نحوه برخورد با دختر نوجوانی که دوست پسر دارد

طی مسیر رشدی زندگی نوجوانان در این سن به دنبال یافتن هویت هستند و برای ارضای آن در محیط‌های همسالان و مشارکت با آنها این هویت معنای بیشتری پیدا می‌کند. اگر نوجوان هویت، جایگاه مناسب و احساس پذیرش از میان هم‌کلاسی‌های خود، خانواده و معلمان را دریافت نکند، احساس بی ارزشی می‌کند و گاهی برای جبران آن وارد روابط با جنس مخالف خود می‌شود که می‌تواند سالم یا ناسالم باشد و ازطرفی نیاز به عشق و تجربه رابطه با جنس مخالف بین نوجوانان یک نیاز طبیعی است.

مطالب مرتبط: چجوری به مامانم بگم دوست پسر دارم

ابتدا از خود می‌پرسم، نوجوانان در پي ارضاي چه نيازهايي هست؟ (چقدر این نیاز طبیعی است و چقدر به عدم عزت نفس او بر میگردد)

برقراری رابطه همراه با پذیرش و درک شدن و ایجاد صمیمت با نوجوانان لازمه موفقیت رابطه والد و نوجوان است و برای تقویت آن میتوانید راه های زیر را امتحان کنید:

• ۱.وقت گذراندن با نوجوان و انتقال حس ارزشمندی و کافی  بودن به او با انجام اين قبيل كارها: طي روز يا هفته زماني اختصاصي برای نوجوان گذاشتن در فضاي خصوصي و دونفره که غیر از شما و فرزندتان کسی حضور نداشته باشید و طی این مدت فقط شنونده صحبت‌های او باشید، بدون هیچ قضاوت و سرزنشی. گفتگوها در مورد روابط دختر و پسر، نیازی به تمرکز بر رفتار پرخطر یا پیامدهای منفی ندارند. مکالمات همچنین باید به عواملی بپردازد که رشد و روابط سالم نوجوانان را ارتقا می‌دهد.
• ۲.تأکید روی توانمندی‌ها و نقاط قوت نوجوان دختر
• ۳. در زندگی نوجوان دختر مشارکت فعال داشته باشید. راه‌هایی را برای دانستن بیشتر در مورد دوستان و علایق نوجوان خود کاوش کنید. فعالیت‌هایی را پیدا کنید که می‌توانید با هم انجام دهید.
• ۴.مشارکت نوجوان خود را در مدرسه یا جامعه تشویق و حمایت کنید.
• ۵. والدینی قاطع باشید – نه خیلی سخت‌گیر یا خیلی شل – با تعادلی از حساسیت و استحکام. در مورد انتظارات و عواقب اعمال قاطع باشید.
• ۶. روابط سالم و ایمن را تشویق و الگوسازی کنید. بحث کنید که یک رابطه سالم چگونه به نظر می‌رسد، چه احساسی دارد و چگونه به نظر می‌رسد.
• ۷. نوجوان خود را برای مقابله با فشارهای دوران نوجوانی آماده کنید. ایفای نقش، به نوجوان شما کمک می‌کند تا برای مواجهه با رفتار‌های پرخطر آماده شود.
• ۸. به او بیاموزید چطور احساسات خود را در تمامی مواقع ببیند (همه احساسات خوب و بد) و با شهامت آنها روبه‌رو شود و‌ نوجوان دختر را در انجام این کار تشویق کنید.
• ۹. با نوجوانان جوان در مورد روابط سالم صریح صحبت کنید. به آنها اجازه دهید تا ارزش‌ها و انتظارات خود را برای روابط سالم بیان کنند. به‌جای نادیده‌گرفتن ایده‌ها به‌عنوان “اشتباه”، بحث را تشویق کنید – این به جوانان کمک می‌کند تا به درک خود برسند.
• ۱۰. سعی کنید خود را با تغییراتی که فرزندتان با آن مواجه است سازگار کنید. مایل به صحبت آشکار باشید و به اختلاف‌نظرها احترام بگذارید. و توجه داشته باشید که تصمیماتی که می‌گیرید گاهی اوقات موردپسند نوجوان شما نخواهد بود.
• ۱۱. رشد نوجوان را درک کنید. نوجوانی همه چیز در مورد آزمایش است. از نوسانات خلقی گرفته تا ریسک‌پذیری، «رفتار عادی نوجوانان» می‌تواند هر چیزی طبیعی به نظر برسد. بااین‌حال، تحقیقات جدید نشان می‌دهد که رشد مغز در این سال‌ها نقش مهمی در شکل گیری شخصیت کودک و نوجوانان بازی می‌کند.
• ۱۲.از لحظه‌های قابل‌آموزش” نهایت استفاده را ببرید. از قسمت‌های تلویزیونی، فیلم‌ها، اشعار موسیقی، اخبار، رویدادهای اجتماعی یا تجربیات دوستان برای بحث در مورد روابط سالم و ناسالم استفاده کنید.

مطالب مرتبط: دخترانی که کمبود محبت مادر دارند

فهمیدم دخترم دوست پسر داره

پیش از هرگونه برخورد با چنین پدیدارهایی در قدم اول می‌بایست شرایط و ضوابطی حاکم بر این موقعیت را مورد تدقیق قرار دهیم. به‌گونه‌ای ارزیابی و اندیشیدن حول موضوع  پیش از اقدام به عمل، راهبر اقدامات بعدی ما خواهد بود. اولین پرسش چنین مطرح می‌شود …

1_ من در ارتباط شخص موردنظر (نوجوانی که دوست دختر دارد) چه نسبت و ارتباطی دارم؟

باتوجه‌به بستر و اطلاعات در دسترس، نوع گفتمان را بر مبنای گفتمان مراجع _ مشاور تعیین می‌کنیم. اگر به‌عنوان یک مشاور یا چه‌بسا شخصی در چنین جایگاه، قصد بر تحلیل موضوع داشته باشیم، در مرحله نخست می‌بایست به ماتریس یا الگوی ارتباطی شکل گرفته میان من و مراجع توجه کافی نمود. به نقل از روان‌درمانگر تحلیلی، فرانک ل.سامرز محوریت و مسیر یک گفتمان را پیش انگاره‌هایی موجود در دو شخص _ درمانگر و مراجع _ نسبت به یکدیگر تعیین می‌کند؛ بنابراین اینکه اساساً خودمان در مقام یک درمانگر یا شخصی که  تصمیم به اقدام برخورد درست با یک شخص دیگر گرفته است، می‌بایست ابتدا به تحلیل و روشن‌سازی فهم و برداشت خود از مسئله وی (داشتن دوست دختر) به لحاظ فرهنگی و روانشناختی مبادرت بنماییم و سپس شروع به تحلیل تفسیر مراجع از این موضوع بپردازیم تا مبادا به‌جای گوش سپردن و راهنمایی کردن، درگیر تحمیل عقاید خویش به وی شویم. ضمناً ذکر این نکته لازم است که علاوه بر جنبه روانشناختی، باید به جنبه‌های فرهنگی و اجتماعی این پدیده نیز واقف باشیم چرا که مقوله در حال افزایش ارتباط عاطفی در قالب‌های دوست دختر و دوست پسر بودن، به‌شدت مشروط به محیط جغرافیایی، وضعیت اجتماعی – اقتصادی  و شرایط خانوادگی شخص مورد بررسی است. سپس همان گونه که در ابتدا ذکر شد از نقش خود و کیفیت ارتباطی که در برابر نوجوان یا جوانی که درگیر رابطه عاطفی با یک دختر یا پسر نیز آگاه باشد. مصادیق بسیاری است که به دلیل ترس نوجوان از قضاوت‌های ارزشی والدین یا عصبانیت و واکنش‌های تکانشی آنان نسبت به این مسائل در برخی از خانواده‌ها با زمینه‌های ارزشی و هنجاری به‌خصوص نه‌تنها باعث بهبودی وضعیت بلکه منجر به ملتهب شدن شرایط می‌شود؛ بنابراین برخورداری از نقشی ایمن، همدل و هدایتگر در نگاه شخصی که دارای دوست دختر یا دوست پسر است، بیشتر به طرفین در فهم جهان ذهنی و پدیداری یکدیگر کمک می‌کند.

مطالب مرتبط: با خانواده سختگیر چه کنیم

2_ نوجوان در چه سنی و در چه شرایطی اقدام به شروع ارتباط عاطفی با یک دختر کرده است؟

این به‌شدت مسئله‌ای شایان‌ذکر است که نوجوان در چه سنی اقدام به برقراری ارتباط عاطفی کرده است. چرا که بنابر پژوهش‌های شکل گرفته، هر چه‌قدر سن ارتباط یابی عاطفی افراد با جنس مخالفشان کمتر باشد همبستگی بیشتر با سطح نابالغ بودگی و بی‌ثمر بودن آن رابطه دارد. حال چرا این موضوع را مطرح کردیم؟ زیرا که هرچقدر نوجوان در سنین پایین‌تر درگیر این روابط شود، سطح آسیب‌زا و نادرست بودن آن رابطه بیشتر و در نتیجه عواملی که منجر به شکل‌گیری این رابطه و خارج‌کردن آن از قالب ارتباط عاشقانه اصیل می‌شود، بیش‌ازپیش رو به فزونی می‌گردد. حال برای ابهام‌زدایی و روشن‌سازی این مفهوم به چند مثال اکتفا می‌کنیم. فرض کنید اشخاص بر مبنای عوامل اجتماعی تنها بر اثر تحریک گروه هم سن و سالان و رقابتی که با آنان دارد یا  تنها بر حسب گذران دوران بلوغ و میل و نیاز جنسی خویش یا چه‌بسا به دلیل خلأها و تعارضات درون روانی خود مثل عدم اعتماد به نفس، هراس از تنهایی یا اجتناب از مشکلات و مسائل شخصی‌اش به دامان ایجاد رابطه با دیگری پناه می‌برد؛ بنابراین تمامی این عوامل ممکن است در ایجاد و شکل‌گیری رابطه‌ای صرفاً در جهت رفع نیاز شخص مؤثر واقع شوند و متعاقباً چنین روابطی را نمی‌توان روابطی سالم و اصیل دانست؛ بنابراین اگر بخواهیم نگاه و اِستنتاجی اجمالی از پاسخ به این سؤال داشته باشیم، می‌بایست علت‌یابی یا به تعبیر علمی، تبیین درستی از علل شکل‌گیری رابطه موردنظر داشته باشیم. راهکار کاربردی وابسته است به وجود تبیینی صریح و صحیح از موقعیت و خواست نوجوان.

حال ممکن است این سؤال مطرح شود که چگونه می‌توان  میان روابط سطحی ازاین‌دست و روابط عاطفی اصیل تمایزی بنیادین قائل شد که در بخش بعدی سؤالات بدان خواهیم پرداخت.

3_ نوجوان چه نوع موضع نگرش روانی و بینشی به مقوله رابطه یا اساساً داشتن دوست دختر دارد؟

شاید این گفته کمی متناقض به نظر بیاید ولیکن نوجوانان این مقوله را (داشتن دوست دختر و دوست پسر و ارتباط عاطفی) ذاتاً هرمنوتیکی می‌بینند. حال این به چه معناست؟ بدین معناست که ماهیت رابطه ی خود را به نحوی کاملاً رمانتیک و سالم تفسیر می‌کند. درصورتی‌که چنین امکان دارد که این تفاسیر مملو از تحاریف شناختی باشند. عده‌ای بدون داشتن شناخت و آگاهی کامل از حداقل‌های شخصیت یکدیگر، وارد رابطه می‌شوند و تمایزات بنیادینشان را کوچک‌سازی و بی‌اهمیت، در لباس عشق توجیه می‌کنند یا چه‌بسا به نقل از دکتر یدالله موقن نگاه واقع‌بینانه یا به تعبیری رئالیستی خود را از دست داده و به سطح ذهنیت اسطوره‌ای و عرفانی تنزل پیدا می‌کنند. ذهنیتی که قطعیت و یقینی بودن رابطه‌شان را با تفاسیری از قبیل: «نیروی عشق بر هر چیزی می چربه» یا «اگر واقعاً عاشق باشی با بدی‌ها و نداشته هاش می‌سازی» سعی دارند که به اثبات برسانند. از اَهم این موارد تعمیم‌پذیری شناختی اشتباهی است که نوجوانان درگیرش می‌شوند. هرگز اولین تجربه عاطفی دال بر عشق نیست و هرگز عشق و رابطه عاطفی به لحاظ منطقی تعریف «این همانی» با یکدیگر ندارند. شاید مرزهای مشترکی داشته باشند ولیکن هم مفهوم نیستند و در اینجاست که تمایز میان داشتن دوست دختر برای ابراز عطوفت و داشتن یک معشوق برای عشق ورزیدن مشخص می‌شود. مارتین بوبر فیلسوف یهودی اتریشی (1878-1965) در کتابش تحت عنوان: ” من و تو”  وی چنین گفته است: برای اینکه بتوان دیگری را چنان‌که باید تلقی کرد باید ارتباط «من و تو» را به ارتباط «من و آن یک» مبدل ساخت، به‌عبارت‌دیگر به‌جای رابطه «موضوع» و «مورد» رابطه ی «موضوع» و «موضوع» را برقرار ساخت. برای اینکه دو وجدان به همراه جویند باید «من و تو» زبان یکدیگر را بفهمند؛ باید بکوشند تا «ما» را پدیدآورند یا بازیابند و این «ما» همان وجدان عام است، یعنی وجدان مشترک در بین وجدان‌هایی که هرکدام از آنها را به‌مثابه یک «موضوع» تلقی می‌کنند نه «مورد». نقل‌قول فوق به‌صورت اجمالی بدین مفهوم می‌پردازد که من در ارتباط‌های اصیل و عمیق  در برابر شخص موردنظر (دوست دختر یا دوست پسر خود) او را تنها به‌مثابه یک پارتنر یا شریک عاطفی جدای از خود نمی‌بینم؛ بلکه او را همانند خود می‌بینم، می‌شنوم، درک می‌کنم و در نهایت با او زندگی می‌کنم. ولیکن چنین اصالت و خصوصیتی در روابط دوست دختر، دوست پسر یافت نمی‌شود. حال از کجا می‌توان در این مورد به قطعیت رسید؟ با استناد به شواهد و قرائن موجود در آن رابطه. در قسمت به‌منظور جلوگیری از اطناب به یک تفسیر بینش بخش از اریش فروم (1900-1980) و چند مصداق اکتفا می‌کنم. فروم در کتاب داشتن و بودن خویش به تمایز اساسی میان این دو مفهوم می‌پردازد که از جمله کاربردهای آن در حوزه رابطه و عشق است. وی چنین قلمداد می‌کند افرادی که به معشوق خویش به‌مثابه یک داشته می‌نگرند، حقیقتاً آن رابطه را با تمام وجود زیست نمی‌کنند؛ زیرا تا زمانی که شخصی یا چیزی همچو یک دارایی تلقی شوند و ازآنجایی‌که از جمله خصوصیات یک دارایی فانی و صرفاً تعلق پذیر بودن آن است، پس در نتیجه همیشه نوجوان باید در صدد بررسی و کنترل اموال خویش باشد که مبادا روزی از دست برود و این به معنای واقعی کلمه در تضاد با نگرش مخالف خود یعنی «بودن – در – رابطه» است. بدین معنا که فروم چندین بار این جمله را یادآور می‌شود که عشق فرزند آزادی است و این آزادی تنها با تحقق بودن افراد به‌مثابه همان شخصی که واقعاً هستند، محقق می‌شود؛ بنابراین ترس نوجوان به از دست دادن و بررسی‌های وسواسی دوست دختر خویش یا شک‌کردن به او، به‌گونه‌ای می‌تواند از این نگرش سرچشمه بگرید؛ بنابراین ارزیابی تفسیر نوجوان از داشتن دوست دختر بیانگر وضعیت و حالت روانی وی خواهد بود که همین موضوع در توصیف دقیق ما از او و راهنمایی کردن وی، ما را یاری می‌کند.

4_ آیا نسبت به پیامدها و نتایج تصمیمی که اتخاذ کرده است، آگاهی کافی دارد؟

در آخرین مرحله بعد از اینکه نوجوان به نقش شما به‌عنوان شخصی ایمن، همدل و البته هدایتگر اعتماد کرد، سپس به تبیینی از چرایی اقدام وی به ایجاد رابطه عاطفی یا داشتن دوست دختر واقف شدید و نهایتاً با کمک ارزشیابی تفسیر نوجوان از رابطه و توصیف دقیق از وی، به کلیت جهان ذهنی – پدیداری نیز آگاه شدید زمان آن می‌رسد که  پیشنهاد یا عدم پیشنهاد خود را یا به تعبیری حمایت یا عدم حمایت خود باتوجه‌به شروط و اطلاعات ذکر شده از طرف وی، اقدام نمایید. پیش از هر چیزی باید بدانیم که تجربه و شکست به شکلی فی‌نفسه مفید است. یعنی اینکه به نوجوانان اجازه دهیم تا یک رابطه عاطفی را با جنس مخالف خویش شروع کنند، منجر به این می‌شوند تا از ساحت درون – روانی  خویش خارج شده و متوجه دیگری شوند. به نقل از افلاطون دو مقوله توجه انسان را از خویش منحرف و معطوف به دیگری می‌کند. اولی شناخت و دومی عشق است. اینکه نوجوان تجربه داشتن دوست دختر را کسب کند، باعث می‌شود که علاوه بر خودش آگاه و آشنا به جهان‌های ذهنی دیگری از جمله حیات روانی دختران شود و البته متقابلاً این تجربه نیز برای دختران صادق است. به قول آن گفته مشهور اروین د. یالوم که اشخاص در ارتباط با هم آسیب می‌بینند، در ارتباط با هم ترمیم می‌شوند و در نهایتاً در ارتباط با هم رشد می‌کنند در این مورد کاملاً صادق است. حتی بر طبق اصل دیالکتیک هگل نیز که لکان روانکاو مشهور فرانسوی به‌شدت متأثر از آن است، هر عنصر از دل خویش، متناقض خود را می‌زاید و در ارتباط به خود، آگاه و اساساً بودنش معنا می‌گیرد. در جریان روابط نیز اوضاع بر همین منوال است. افراد در ارتباط با دیگری و در برخورد با تعارضات میان‌فردی است که متوجه پیامدها و ثمرات تصمیمات خویش می‌شوند. اینکه ما در جریان ارتباط عاطفی با دیگری، بیش‌ازپیش مسئول هستیم یا اینکه در مواردی به‌خاطر دیگری می‌بایست کمی از خودمحوری و خودبینی خویش بکاهیم و در مواردی ایثار و فداکاری کنیم یا نسبت به جنس مخالف مهارت ابراز همدردی و همدلی را بیاموزیم یا بکار ببریم و … تمامی این مسائل تنها مستلزم درگیری نوجوان در روابط عاطفی است. به قول روبرت دامیکو، از فلاسفه حوزه علوم اجتماعی، چنین بیان می‌کند ما انسان‌ها با شناختی که از جهان داریم، نمی‌توانیم بازنماینده حقیقت آن باشیم؛ بلکه می‌توانیم برسازنده آن باشیم. این جمله بدین معناست اینکه برای نوجوانان حکم قطعی و کلی صادر کنیم نه تمایلی داشته و نه چنین روابطی را پیشه بگیر درست نیست؛ بلکه درست این است که به آنها اجازه دهیم خود در این فرایند درگیر شوند و با تجربیاتی که کسب می‌کنند شروع به ساختن نگرش خود از روابط عاطفی خویش بکنند. ولیکن نباید این نکته را هم نادیده گرفت که آنها را به بهانه کسب تجربیات جدید نباید به حال خویش رها کنیم چرا که ممکن است دچار عواقب شدیدی شوند و تنها میراثی که از تجربیات عاطفی‌شان برایشان به یادگار می‌ماند گفته مشهور ساتر باشد: «جهنم، دیگری است.» بنابراین مرحله آخر را می‌توان باتوجه‌به توصیفات موجود، مرحله مداخله نامید. درمانگر، والدین، دوست یا هرآن‌کس که نوجوان به‌مثابه شخصی برای مشورت به اون مراجعه کرده است می‌بایست باتوجه‌به اطلاعات به‌دست‌آمده و فهمی که از نوجوان و مسئله وی دارد، تصمیم بر آن بگیر تا گاهی اوقات و نه همیشه، در برخی مسائل به‌شرط پذیرش نوجوان مداخله کرده تا چه‌بسا شخص را نسبت به فواید و مضرات رابطه‌ای که در پیش گرفته، آگاه سازد و به‌گونه‌ای بستری برای خودآگاهی نوجوان شود تا مبادا با اتخاذ تصمیمات شتاب‌زده یا تکانشی باعث آسیب به خود یا طرف مقابل نشود.

* نکته: لازم به ذکر است که تمامی مراحل و پیشنهادات مطرح شده تنها بازه سنی 19 تا 25 سالگی را شامل می‌شود و برای سنین پیش از آن، وجود چنین روابطی به دلایل زیستی، فرهنگی و روانشناختی، پیشنهاد نمی‌شود.

دخترم دوست پسر داره

ببخشید دختر من ۱۷ ساله آقا پسر ۲۱ساله ازاون خوشش اومده اونا باهم دوست میشن. دختر من همان اول به من میگه و من قرار میزارم پسر و ببینم بچه خوبی بهش گفتم ۲ ساله بعد میتونه بیاد خواستگاری الان قبول کرد و گفت هرچند وقت یکبار با دختر خود بیابید من باهاش صحبت کنم تماس تلفنی رو باهاش قطع نمیکنم ولی دیدار حضوری با شما من هم قبول کردم. الان مشاوره رفتم گفت اشتباه این طوری برو محل کار اونو ببین خانواده اون مادرش را دعوت کن باهاشون حرف بزن شما برو خونه اونا با هم رفت و آمد داشته باشید تا همو بشناسید منم قبول کردم اول کار رفتم پنهانی به آدرس خونه اونا دیدم پولدار هستن ما از خانواده متوسط معمولی الان به دختر میگم ببین مامان اینا پس فردا امکان داره باعث جدایی بشه قبول نمیکنه چیکار کنم الان لطفاً مرا راهنمایی کنید مرسی

پاسخ مشاور به پرسش ” دختر نوجوانم دوست پسر داره“

نگرانی شما را کاملاً درک می‌کنم و می‌فهمم چه فشار و استرسی را تجربه می‌کنید. خیلی خوب است که آن‌قدر برای دخترتان فرد ایمنی هستید که مسائلش را با شما مطرح می‌کند. اما واقعیت این است که ما مادرها نمی‌توانیم جای فرزندانمان تصمیم گیری کنیم. ما تنها می‌توانیم راهنمای آنها در زندگی باشیم. همین که فرزندتان بدون ترس از قضاوت با شما این مسئله  را مطرح کرده است؛ یعنی شما را پذیرفته است و به حرف‌های شما فکر می‌کند. مسائلی که به نظرتان درست می‌آید را مطرح کنید و از تجربیاتتان بگویید؛ اما خودتان را مسئول انتخابش ندانید. مسئولیت اینکه چه تصمیمی برای زندگی‌اش بگیرد را به عهده خودش بگذارید.

اما مسلماً روابط دختر و پسر و شرایط خانوادگی دو طرف باید بررسی شود و قطعاً هر چه رفت‌وآمد شما با یکدیگر باشد با شفافیت و اعتماد بیشتری می‌توانند تصمیم بگیرند. در مورد نگرانی‌هایتان باید عرض کنم هیچ‌چیزی بیشتر از شفافیت در رابطه اهمیت ندارد. اختلاف طبقاتی می‌تواند باعث چالش شود؛ اما موضوعی که بیشتر اهمیت دارد این است که دو طرف به بلوغ عاطفی برای ازدواج رسیدند؟ آیا مهارت حل مسئله دارند و می‌توانند مسئولیت سختی های زندگی مشترک را بر عهده بگیرند؟ اگر دو طرف از این قابلیت‌ها محروم باشند و تصورات رؤیایی از ازدواج داشته باشند حتی اگر در همه موارد شبیه و یکسان باشند، تجربه ازدواج موفق را نخواهند داشت.

نگرانی من برای این دونفر اختلاف طبقاتی نیست؛ بلکه سن پایین آنها برای تصمیم گیری برای ازدواج است که به نظر من حتماً باید به مشاور متخصص مراجعه کنند و بررسی شوند آیا این دو نفر آمادگی برای ازدواج را دارند. البته این موضوع که آن‌قدر آقا پسر مسئولانه وارد این ارتباط شده است و با شما رودررو شده است نکته بسیار مثبتی است که می‌تواند نشانه این باشد که تصمیمش برای ازدواج و ادامه رابطه جدی است.

مطالب مرتبط: آنچه دختر باید قبل از ازدواج بداند

به‌عنوان یک مادر چطور با نوجوانی که دوست پسر برخورد کنید؟

• مواردی که به نظرتان درست می‌آید و احساس می‌کنید در مورد ازدواج فرزندتان احتیاج به تأمل دارد را با فرزندتان مطرح کنید؛ اما این را هم مطرح کنید که انتخابت برای من قابل‌احترام است. نگرانی‌هایتان به‌عنوان یک مادر ارزشمند هستند و آنها را بیان کنید.
• در ارتباط با خانواده پسر و خود پسر شفاف عمل کنید؛ یعنی نگرانی‌هایتان را مطرح کنید و صادقانه شرایط خانوادگی خود را توصیف کنید. برای مثال: من احساس می‌کنم ما به لحاظ اقتصادی با یکدیگر اختلافاتی داریم که من را نگران می‌کند. از نحوه خرج عروسی و جهیزیه و هر چیزی که باعث نگرانی‌تان است صحبت کنید. اگر دو طرف با آگاهی و شفافیت نسبت به این موضوع یکدیگر را انتخاب کنند جای نگرانی نیست. شما هرگز فردی را پیدا نمی‌کنید که از هر لحاظی با شما یکسان باشد.
• هر چه ارتباطتان با خانواده طرف مقابل بیشتر باشد، شناخت بیشتری از یکدیگر کسب می‌کنید و با آگاهی بیشتری انتخاب می‌کنند.
• مراجعه به مشاور متخصص را نادیده نگیرید. باورها و نگرش‌های طرفین باید بررسی شود.

ممنون از همراهی شما

گلسا بمانیان

کارشناسی ارشد مشاوره خانواده

سلام خسته نباشید من یک پسر پایه یازدهم تجربی دارم که با یک دختر دوست شده و به درس زیاد علاقه نمی‌دهد بخونه هر چی میگم درست را بخوان با من لج می کنه.

پاسخ مشاور به سوال پسر نوجوانم دوست دختر داره چکار کنم؟

سلام دوست عزیز میدونم چقدر این موضوع برای شما اضطراب‌زاست و حتماً باعث بروز تنش‌هایی در روابط بین شما و فرزندتان شده است. اما اگر سعی در مدیریت این ماجرا دارید، باید اجازه دهید حس کند که شرایط و مقتضیات سن او را درک می‌کنید. شما هرچقدر در موضوعات مختلف به او فشار بیاورید از شما بیشتر فاصله می‌گیرد و حس می‌کند یک نفر هست که بیشتر از من نگران درس خوندنم است؛ بنابراین لازم نیست دغدغه‌اش را داشته باشم.

به عبارتی، فرزند شما دیگر کودک نیست و پا به سن نوجوانی گذاشته است و حق دارد برای زندگی‌اش تصمیماتی بگیرد. شما هم باید در این راستا آگاهی‌های ممکن و لازم را بدهید؛ اما تصمیم با پسر خودتان است و عواقبش را هم خودش باید بپذیرد. مطمئن باشید اگر بگذارید خودش مسئول اعمال و رفتارهایش باشد خیلی زود راه درست را پیدا می‌کند؛ اما این فرایندی که در حال حاضر بین شما دو نفر است، لجبازی پسرتان را فعال می‌کند و روی مسائلی که با او مطرح می‌کنید تأمل نمی‌کند.

مسائلی که باید در ارتباط با فرزندتان به کار بگیرید:

• 1- احساسات و هیجاناتش را سرکوب نکنید: بگذارید بدون اینکه حس شرم در او ایجاد کنید با شما صحبت کند.
• 2- همدلی‌کردن: اینکه احساس کند شما او را درک می‌کنید و سعی می‌کنید به دنیای او نزدیک شوید اهمیت زیادی دارد: برای مثال: می‌فهمم چقدر سخته بخواهی درس بخونی منم همسن تو بودم دوست داشتم با دوستانم مدام در حال خوش‌گذرانی باشیم؛ اما باید باهات صادق باشم که رابطه تو در این سن من رو بسیار نگران میکنه.
• 3- صادقانه و شفاف در مورد نگرانی‌هایتان و مسائلی که ممکن است اگر بداند به او کمک می‌کند، صحبت کنید: از ارائه اطلاعات جنسی به فرزندتان نترسید، برایش مسائلی را به‌صورت واضح و شفاف توضیح دهید.
• 4- تا زمانی که فرزندتان تمایلی به صحبت کردن در مورد رابطه‌اش ندارد از او سؤال نپرسید.
• 5- اگر موافق رابطه‌اش نیستید با او مطرح کنید؛ اما به فرزندتان نشان دهید که از حمایت شما برخوردار است.
• 6- محدودیت‌هایی رو برای او قائل شوید: با او در این باره صحبت کنید که تو در قبال خانواده و مدرسه‌ای که در آن تحصیل می‌کنی مسئول هستی؛ بنابراین من دخالتی در روابط تو نمی‌کنم؛ اما باید زمانت را به‌گونه‌ای مدیریت کنی که به کارهای شخصی و خانوادگی هم برسی، در غیر این صورت مجبور هستم زمانی که با دوستانت می‌گذرانی را محدود کنم. هر زمان که مسئولیت‌های دیگر هم در نظر گرفتی خیالم راحت است که خودت روی تمام جوانب زندگی‌ات مدیریت داری.
• 7- باید فرزندتان این موضوع را در نظر بگیرد که این رابطه و این احساسات و هیجانات موقتی است و ممکن است به خودش و دوست دخترش آسیب بزند.
• 8- در نهایت با رعایت و پایبندی به مرزهایی که برای او قائل شدید، به او اعتماد کنید و بگذارید حس کند که شما به او اعتماد دارید و مسائل زندگی‌اش را به خودش بسپارید.

مطالب مرتبط: چرا پدر و مادرم به من اهمیت نمی دهند