذارم. اجازه نمی دهم رفتار اشتباه فرزندم موجب ناراحتی و عصبانیت من بشود. بچه ها گناهی ندارند چون آگاهی ندارند. این وظیفه والدین در برابر فرزندان است که وضع مقررات خانه برای کودکان به آنها رفتار صحیح و پیامد رفتارهای اشتباه شان را بیاموزند.

به عبارت دیگر، با کنترل عصبانیت خود می توانیم رفتار فرزندانمان را به طور مناسب تر اصلاح کنیم. در این فرآیند، احساس بهتری به ما دست پیدا خواهد کرد. در ادامه، 8 گام برای حفظ آرامش و تربیت موثر فرزندان در زمان عصبانیت آورده شده اند. یادگیری این 8 گام نه تنها برای شما بلکه برای فرزندتان نیز مفید است.

گام 1: محرک های عصبانیت را بشناسید

اولین گام در حفظ آرامش و اجتناب از فریاد زدن بر سر کودک، تشخیص محرک های عصبانیت و خشم است. به عنوان مادر نوجوانی که ADD دارید و به سختی می تواند تمایلات خود را کنترل کند، محرک اصلی عصبانیت من در واقع رفتار بد اوست. در نتیجه، زمانی که رفتار بد او شروع می شود، این نکته حائز اهمیت است که کمی صبر کنم و بر احساسی که در آن زمان دارم، تمرکز نمایم.

در چنین مواردی، گردنم منقبض و گونه هایم سرخ می شوند؛ خودم هم زودرنج و تندمزاج می شوم. به راحتی می توانم کلماتی که بر زبانم جاری می شوند را حس کنم.

برخی از این محرک ها شامل نه گفتن بی حد و حصر در طول روز به فرزند خردسال است. شاید هم زمانی عصبانی می شوید که دخترتان بر شما چشم غره می رود یا پسر دبیرستانی شما دوباره از انجام کارهای روزانه خود سر باز می زند.

با تشخیص محرک های عاطفی و همچنین هیجانات فیزیکی مرتبط با آن ها، بهتر می توانم به خود بگویم:

«اشکالی ندارد، من این احساس را می شناسم و این احساس همیشه باعث می شود از کوره در بروم. دست از انجام این کار بردار و آرامش خودت را حفظ کن».

به این روش، گفتگوی درونی می گویند که بسیار موثر است. بخش آرام و تحت کنترل مغز به بخش عصبانی می گوید که آرام شود. اگر بتوانید آنچه باعث عصبانیت می شود را تشخیص دهید، شما در مسیر درست برای حفظ آرامش خود قرار گرفته اید.

گام 2: نحوه آرام کردن خود را یاد بگیرید

همه ما می توانیم یاد بگیریم آرامش خود را حفظ کنیم. در این مورد فکر کنید. ما به فرزندان خود می گوییم که باید یاد بگیرند عصبانیت خود را کنترل کنند و واکنش احساسی از خود نشان ندهند. برخی از تکنیک های اثبات شده برای کنترل خشم به شرح زیر هستند:

نادیده گرفتن و بی توجهی کردن

وقتی در شرف از کوره در رفتن هستید، از فرزند خود دور شوید و او را نادیده بگیرید. این کار نه تنها شما را از قرار گرفتن در مسیر اشتباه باز می دارد بلکه شما را تبدیل به یک الگوی مناسب برای فرزندتان می کند تا در زمان خشم و عصبانیت، چنین رفتاری از خود نشان دهد.

در مواجه با کودکان بزرگ تر، بگویید:

«خودت می دانی که در حال حاضر آماده صحبت کردن با تو در این مورد نیستم. بنابراین، تا زمانی که آرامش خود را به دست بیاورم، می خواهم چند دقیقه ای را تنها باشم».

تنفس عمیق

گاهی اوقات، جمله خود را متوقف می کنم، می نشینم و از روش تنفس عمیق برای آرام کردن خود استفاده می کنم. این کار برای نوجوانان عجیب و غریب است. آن ها فکر می کنند که من دیوانه هستم ولی تنفس عمیق واقعاً کارساز و مفید است.

صاف بنشینید و هر دو پای خود را روی زمین قرار دهید. یک دست را روی شکم بگذارید و از قفسه سینه نفس بکشید. هوا را به آرامی ازطریق بینی وارد ریه های خود کنید و آن را تا جای ممکن نگه دارید.

مطمئن شوید که از شکم نفس می کشید چراکه تنفس سریع و کم عمق از قفسه سینه است. اگر از قسمت شکم نفس بکشید، دستانتان بالا می روند و قفسه سینه به آرامی حرکت می کند.

زمانی که نفس عمیق و کامل می کشید، در یک آن مکث کنید و هوا را به آرامی ازطریق دهان یا بینی به بیرون دهید. مطمئن شوید که عمل بازدم به طور کامل انجام شود.

تمرین تنفس عمیق را 10 بار تکرار کنید تا آرامش خود را دوباره به دست آورید. گاهی اوقات، کودکان با دیدن این حرکت آنچنان تعجب می کنند که از انجام دادن کاری که باعث عصبانیت شما شده است، دست می کشند.

مطالب مرتبط: روش تنبیه کودک

برعکس شمردن

اگر در شرف از دست دادن آرامش خود هستید، شروع به برعکس شمردن کنید تا زمانی که دوباره آرامش خود را به دست آورید. با عددی شروع کنید که بالاتر از سطح استرس شماست. برای بسیاری از افراد، این عدد می تواند 100 باشد که برابر با دو دقیقه در نظر گرفته می شود. برای برخی دیگر، عدد 30 کافی خواهد بود.

صرف نظر از عددی که انتخاب می کنید، این تمرین به شما کمک می کند تا قبل از انجام دادن کاری یا به زبان آوردن حرفی که بعداً پشیمانی به همراه خواهد داشت، کمی فکر کنید.

به یاد داشته باشید که این تکنیک ها برای کسانی که امتحان نکرده اند، احمقانه به نظر می رسند اما واقعاً مفید و کارساز هستند. هنگام شمردن اعداد، بخش دیگری از مغز مورد استفاده قرار می گیرد. به این ترتیب، بخش تحریک شده مغز فرصت کافی برای آرام شدن را به دست می آورد.

استراتژی های بلند مدت حفظ آرامش

از مهم ترین استراتژی های بلند مدت حفظ آرامش می توان به ورزش فیزیکی در طول هفته اشاره کرد. همه ما زندگی پرمشغله ای داریم و آنقدر کار می کنیم که وقت کم می آوریم. با این وجود، اگر می خواهید والدین خوبی باشید، باید از خود مراقبت کنید. مراقبت از خود به شکل های مختلف ازجمله: یوگا، مدیتیشن، دویدن، دوچرخه سواری یا صرفاً پیاده روی امکان پذیر است.

گام 3: روش های جدید برای برقراری ارتباط پیدا کنید

اغلب اوقات، والدین گرفتار الگوهای برقرار ارتباط بدی می شوند که خود از والدینشان یاد گرفته اند. این الگوها شامل قهر و بی محلی کردن، دوری کردن از خانواده، تنبیه های بسیار سنگین، فریاد زدن، کنایه و طعنه زدن، فحش و ناسزا گفتن هستند.

به راحتی می توان گرفتار چنین الگوهای رفتاری شد؛ به خصوص زمانی که کودک خردسال بر سر شما فریاد می زند یا فرزند نوجوان شما شروع به فحاشی می کند.

اما به یاد داشته باشید که شما الگوی فرزندانتان در مدیریت خشم و عصبانیت هستید. بنابراین، فراموش نکنید که شما تنها الگوی فرزندانتان در سنین کودکی و نوجوانی نیستید بلکه دوران بزرگسالی آن ها نیز تحت تاثیر رفتارهای شما قرار دارد.

ناگفته نماند که شما نمی توانید خشم، ناامیدی یا عصبانیت خود را برای فرزندتان ابراز کنید. گاهی اوقات، این نکته حائز اهمیت است که فرزندتان بداند شما خوشحال نیستید. با این وجود، ما باید روش هایی برای ابراز احساسات خود به روش درست و مناسب پیدا کنیم.

برقراری ارتباط درست و مناسب به آرامش شما و فرزندتان بستگی دارد. بنابراین، زمانی که فرزندتان همچنان خشمگین است یا پرخاشگری می کند، به او نزدیک نشوید.

برای فرزندان کوچک و بزرگ، نظرات خود را مختصر و مفید بیان کنید. برخی از این مثال ها به شرح زیر هستند:

«من از این موضوع خوشحال نیستم که وقتی از سر کار بر می گردم، هنوز کارهای روزانه خودت را انجام نداده ای. لطفاً همین الان شروع به انجام کارهای روزانه ات کن».

«ناراحت می شوم وقتی اسباب بازی های برادرت را بر می داری و او را به گریه می اندازی. نتیجه کار تو این است که قطارت را برای 20 دقیقه نخواهی داشت تا رفتار مناسب تری از خود نشان دهی».

«می دانی که قانون خانه ما، انجام کارهای روزانه پیش از تماشای تلویزیون است. امشب خبری از تماشای تلویزیون نیست».

وقتی صحبت هایتان تمام شد، از این موضوع بگذرید. روی اتفاقی که افتاده است، پافشاری نکنید.

گام 4: احساس گناه بعد از کتک زدن کودک را رها کنید

برای اکثر والدین، بدترین قسمت از کوره در رفتن، احساسی است که نسبت به آن دارند. از کوره در رفتن و عصبانی شدن از دست کودکان منجر به ایجاد حس گناه در والدین می شود. ما نمی توانیم زمان را به عقب برگردانیم و کاری که انجام داده ایم را به حالت اول بازگردانیم.

احساس گناه در والدین باعث می شود تا شیوه تربیت آن ها در آینده درست و مناسب نباشد. والدینی که احساس گناه می کنند، اغلب نمی توانند مسئولیت پذیری را به فرزندانشان آموزش دهند.

این نکته حائز اهمیت است که بدانید همه والدین از انجام برخی از کارها پشیمان می شوند. فراموش نکنید که همه ما انسان هستیم. بنابراین، به خود فرصت دهید و اجازه ندهید احساس گناه در مورد اتفاقات گذشته مانع از تربیت درست فرزندانتان در آینده شود.

گام 5: کشمکش های خود را انتخاب کنید

گاهی اوقات، کج خلقی و اوقات تلخی ما از احساس عصبانیت و سردرگمی نشأت می گیرند. در نتیجه، مهم است که خود را در جایگاهی قرار ندهید که دچار سردرگمی و آشفتگی مزمن شوید. این اتفاق زمانی پیش می آید که ما از هر حرکت کوچک ولی آزاردهنده فرزندانمان ناراحت و غمگین می شویم.

روش مقابله با این مشکل، فکر کردن در مورد چیزهایی است که برایتان مهم تلقی می شوند. آنچه اکنون دارید را بپذیرید و باقی را رها کنید.

بسیاری از رفتارهای روزانه کودکان کم سن و سال می توانند آزاردهنده و کلافه کننده باشند. همگی ما می دانیم که کودکان در این سن و سال، نامنظم، پرسروصدا، بدقلق و کج خلق هستند.

مشکلات رفتاری کودکان در سنین راهنمایی و دبیرستان بیشتر در قالب رفتارهای بی مسئولانه، گستاخی و بدخلقی کودک ظاهر می شوند.

ارزش های خانواده خود را مشخص کنید و در مورد نحوه مقابله با مشکلات تصمیم بگیرید. آیا این موضوع برایتان اهمیت دارد که فرزندتان کارهای روزانه خود را انجام دهد، اتاق نسبتاً تمیز و مرتبی داشته باشد و به شما احترام بگذارد؟ اگر این چنین است، انتظارات خود را با صراحت و شفاف برای فرزندتان توضیح دهید و نگران مشکلات دیگر نباشید.

هدف این است که به هم ریختگی، چشم غره رفتن و کج خلقی به اندازه قبل اهمیت نداشته باشد.

گام 6: در صورت لزوم، عذرخواهی کنید

یکی از بهترین هدایایی که می توانید به فرزندتان بدهید، پذیرش اشتباه و عذرخواهی کردن بابت آن است. برخی از والدین با این مشکل دست و پنجه نرم می کنند. چنین والدینی بر این باورند که اگر از فرزند خود عذرخواهی کنند، قدرت خود را از دست می دهند و نقطه ضعف خود را آشکار می سازند.

اما از خود بپرسید که می خواهید چه چیزی به فرزندانتان یاد دهید و چگونه الگویی برای روابط آن ها در دوران بزرگسالی باشید. همگی ما می خواهیم اهمیت عذرخواهی کردن بابت کار اشتباهی که انجام داده ایم را به فرزندانمان آموزش دهیم. والدینی که اشتباه خود را می پذیرند و از صمیم قلب عذرخواهی می کنند، بسیار جسور و پرقدرت هستند.

گام 7: حمایت دیگران را بپذیرید

اعضای خانواده و دوستان مورد اعتمادی انتخاب کنید که حامی شما در مسیر تربیت فرزندانتان باشند. والدینی با ذهنیت مشابه را پیدا کنید تا وقتی که احساس گناه یا شرمندگی دارید، در کنارتان باشند. این روابط را گسترش دهید تا از داشتن سنگ صبور و گوش شنوا در زمان درماندگی مطمئن باشید.

نکته مهم: بدترین لحظات خود در مسیر تربیت فرزند را با والدین دیگر یا اعضای خانواده ای که شما را قضاوت می کنند یا از رفتار شما غافلگیر می شوند، به اشتراک نگذارید. این افراد تنها کاری می کنند که احساس بدتری نسبت به خود پیدا کنید و انرژی شما را از بین می برند.

گام 8: با خود مهربان باشید

 در پایان، مراقبت از خود را ازطریق مهربان بودن با خود و بخشیدن خود تمرین کنید. والدین بیشتر از هر فرد دیگری به خود سخت می گیرند. این مشکل از احساس شدید دوست داشتن و نگرانی والدین برای فرزندانشان نشأت می گیرد. البته، میل به انجام کارها به روش درست در شرایط مختلف نیز بی تاثیر نیست.

به این نکته توجه داشته باشید که والدین بی عیب و نقصی که همیشه کارها را به درستی انجام می دهند، وجود ندارند. اگر بتوانیم روز خود را به عنوان پدر یا مادر نسبتاً خوب به پایان برسانیم، خوش شانس هستیم.

صرف نظر از این که یکبار یا 20 بار از کوره در رفته اید و عصبانی شده اید، بدانید که اشتباه کرده اید و سعی کنید واکنش بهتری در آینده از خود نشان دهید. بدانید که بی عیب و نقص نیستید. بدانید که ممکن است دوباره کنترل خشم خود را از دست بدهید. اما فراموش نکنید که انسان هستید و می توانید بهتر شوید.

بنابراین، خود را برای اتفاقاتی که در گذشته رخ داده اند، ببخشید و با این هدف پیش بروید که هر روز خود را با نهایت تلاش در جهت تبدیل شدن به پدر یا مادر خوب آغاز کنید.

کنترل خشم در برابر کودکان

سلام روز بخیر خانم ۲۳ ساله ای هستم که در اولین بارداریم صاحب فرزند دوقلو شدم. اوایل خانه ی پدرم بودم برای چند ماهی تا بچه ها کمی بزرگ شدن . الان حدود ۳ ماه هست که به خانه ی خودمون برگشتیم . همسرم صبح تا عصر سرکار میره و من تنها باید بچه ها را نگه دارم و به کارهای خانه هم انجام بدم ، وقتی بچه ها گریه میکنند و بهانه گیری میکنن و شیر نمیخورند آنها را بغل میکنم تا آروم بشن ولی باز به گریه ادامه میدهند من هم عصبی میشم و بچه ها رو نیشگون میگیرم یا به کمرشون میزنم ، بعد پشیمان میشم و عذاب وجدان میگیرم . خواستم راهنماییم کنید تا بتونم صبر و تحملم رو بیشتر کنم.

پاسخ مشاور به سوال ” کنترل خشم در مقابل کودکان “

میخواهم بدونی کاملا درک میکنم چقدر سخته که یکباره زندگی آدم اینقدر تغییر کنه. شما ساعت های زیادی رو قبل از بچه دار شدن برای خودت و اوقات فراغتت میتوانستی بگذرونی اما در حال حاضر با وجود دو تا بچه این قضیه خیلی سخت شده و میفهمم که چقدر میتونه به شما حس درماندگی بده.

شما واقعا زن توانمندی هستی که با وجود سن کمتون بدون کمک کسی به تنهایی دو تا بچه که همه کارهایشان با شماست و همه جوره نیازمند شما هستند را بزرگ می کنید. شما بزرگترین کار دنیا را انجام میدهید. (پرورش دو انسان)

شما حق داری خسته بشی،کلافه بشی ،پشیمون بشی و حتی حس کنی اون هارو دوست نداری و محدود شدی. این حس ها کاملا طبیعی هستند.

راه هایی که به نظر می آید می تواند به شما در جلوگیری از عصبانیت و کتک زدن کودک کمک کند:

• 1-پذیرش احساسات منفی خود: اول از همه چیزی که از شما میخوام این هست خودت رو به خاطر احساسات منفی سرزنش نکنی و بپذیری که بزرگ کردن دوقلو دست تنها بدون کمک کسی واقعا سخته و شما کار خیلی بزرگی انجام میدی. شما ممکن است یک عشق عمیق را تجربه کنید و در عین حال نسبت به موقعیتتان و فرزاندانتان خشمگین باشید. شما این حق را دارید گاهی در مقابل استرس و سختی های بچه داری عصبانی شوید. احساساتتان را بپذیرید و از آن نترسید. قرار نیست همیشه در کنار فرزاندانتان احساس رضایت و خوشحالی داشته باشید.
• 2-حتما از منابع حمایتی موجود در اطراف خودتان کمک بگیرید. تصور نکنید که باید از پس همه مسايل به تنهایی برآیید شما در شرایط خاصی هستید و به کمک و همراهی اطرافیان نیاز دارید. اگر برای کسی مقدور نیست از همسرتان زمانی که به خانه برمی گردند و روزهایی که در خانه هستند کمک بگیرید و حداقل نیم ساعت فقط و فقط برای خودتان زمان بگذارید(هر فعالیتی که از آن لذت میبرید)
• 3-بایدها را از زندگی خود حذف کنید: از سخت گیری هایی مثل اینکه باید از پس همه کارها بربیایم ،خانه ام باید همیشه مرتب باشد یا یک غذای به خصوصی درست کنید بپرهیزید یک خانه ای که بچه کوچک دارد اگر قابلمه  کثیف در زیر مبل پیدا نشود یعنی بسیار مرتب است.
• 4-در دو تایم زمانی ثابت(قبل از بیدار شدن فرزندانتان )و(بعد از خوابیدن فرزندان در شب) خودتان را موظف کنید به صورت اغراق شده خشم ها یا ناراحتی هایی که دارید را به صورت آگاهانه به آن فکر کنید، حتی اگر باعث می شود حالتان بدتر شود. این کار را در هر تایم به مدت 15 دقیقه انجام دهید.
• 5-در صورتی که محتوای افکار خودآیند تان خودسرزنشی و احساسات منفی نسبت به خودتان بود موظف هستید با خودتان مهربان باشید و درست مثل زمانی که فردی که خیلی برایتان عزیز است و دوستش دارید از افکارش میگوید با خودتان به گفتگو بپردازید و افکارتان را به چالش بکشید. مثل اینکه میدونم دوست نداشتی اینکارو انجام بدی و میفهمم چقدر رنج میکشی، این روز ها موقتیه.
• 6-هر زمان که احساس درماندگی کردید و احساس کردید ممکن است بخواهید فرزندان را تنبیه کنید یک نفس عمیق بکشید و با خودتان بگویید آنها فقط مرا دارند من خدای آنها در دنیای ذهنی شان هستم.

کتاب هایی که میتواند به شما در مدیریت عصبانیت بچه داری و جلوگیری از کتک زدن کودک کمک کند:

1-کتاب مادر کافی ترجمه مهبد ابراهیمی

2-کتاب والدین سمی سوزان فوروارد

3-شفقت خود از طریق بهشیاری نشر بینش نو

در آخر باید بگویم این روزها موقتی است آنها روز به روز مستقل تر میشوند و دیگر به شما نیاز ندارند اما شما در حال حاضر بزرگترین و بیشترین تأثیر را در زندگی آنها دارید آنها این دنیا را با شما امن احساس میکنند و سعی می کنند بشناسند.

به یاد داشته باشید که این روزها،روزهای اولیه زندگی فرزندانتان  است و ساختن یک دنیای امن برای آنها بسیار مهم است.آنها نمیخواهند به شما آسیب بزنند یا شما را اذیت کنند. آنها سعی میکنند دنیایی که بسیار برایشان ناشناخته است را به کمک شما بشناسند.

مطالب مرتبط: نشانه های افسردگی در زنان

درمان عصبانیت مادر در برابر کودکان

سلام من ی خانوم ۲۳ سالم . الان چندروزه خیلی ناامیدم همش عصبیم هیچی حالمو خوب نمیکنه با پسر ۳ سالم همش درحال جنگیم اون بچه هم عصبی شده من خودم از اول زود داغدمیکردم هنوزم نمیتونم خودمو کنترل کنم. من از بچگی تو خونواده ای بودم ک مامان بابامم باهم دعوا داشتن یعنی اوناهم از طریق پدر مادرشون یکم عصبی بودن .من و خاهرام همیشه باهم دعوا میکردیم . وضع خیلی خوبیم نداشتیم اینم جزو عصبانیتمون بود. ۷ سال پیش ازدواج کردم و همه چی خوب بود تا اینکه من حامله شدم و بچم بدنیا اومد و شد دوساله . از قبل اونم یکم اذیتمون میکرد یعنی ب گفته اطرافیانمون بیش فعاله . از دوسالگی ب بعد من خیلی اذیت شدم بچم خیلی شره منم یکم اعصابم ضعیفه و قشنگ نتونستم تربیتش کنم و حس میکنم خیلی مادر بدیم . الانم سه سالشه بشششدت لجباز و حرف گوش نکن تا بیرون میریم حتتتما باید ماشین اسباب بازی بخره و ما هم براش میخریم ولی زود جوش میارم . الانم ی هفته هس ک ناامیدم همش سرش داد میزنم حال خوبی ندارم همش دوسدارم برم ی جایی وبگردم و بیرونم ک میریم حالم خوب نمیشه الانم بخاطر شغل شوهرم اصلا نمیتونیم دوروز جایی بریم . رابطم با شوهرم خیلی خوبه ولی خیلی از رفتار خودم ناراحتم بخدا تا ی چیزی میشه سریع گریه میکنم و حوصله هیچیو ندارم . کلافم . خوابم میاد . خیلی عصبیم حالم بده خودم متنفرم ازین بیحالی .یبارم رفتم پیش مشاور ولی پسرم وای نمیسته . سر همه چی گریه میکنه و قشنگ میفهمم ک اونم بخاطر رفتار من عصبیه همه چیو با زور انجام میده . اسباب بازیاشو پرت میکنه ی ماه پیش حتی زد تلوزیون رو شکست ….همیشه باهاش بازی میکنم و بوس و بغل . ولی خب وقتی دارم راه میرم تو خونه و میخام دو تیکه ظرف بشورم سریع میاد رو شونههام سوار میشه و منم خسته .دعواش میکنم . وختیم ‌ خونه تنهاییم با هم ارومتره ولی تا وختی شوهرم بیچاره میاد خونه انگار داخل میدون جنگ شده اعصابم بیشتر بهم میریزه . بخدا دیوونه شدم هیچی خوشحالم نمیکنه الانم بغض دارم . ازتون خاهش میکنم یکم با چت ارومم کنین بگین چیکار بکنم؟

پاسخ مشاور به پرسش ” تاثیر عصبانیت مادر بر کودک “

عزیز من رفتار فرزندت دست خودش نیست. از حالا نباید انقد رفتارت اونو تحت تاثیر قرار بده. یک کم آروم بوش دمنوشهای گیاهی جهت آرام کردن اعصاب هست میتونید از اونا استفاده کنید. شما باید روی خودت کار کنی و عزت نفست رو افزایش بدی. سعی کن متفاوت از اون چیزی که در خانواده پدری ت بوده رفتار کنی. تو اول خودت در الویت هستی. به فکر سلامت روان خودت باش گلم. فرزندت از رفتار تو الگو میگیره. سعی کن انقدر با فرزنذت بازی کنی که وقتی همسرت اومد انرژیش یک کم بیاد پایین و نزدیک خوابش باشه، بچه در سن حساسی هست. خودت رو‌ سرزنش نکن. اروم باش تو یک همسر و‌ مادر قوی هستی. باید نسبت به بعضی مسائل با ملایمت و آرامش بیشتری رفتار کنی.

بهتره جلوی همسرت خودتو کنترل کنی و عصبانیتت رو بروز ندی. وقتی خیلی ناراحت بودی و خواستی خشم تو بریزی بیرون میتونی تماس بگیری با دوستی با کسی حرف بزنی ولی از زندگیت لطفا برای هیچ کس نگو. ارام باش اول خودتو کنترل کن. خودتو دوست داشته باش برا خودت زمان بزار کارهای مورد علاقه تو انجام بده.

شما در هنگام بی حوصلگی انگیزه خودتو از دست می‌دی و از زندگی حس نارضایتی داری. چند تا راهکار، اول اینکه باید بتونی با اوضاع کنار بیای و یک کم به خودت استراحت بدی یا میتونی بری بیرون تا از اون حال و هوای بی حوصلگی بیرون بیای. مثلا ۱۰ دقیقه پیاده روی کنی تا انگیزه تو یک مقدار به دست بیاری. با ترسها،نگرانی ها، اضطراب و استرس خودت رو بشناسی. زمانیکه بی حوصله هستی کدوم احساساتت غلبه میکنه بر وضعیتت.

با دوستان ارتباط داشته باش. اهنگ گوش بده، خودت رو سرگرم امور روزمره منزل کن. میتونی احساساتتو روی برگه بنویسی و اگر دوست داشته باشی نگه داری و گرنه پاره کن بریز دور. گاهی مشکلات بی حوصلگی و عصبی شدن کاهش هورمونهایی مثل سروتونین هست. تا یکی دو‌هفته میتونی با این روشها پیش بری ولی اگر واقعا حوصله نداشتی و شدت عصبانیتت بیشتر شد حتما به جلسات حضوری روانشناسی برو تا روان درمانی بشید اگر برنامه داشته باشی در زندگی و روی یک برگه بنویسی طبق برنامه پیش بری قطعا موفق تر خواهی بود به فکر سلامت روان خود باش.

اطمینان دارم شما مادر توانمندی هستید و با تمام سختی هایش این روزها را سپری میکنید.

وقتی عصبانی میشم بچمو میزنم

من ۲۸ خانم هستم وقتی عصابی میشم کودکم رو خیلی میزنم بعدش عذاب وجدان میکشتم در ضمن در کل آدم استرسی هستم از بچگی ناخن هامو میجوم الان که بزرگ شدم خیلی عصبی تر شدم فکر خودکشی وکار های خیلی بد به ذهنم میرسه میخوام قرص اعصاب بخورم میترسم عادت کنم به قرص. وبچم هم دختر هست خیلی دوستش دارم بهش هم خیلی زیاد محبت میکنم اما عصبی میشم دیگه دست خودم نیست فکرم خیلی خرابه. بیشتر من درون ریزم ولی وقتی عصبی میشم خیلی بد عصبی میشه میشه یه دارو بگین مصرف کنم آروم تر بشم وضرر هم نداشته باشه؟

درمان خشم مادر در برابر کودک

ببینید افکار رو نمیشه کنترل کرد، در نوع بشر همیشه افکار اومدن و رفتن تفاوتی که شما و افرادی که اذیت میشن اینه که این افکار رو جدی میگیرن و بهشون دامن میزنن. اگر شما ذهنتون رو مثل یک اتاق فرض کنید که دو در داره که در اختیار شما نیست و شما روی یک صندلی نشستین حالا اگر هر زمانی که یک فردی از یکی از درها وارد بشه و کلی حرف بی ربط بزنه اگر شما باهاش درگیر بشین اون هی میمونه و ادامه میده، تازه افراد دیگه هم میان و اونا هم شروع میکنن به حرف زدن، تصور کنید چه ولوله ای میشه توی اون اتاق. حالا اگر زمانی که اون افراد به اتاق میان شما در مقابل حرف‌هایی که میگن فقط تماشاگر باشید اون آدما در نهایت بعد از اینکه دیدن شما اعتنایی بهشون نمیکنید از اون یکی در خارج میشن، اینجوری شما انرژی هم از دست ندادین. دارو باید و حتما روانپزشک تجویز کنه، اگر احساس نیاز میکنید حتما برید روانپزشک و شرایط رو براشون توضیح بدید تا با علم به موضوع براتون دارو تجویز کنن. اتفاقاً اینکه نسبت به مصرف دارو گارد ندارید خوبه، ولی نباید سرخود باشه، چون بعضی داروها به برخی آدمها نمیسازه و این رو باید روانپزشک تشخیص بده که درسش رو خونده. موفق باشید

منبع: www.empoweringparents.com