حسرت بزرگ انسان ها در پایان زندگی| پشیمانی قبل از مرگ

شما احتمالاً در مورد مرگ زیاد فکر نمی‌کنید. افراد زیادی نیستند که در مورد مرگ فکر کنند. اما برخی از پرستاران هر روز با مرگ مواجه می‌شوند. آن‌ها احساس پشیمانی بیماران در حال مرگ را می‌شنوند. به‌ندرت پیش می‌آید پرستاران بشنوند که فرد در حال مرگ از انتخاب‌های رنگ اتاقش یا نوع اتومبیلی که سوار می‌شد، ابراز پشیمانی کند. احساس پشیمانی بیماران قبل از مرگ معمولاً عمیق‌تر و احساسی‌تر از این موارد است.

کارکنان بیمارستان اغلب آخرین نفراتی هستند که بیماران در حال مرگ پیش از لحظات پایانی خود با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کنند. در این مقاله، پرستاران بیمارستان‌ها برخی از افکار افرادی که در بستر مرگ قرار دارند را عنوان می‌کنند.

5 احساس پشیمانی که افراد در پایان عمر  حسرت بیان می کنند

در ادامه، برخی از حسرت هایی که افراد در حال مرگ عنوان می‌کنند را مورد بررسی قرار خواهیم داد:

1- افراد قبل از مرگ، احساس پشیمانی در مورد خانواده ‌شان دارند

یکی از بیشترین احساس پشیمانی‌های عنوان شده توسط افراد در حال مرگ، دررابطه‌با اعضای خانواده‌شان است. افراد در حال مرگ غالباً حسرت می‌خورند که ای‌کاش زمان بیشتری را با فرزندان، همسر، خواهران و برادران یا والدینشان سپری می‌کردند.

به گفته ی پرستار مراقبت تسکینی، بانی وار، افراد در بستر مرگ آرزو می‌کردند که به‌جای صرف کردن زمان زیادی سرکار، همراه خانواده‌شان به تعطیلات می‌رفتند. آن‌ها آرزو می‌کردند ای‌کاش به‌جای بهانه کردن مسیرهای دور بیشتر به دیدن خواهران و برادران خود در ایالت‌های دیگر می‌رفتند.

شنیدن چنین احساس پشیمانی های قبل از مرگ، غمناک و ناراحت‌کننده است زیرا در بسیاری از موارد، افرادی که باید این احساس پشیمانی‌های عنوان شده را بشنوند، در کنار بیماران حضور ندارند. یا درصورتی‌که هنوز هم همراه بیمار هستند، روابط میان آن‌ها آنچنان دچار مشکل شده است که این احساس پشیمانی‌های لحظات آخر برایشان پوچ و بی‌معنی به نظر می‌رسد. روابط خانوادگی همواره آشفته هستند اما زمانی که برای خانواده خود ارزشی قائل نمی‌شوید، این روابط آشفته‌تر نیز می‌شوند و به احساس پشیمانی‌های بی‌پایان ختم می‌شوند.

درسی که باید از این مورد یاد گرفت:

البته، درسی که باید از این مورد یاد گرفت این است که شما مجبور نیستید با چنین احساس پشیمانی‌هایی قبل از مرگ مواجه شوید. آنچه باید از گفته پرستاران یاد گرفت، معمول‌ترین و رایج‌ترین حسرت های هنگام مرگ است. برای خانواده ی خود ارزش قائل شوید، برای رفتن به تعطیلات خانوادگی و یا بازی‌کردن با فرزندانتان، مرخصی بگیرید.

به دیدن خواهران و برادران خود در ایالت‌های دیگر بروید، حتی اگر این سفر پرهزینه و نامناسب باشد. فردی باشید که به‌جای منتظر ماندن، پا پیش می‌گذارد. اکنون‌که می‌توانید، وقت و انرژی خود را صرف خانواده‌تان بکنید تا در زمان مرگ با وجدان راحت این جهان را ترک کنید. به‌این‌ترتیب، شما دیگر قبل از مرگ احساس پشیمانی نخواهید داشت زیرا هرآنچه در توان داشتید را برای خانواده‌تان انجام داده‌اید.

2- افراد در حال مرگ آرزو می‌کردند ای کاش انسان بهتری بودند

اغلب افراد تا قبل از مرگ آرزو نمی‌کردند که ای کاش افرا بهتر و مهربان‌تری بودند. عجیب است که چگونه افراد تا زمانی که کاملاً دیر شده است، به این موضوع فکر نمی‌کنند. شاید آن‌ها آرزو می‌کردند که ای کاش مهربان‌تر، صبورتر و دوست‌داشتنی‌تر بودند. آن‌ها ممکن است به‌خاطر رفتار بد خود نسبت به فرزندان و همسرشان عذرخواهی بکنند. این موضوع که خانواده ی چنین افرادی به اعترافشان گوش داده‌اند، می‌تواند موجب آرامش خاطر بیماران در حال مرگ شود اما برای خانواده‌هایشان، این موضوع حکم نوش‌دارو پس از مرگ سهراب را دارد. سال‌هایی که می‌بایست با مهربان، صبوری و آرامش سپری می‌شد، ازدست‌رفته‌اند.

برخی از بیماران در حال مرگ همچنین عنوان می‌کنند که ای کاش به حرف‌های پزشکشان گوش می‌کردند و پیش از آن که دیر شود، سبک زندگی سالم‌تری را دنبال می‌نمودند. پرستار جیمی لین در Quora بیان می کن که این احساس پشیمانی در میان افراد دارای اعتیاد به مواد مخدر و الکلی‌هایی که لحظات آخر زندگی خود را سپری می‌کنند، رایج است.

درسی که باید از این مورد یاد گرفت:

شما هیچ‌گاه نمی‌شنوید که فردی در مورد مهربان یا دوست‌داشتنی بودن والدین یا همسرش شکایت کند. این جمله که «اگر همسرم دست از مراقبت و دلسوزی می‌کشید، من زندگی زناشویی شادتری داشتم» هیچ‌گاه به زبان آورده نمی‌شود. متأسفانه، شما معمولاً جمله ی مقابل آن را می‌شنوید.

هیچ‌گاه برای تبدیل‌شدن به یک فرد مهربان و دوست‌داشتنی دیر نیست. امروز می‌تواند روزی باشد که شما به اعضای خانواده‌تان بیشتر از پیش عشق می‌ورزید. شاید لازم باشد از کسی عذرخواهی کنید. امروز بهترین روز برای انجام این کار است. برای گفتن این‌که چقدر فرزندان و همسرتان را دوست دارید، منتظر لحظه مرگ نباشید.

3- افراد هنگام مرگ آرزو می‌کردند ای کاش در زندگی بیشتر ریسک می‌کردند

نماینده ی بیمارستان، جیمی گاریسون، در Quora بیان می‌کند که برخی از بیماران در بستر مرگ در مورد کارهایی که انجام نداده‌اند، احساس پشیمانی دارند.

با بالارفتن سن، مردم اغلب در مورد این‌که زندگی‌شان چگونه می‌توانست باشد، فکر می‌کنند. چه اتفاقی می‌افتاد اگر آن شغل خارج از کشور را قبول می‌کردند یا وارد دانشکده ی پزشکی می‌شدند؟ آن‌ها وقت خالی زیادی دارند که در این مورد فکر کنند و در مورد این‌که می‌توانستند به شکل متفاوتی عمل می‌کردند، حسرت بخورند. آن‌ها از این‌که تصمیماتی را نگرفته‌اند، احساس پشیمانی دارند.

شاید والدین مانع ریسک‌کردن این افراد شده‌اند زیرا به نظرشان ریسک‌کردن عاقلانه نبوده است یا آن‌ها از ناشناخته‌ها می‌ترسیدند. این‌ها مواردی هستند که پرستاران مداوم از افراد هنگام مرگ می‌شنوند. این موضوع بسیار ناراحت‌کننده است زیرا به جز اطمینان خاطر دادن به بیمار که در آن زمان بهترین کار ممکن را انجام داده‌اند، چیز دیگری نمی‌توان گفت. به هیچ‌کس در زندگی فرصت مجددی داده نمی‌شود.

درسی که باید از این مورد یاد گرفت:

دشوار است که هنگام تصمیم گیری در مورد یک موضوع متوجه شوید که آیا در آینده حسرت این موضوع را خواهید خورد که ای کاش به شکل متفاوت‌تری عمل می‌کردید. شما تمام گزینه‌ها را سبک‌وسنگین می‌کنید اما تصمیم گیری همواره یک فرایند واضح و روشن نیست. تمام کاری که می‌توانید انجام دهید این است که تصمیم بگیرید در آن زمان چه چیزی درست است. درصورتی‌که بر اساس آنچه می‌بینید و احساس می‌کنید، تصمیم گیری می‌کنید پس نباید از تصمیمات خود پشیمان شوید.

فرایند تصمیم گیری خود را ارزیابی کنید. آیا کارهایی وجود دارند که به‌خاطر ترس از شکست انجام نمی‌دهید؟ آیا چیزی وجود دارد که بخواهید یاد بگیرید یا انجام دهید اما آن را کنار گذاشته‌اید؟ از احساس پشیمانی افراد هنگام مرگ درس بگیرید. تا وقتی‌که بیش از حد دیر شود، منتظر نمانید. کاری که همیشه رؤیای انجامش را داشته‌اید، دنبال کنید. اگر هم شکست بخورید، اتفاقی نمی‌افتد. شکست بدترین چیزی نیست که ممکن است در زندگی یک فرد رخ دهد. از ریسک‌کردن نترسید. زمانی که سنتان بالاتر رود، از این کار خوشحال خواهید بود. شما احتمالاً دوست ندارید که در بستر مرگ، حسرت های زیادی در زندگی‌تان وجود داشته باشد.

4- افراد در پایان زندگی فرصت ابراز احساسات را از دست می‌دهند

افراد در بستر مرگ غالباً زیاد حرف می‌زنند. این افراد در مورد احساسات و همچنین حسرت های خود روراست هستند. شاید این به‌خاطر داروهایی است که مصرف می‌کنند اما آن‌ها ناگهان آرزو می‌کنند که ای کاش احساس واقعی خود را به افرادی که دوستشان داشتند، ابراز می‌کردند. گاهی اوقات، مردم از صادق بودن با اعضای خانواده ی خود می‌ترسند یا شاید هم نمی‌دانند چگونه باید ابراز احساسات بکنند. برخی از مردم به‌گونه‌ای تربیت شده‌اند که احساسات خود را بروز ندهند.

دلیل این موضوع هر چه باشد، بستر مرگ شبیه به محل مخصوص اعتراف است. افراد در حال مرگ، چیزهای زیادی برای گفتن دارند و اغلب مواقع تنها کسانی که در کنارشان حضور دارند، پرستاران هستند. آن‌ها می‌خواهند تا هرآنچه برای چند دهه نادیده گرفته‌اند را بازگو کنند. پرستاران می‌توانند با گفتن این‌که آن‌ها تلاش خود را کرده‌اند، بیماران در حال مرگ را تسکین دهند. اما این کار نمی‌تواند موجب ازبین‌رفتن احساس پشیمانی بیماران بستر مرگ شود.

درسی که باید از این مورد یاد گرفت:

همیشه ابراز احساسات بهتر از بروز ندادن آن است. صادق نبودن در مورد احساسی که دارید، به نفع هیچ‌کس نیست. صادقانه به اشتراک گذاشتن احساسات این اجازه را به شما نمی‌دهد که عصبانیت و خشم خود را بر روی دیگران خالی کنید. این بدان معناست که شما صادقانه ولی با آرامش درون احساس واقعی خود را با دیگران به اشتراک می‌گذارید.

شاید شما از این‌که دوستان و اعضای خانواده‌تان از شما در طول لحظات سخت زندگی پشتیبانی نکرده‌اند، ناامید شده‌اید یا شاید هم فردی در زندگی‌تان وجود دارد که شما قدردانش هستید ولی تابه‌حال رودررو احساس خود را ابراز نکرده‌اید. صادق و روراست بودن در مورد احساساتتان می‌تواند منجر به روابط عمیق‌تر و قوی‌تری با افراد پیرامونتان شود. برای این کار منتظر بستر مرگتان نشوید! هم‌اکنون احساس واقعی خود را با دیگران به اشتراک بگذارید.

5- افراد در پایان زندگی آرزو می‌کنند ای کاش می‌بخشیدند

افراد اغلب غم و اندوه قدیمی و کهنه را به دوران پیری خود منتقل می‌کنند. ناعدالتی‌ها، خواه واقعی یا توسط اعضای خانواده و دوستان، موجی آزرده‌خاطری قلب و روح انسان می‌شوند. اغلب، تا هنگام مرگ، مردم نگاه متفاوتی نسبت به این غم و اندوه پیدا نمی‌کنند. شاید قطع کردن چنین رابطه‌ای ارزش درد و رنج را نداشت. چه اتفاقی می‌افتد اگر آن فرد را می‌بخشیدند؟ آیا اگر این‌چنین می‌کردند، هنوز هم احساس پشیمانی داشتند؟

درسی که باید از این مورد یاد گرفت:

پرستاران می‌گویند که بیماران در حال مرگ مکرراً عنوان می‌کنند که ای کاش آن فرد را می‌بخشیدند. این مورد یکی از 5 پشیمانی اصلی است که پرستاران از بیماران در حال مرگ می‌شنوند. درسی که باید از این مورد گرفت این است که روابط خود را در نظر بگیرید. آیا فرد یا افرادی وجود دارند که باید آن‌ها را ببخشید؟ آیا می‌توانید قدم اول در بهبود یک رابطه ی شکست‌خورده را بردارید؟ ما همگی می‌توانیم از احساس پشیمانی قبل از مرگ در مورد بخشش یاد بگیریم. شما می‌توانید سخت تلاش کنید تا چنین احساس پشیمانی را در زندگی‌تان تجربه نکنید.

سخن پایان در مورد توصیه افراد در دوران پیری

به‌ندرت می‌شنوید که افراد در بستر مرگ در مورد شکل ظاهری خانه یا لباس‌هایی که می‌پوشیدند، احساس پشیمانی داشته باشند. اهمیت این مسائل هنگامی‌که مرگ نزدیک است، از بین می‌رود. شما بیشتر در مورد افرادی که زندگی‌تان حضور دارند، احساس پشیمانی پیدا می‌کنید تا اشیا و لوازم. افکار و احساس پشیمانی شما بیشتر در مورد نحوه ی زندگی و کسانی است که دوستشان داشته‌اید و از آن‌ها مراقبت کرده‌اید.

درسی که می‌توان از این 5 احساس پشیمانی قبل از مرگ یاد گرفت این است که زندگی کوتاه است. خانواده ی خود و افرادی که پیرامونتان حضور دارند را تا جایی که می‌توانید، دوست بدارید. در زمان مناسب، ریسک کنید و از شکست نترسید.

فرد بخشنده، مهربان و دلسوزی باشید. هیچ‌کس در این مورد شکایت نخواهد کرد و در پایان، به‌جای سرکوب احساسات، احساسی که دارید را بروز دهید. در به اشتراک گذاشتن احساساتی نظیر عشق و مراقبت از دیگران بخشنده باشید. شما هیچ‌گاه از این موضوع احساس پشیمانی نخواهید کرد.

درس‌هایی که از این بیماران در حال مرگ یاد گرفته‌اید، باید به شما در مورد این‌که چگونه می‌بایست زندگی کنید تا در بستر مرگ هیچ‌گونه پشیمانی یا حسرتی نداشته باشید، انگیزه دهد.

منبع: www.powerofpositivity.com