مشاوره تحصیلی

من به هنر علاقه دارم اما خانوادم میگن که آینده شغلی نداره،درآمد نداره کسایی که نمیخوان درس بخونن یا ضعیف هستن میرن هنرستان و مامانم پرستاره میگه برو تجربی بخون داروساز شو توی کنکور قبول نشدی هم میفرستمت اونور درس بخونی چون تو زبان دوست داری از الان سه سال فرصت داری زبانم یادمیگیری مهاجرت میکنی. به نظرتون چجوری قانعشون کنم؟ و اینکه آیا واقعا معماری و طراحی دوخت درآمد بدی دارن یا شغل بدی هستن؟درمورد طراحی دوخت بهم میگن میخوای بری خیاط شی؟ این اصلا رشته ای نیست که بخوای بری دانشگاه بخاطرش، ارزشی نداره و… اگه ازت پرسیدن میخوای بگی لیسانس طراحی دوخت دارم؟درمورد معماری هم بهم میگن دخترخالت رو ببین تا دکترا ادامه تحصیل داده ولی الان چیکار میکنه؟هیچی در نهایت مجبوره بره توی یه شهر دیگه توی دانشگاه تدریس کنه. خانوادمون طرز تفکرشون اینطوریه که دخترمون توی خونه بمونه بهتر از اینه که هرجایی کار کنه،درمورد معماری چون شغلی نیست که استخدامی داشته باشه نمیذارن توی هر شرکتی یا با هر محیطی کار کنیم مثلا درمورد دخترخالم زمانی که باید بهش اجازه میدادن بره چندجا برای سابقه کار و… کار کنه اینکارو نکردن،به نظر شما ممکنه بتونم نظر خانوادم رو عوض کنم؟ یا باید باهاشون کنار بیام و هرچی گفتن قبول کنم؟مامانم همش درمورد آینده و سرکار رفتن نگرانه توی رشته هنر(البته خودمم نگرانم) چون مشاغلش جوری هست که توی ارگان های دولتی نمیشه کار کرد و حقوق ثابت ندارن و شغل آزاد محسوب میشه،پدر و مادرم هردو کارمند بودن پدرم بازنشست شده و مادرمم دوسال دیگه بازنشست میشه کلا مشاغلی که دولتی باشن براشون مورد قبول تره. درمورد تغییر نظرشون هم،من یکم موقع صحبت کردن و قانع کردنشون گریم میگیره خیلی نمیتونم صحبت کنم به همین دلیل سختمه. و اینکه از درس ریاضی اصلا خوشم نمیاد، راستش خیلیم سراغش نمیرم یا کلا دل کارهای محیط بیمارستانی رو ندارم ولی معدلم خوبه نوبت اول ۱۹/۷ شدم با اینکه مثل بقیه ی بچه ها تلاش خاصی نکردم. چون زیاد درس نمیخونم خانوادم میگن میخوای بری هنرستان که درس نخونی و راحت باشی، در صورتی که سنی هستی که باید اوج تلاش کردنت باشه،اما من واقعا هدفی ندارم که بخاطرش تلاش کنم،شب امتحان در حد اینکه نمره خوبی بگیرم و معدلم نیاد پایین و جز شاگردای خوب باقی بمونم درسم رو میخونم اما انتظار دارن هر روز درس بخونم. مامانم همش بچه های همکاراشو میبینه و توی ذهنشه،مدام میگه برو یه چیزی که دهن پر کن باشه،برو یه چیزی بخون که آینده دار باشه،یا مثلا میگه مگه تو چیت از فلانی کمتره؟فلانی رو دیدی؟ داروسازی قبول شده،عرضه اینم نداری؟یا هفته گذشته به پدرم داشتم میگفتم من از ریاضی و تجربی خوشم نمیاد، بهم گفت تو از هیچی خوشت نمیاد،خوشت نمیاد اصلا نمیخواد درس نخون، یا امروز خواهرم میگفت میخوای بری طراح لباس شی؟ کاری که نداره همین الان امسالتو تموم کنی بهت سیکل میدن برو دوره های فنی حرفه ای شرکت کن یاد میگیری دیگه مدرک نمیخواد که…واقعا نمیدونم باید چجوری برخورد کنم که دلخوری پیش نیاد، و تصمیم درستی بگیرم، از طرفی هم دیگه میترسم برم فنی حرفه ای بخونم و برم هنرستان،چون اگه موفق نشم و همینطوری بشه که میگفتن تازه اون موقع اصل سرزنشاشون شروع میشه…

پاسخ به انتخاب رشته تحصیلی

مسئله ای که شما در حال حاضر باهاش درگیر هستید انتخاب رشته و اختلاف شما با خانواده بر سر همین موضوع هستش. شما به رشته های معماری و طراحی دوخت علاقه دارید اما خانواده اصرار دارند که رشته تجربی رو انتخاب کنید با این دلیل که تصور می کنند سطح بالاتری نسبت به رشته های هنر داره و بازار کار مناسب تری براش فراهم هستش.
در این مورد باید خدمتتون بگم که این نگاه درست نیست که ما فقط رشته تجربی رو در سطح بالا در نظر بگیریم و رشته ای رو به کل اختصاص بدیم به افرادی که درسخون نیستند یا علاقه ای به درس ندارند. اگر اینطور بود پس چه کسانی معمارهای برتر میشن؟ اگر اینطور بود چه کسانی طراح دوخت هایی میشن که برای برند های مطرح دنیا فعالیت می کنند؟ و اگر بازار کار رشته تجربی کاملا خوب و مطلوب بود پس چرا بیشترین میزان بیکاری برای داوطلبین این رشته هستش؟
پاسخ به این سوالات نگاه جدیدی در ما ایجاد می کنه و متوجه میشیم که هر رشته ای از اهمیت ویژه خودش برخورداره و هیچ رشته ای نسبت به رشته دیگه برتر نیست. رشته ها صرفا شرایط متفاوتی رو برای افراد ایجاد می کنند و ما باید رشته ای رو انتخاب کنیم که متناسب ترین حالت رو با شرایط ما داشته باشه. یعنی با علایق، استعدادها، شرایط امکانات و خواسته ما از درس نسبت به باقی رشته ها سازگارتر باشه.
هر ساله در حدود چند صد هزار نفر به منظور قبولی در پزشکی، داروسازی، دندانپزشکی و پرستاری وارد رشته تجربی میشن و از بین این چند صد هزار نفر متاسفانه با حالت خوشبینانه در حدود پنجاه هزار نفر برای این رشته ها در دانشگاه ها پذیرش میشن. بقیه این افراد یا وارد رشته هایی میشن که بازار کار خوبی نداره یا دوباره برای کنکور میخونن و یا ترک تحصیل می کنند. بنابراین رقابت شدید و تنگاتنگی در رشته تجربی وجود داره. فردی که وارد این رشته میشه باید اونقدری به این رشته و یا هدفش پایبند باشه که تمامی این سختی ها رو به جان بخره و برای رسیدن به هدفش تلاش کنه.
در مورد رشته های معماری و طراحی دوخت شرایط متفاوتی وجود داره. قبولی در این رشته ها به نسبت رشته های تجربی آسون تر هستش اما ورود کردن به بازار کار و مطرح شدن به عنوان یک طراح یا یک معمار کاملا بستگی به مهارت و علم اون فرد داره. در حقیقت رقابت رشته تجربی هنگامی هستش که شما کنکور میدید و رقابت این رشته ها زمانی هستش که شما وارد بازار کار میشید‌‌. در صورتی که شما واقعا به این رشته ها علاقمند باشید بتونید پیشرفت کنید قطعا درآمدی مشابه رشته های پزشکی و حتی بیشتر میتونید داشته باشید. بنابراین‌ وجود علاقه و مهارت عنصر کلیدی این رشته ها هستش.
همچنین در صورتی که قصد مهاجرت داشته باشید عموما کشورهای اروپایی روی خوشی به معمارها و طراح های ایرانی نشون میدن و بازار کار خوبی هم برای این رشته ها فراهم هستش. اما رشته های پزشکی گاها در بعضی از کشورها مثل یک کار دولتی و با حقوقی متوسط هستش.
در مورد مخالفت های خانوادتون و نوع نگاهشون هم باید بگم که بخاطر نگرانی هایی که در مورد آینده شما دارند به جا هستش و نمیشه که حقی بهشون نداد. شاید اونها نیاز دارند که نگاهشون در مورد بازار کار دنیای امروز بازتر بشه. به همین خاطر به شما توصیه می کنم که حتما به همراه خانوادتون به یک مشاوره تحصیلی مراجعه کنید تا بتونید حرف های همدیگه رو راحت تر درک کنید و در آخر بتونید به تصمیمی برسید که هردو طرف احساس رضایت کنید.
مشاور از شما آزمون هایی خواهد گرفت و نتایج اون آزمون رو با شما و خانوادتون به اشتراک میذاره. همچنین با خانواده شما صحبت میکنه تا علاوه بر آشنا شدن با طرز فکر اونها حرف هایی که شاید شما براتون سخت بوده که به خانوادتون بگید رو بهشون میگه و سعی میکنه نگاه بازتری به خانوادتون بده به طوری که نگرانی هاشون در مورد رشته ای که بهش علاقه دارید کاهش پیدا کنه و بپذیرند که هر رشته ای حائز اهمیت هستش‌‌.
در تمامی مراحل زندگی موفق و پیروز باشید.

کوشا کوچک آملی
کارشناس مشاوره باما

سوال در مورد

انتخاب رشته تحصیلی

سلام در مورد مشاوره تحصیلی سوال داشتم. من یازدهم تجربی شاگرد فرزانگان ناحیه ۴ هستم ولی متاسفانه اصلا اشتیاق درس و اینا رو ندارم ممکنه درس بخونم ولی در حدی نیست که نتیجه بده.بیشتر جاها میگن اول باید هدف یا شغل موردنظر اینا انتخاب کنی که مشکل من اینه دقیق نمیدونم کدوم رشته رو می‌خوام وگرنه شخصیت من طوری هست که چیزی رو بخوام زمان کم هم باشه بدست میارم مشکل اینه چیز خاصی که بخوام برایش تلاش کنم چیز مشخصی نیست.در هر صورت می‌خوام رتبه قشنگ و از رشته خوب دربیام.می خواستم بپرسم چطور میتونم تو این مدت که میدونم خیلی کم مونده خودم رو به بقیه برسونم حتی جلوتر برم.پایه ی دهمم اونقد نخوندم که آماده بشم یازدهم هم متوسطه البته مباحث پایه رو تقریبا میدونم ولی تست اینا کم زدم. فقط میتونم بگم تا الان درس ریاضی نسبت به بقیه بالاتره . یه مشکل دیگه ای هم دارم که اصلا حس رقابتی و حسادت ندارم که بگم بقیه پیشرفت کردن منم بیاد بکنم.در کل می‌خوام بهم کمک کنید و بگید چطوری میتونم در کنکور موفق و از رشته عالی قبول بشم.

پاسخ به انتخاب رشته تحصیلی

بنظر میرسه که مشکل اصلی شما بی هدفی برای آینده تحصیلی هستش‌‌. شما میدونید که اگر تلاش کنید به چیزهایی که می خواید میرسید اما مسئله این هستش که الان نمیدونید که از ادامه دادن درستون و کنکور دادن چی می خواید و هدف نهاییتون چه چیزی هستش.
در این مواقع شما باید به دنبال علایق و اهدافتون بگردید. برای تسهیل اینکار آزمون ها و پرسشنامه های مختلفی وجود داره که اطلاعات جالبی در مورد شخصیت شما و علایقتون میده. بعضی از این آزمون ها رو براتون نام میبرم که هم میتونید به صورت آنلاین انجامشون بدید و هم به کمک یک مشاور تحصیلی:
– آزمون رغبت سنج شغلی هالند
– آزمون رغبت سنج تحصیلی و شغلی استرانگ
البته آزمون های دیگه ای هم وجود دارند که می تونید در اینترنت اونها رو تحت عنوان آزمون های شغلی و تحصیلی جستجو کنید.
کمک گرفتن از مشاور در این زمینه ها میتونه یک ضرورت باشه. چرا که شما نیاز دارید هر چه سریع تر هدفی پیدا کنید و در جهتش گام بردارید. در حقیقت ما تا همیشه وقت نداریم. به همین جهت توصیه میکنم که به یک مشاور تحصیلی یا مشاور مدرستون مراجعه کنید و مسائلی که مانع از انگیزه مند بودن شما میشن رو بیان کنید. مشاور قطعا کمک های خوبی به شما در این زمینه خواهد کرد. به طوری که بتونید هدف مناسبی رو انتخاب کنید، تصمیمات مناسب و متناسب با هدفتون بگیرید، انگیزه لازم رو در خودتون ایجاد کنید و در جهت رسیدن به اهدافتون برنامه ریزی کنید و گام بردارید.
در مورد اینکه فرمودید که انسان رقابتی ای نیستید هم باید بگم که اهل رقابت نبودن به تنهایی مسئله بدی نیست. ما باید یاد بگیریم که خودمون رقیب خودمون باشیم. یعنی مدام به دنبال ارتقای مهارت ها و دانش خودمون باشیم نه اینکه دیگران رو هدفی برای دستیابی ببینیم. بنابراین لازم نیست که در این مورد نگران باشید.
شما فقط به این نیاز دارید که متوجه بشید که به چه چیزی تعلق دارید. اون تعلق دقیقا میشه همون هدف شما. و متاسفانه یا خوشبختانه همیشه هم این اهداف منحصر به درس و تحصیل نیست. به همین جهت باز هم توصیه میکنم که از کمک های یک مشاور تحصیلی غافل نشید.
در تمامی مراحل زندگیتون موفق و پیروز باشید.

کوشا کوچک آملی
کارشناس مشاوره باما