تنهایی و نداشتن دوست خیلی احساس تنهایی میکنم نمیدونم مشکل کجاست داغون شدم کلا چطور باید از شر این حس ننهایی خلاص بشم من ی دختر 27 سالم مجردم دانشجوی ارشد ام خیلی احساس تنهایی دارم کلا با خانوادم جایی نمیرم. روز به روز م دارم خودم خودمو تنها تر میکنم جدیدا حواس پرت بودنم بیشتر شده فراموشی دارم کلا انگار دارم بدون هدف زندگی میکنم یه مدت به خودکشی فکر میکردم نمیدونم چکار کنم انگار واقعا کسی نیست که منو بفهمه تا حالا هیچ رابطه عاشقانه ای نداشتم و پشیمانم. به نظرم باید ادم تو سن کم اشتباه بکنه تا حداقل یه خاطره داشته باشه من همونم ندارم
پاسخ مشاور به پرسش ” مجردی و احساس تنهایی “
انسان ذاتا موجودی اجتماعی هستش و نیاز به ارتباط با بقیه داره بنابراین درک میکنم چه احساسات ناخوشایندی رو بخاطر تنهایی تجربه میکنید؛ اما میشه از راه های مختلفی اون رو بر طرف کرد.
برای رهایی از تنهایی راه های زیادی وجود دارند که چند مورد رو خدمتتون ذکر میکنم:
- سعی کنید فعالیت های اجتماعی داشته باشید: حضور پیدا کردن در مکان های اجتماعی موجب آشنایی و ارتباط شما با افراد جدید خواهد شد. این مکان های اجتماعی میتونه شامل ثبت نام در کلاس های آموشی، فعالیت های داوطلبانه، فعالیت های خیریه، کوهنوردی و غیره باشه. احتمالا تنها حضور پیدا کردن در این محیط ها برای بار اول میتونه کار سختی باشه اما شما باید به خاطر داشته باشید که افراد دیگه ای هم مثل شما وجود دارند که برای آشنایی با افراد جدید در این فضاها حضور پیدا میکنند. پس سعی کنید بر خجالت خودتون غلبه کنید. این محیط‌ها علاوه بر بزرگ تر کردن دایره روابط اجتماعی شما از شما فرد فعال تری خواهد ساخت. چه بسا که مهارت جدیدی یاد بگیرید یا فرصت های جدیدی پیدا کنید.
- علاوه بر اینها شما میتونید در دانشگاه هم فعالیت خودتون رو گسترش بدید. در انجمن‌ها و کانون‌ها حضور پیدا کنید یا در برنامه‌های دانشگاهی شرکت کنید. چنین فضاهایی بهترین گزینه برای آشنایی با افراد و دوستان جدید میتونند باشند. اول لازمه برای آشنایی با افراد جدید یا حتی شروع رابطه این هستش که ما دیده بشیم. بنابراین از چنین فضاهایی دوری نکنید.
- همچنین لازم نیست که حتما همیشه دیگران ما رو انتخاب کنند. شما باید مهارت جرات ورزی خودتون رو تقویت کنید و اشکالی نداره اگر احساس کردید که فرد مناسبی رو برای دوستی پیدا کردید بهش پیشنهاد بدید. از اینکار احساس بدی پیدا نکنید و اون رو به مثابه شجاعت بدونید.
- مهارت بعدی ای که باید سعی در تقویتش کنید علاقه به خود هستش. شما باید تلاش کنید که خود را دوست داشته باشیم و تنها از خودتون نسبت به خودتون انتظار توجه داشته باشید. زمانی که ما خودمون رو نیازمند وجود دیگران و توجه دیدن از اونها بدونیم بیشتر اذیت میشیم و وابسته به دیگران خواهیم بود؛ حتی اگر این دیگران وجود نداشته باشند. بنابراین شما باید رهایی از افکار منفی رو تمرین کنید و به خودتون عشق بورزید. شما عزیزترین کس خودتونید و باید مراقب خودتون باشید. حالا اگر با این دیدگاه سعی کنید با شخص جدیدی آشنا بشید قطعا نتیجه بهتری خواهید گرفت. چون احساس تنهایی و وابستگی نخواهید داشت و میتونید دست به انتخاب بزنید.
- همچنین شما باید دست از سرزنش کردن خودتون و فکر به گذشته بردارید. شما نمیدونید اگر در گذشته اشتباهاتی رو انجام میدادید چه نتایجی رو ممکن بود براتون به بار بیاره. شاید اتفاقات خوبی نمیوفتاد. بنابراین همین که اشتباه خاصی در گذشته شما وجود نداشته میتونه اتفاق خوبی باشه. افراد زیادی وجود دارند که هنگام ازدواج به خاطر اشتباهات دوران نوجوانی به مشکل خوردند یا حتی دچار افسردگی شدند. بنابراین هرکدوم از ما در مسیر مختص به خودمون حرکت میکنیم که گذشته و حال و آینده این مسیر تنها متعلق به ماست. پس باید گذشته رو بپذیریم، بیش از حد در مورد آینده ای که ازش خبر نداریم نگران نباشیم و در حال زندگی کنیم.
- شما همچنین میتونید که با مشاور صحبت کنید. افرادی که احساس تنهایی میکنند بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به علایم افسردگی قرار دارند و شاید به همین دلیل باشه که شما افکار خودکشی داشتید یا مدام تلاش برای سرزنش خودتون یا گذشته خودتون میکنید. توصیه میکنم که حتما از حضور مشاوره در زندگیتون کمک بگیرید. علاوه بر این مشاور مهارت هایی رو به شما آموزش میده که از طریق اون میتونید ارتباطات اجتماعی بهتر و با کیفیت تری برقرار کنید. همچنین گاهی اوقات مشاوران جلسات گروهی برگزار میکنند که در اون جلسات شما افرادی رو با مشکل مشابه خودتون ملاقات میکنید و سعی میکنید که به همدیگه کمک کنید.
در تمامی مراحل زندگی موفق و پیروز باشید.
کوشا کوچک آملی
کارشناس مشاوره باما
من ۳۳ سالمه دخترم مجردم. فوق لیسانس کامپیوتر دارم. درامدم خوبه. مستقلم. ولی هرزگاهی یه حس بدی میاد سراغم ک از آینده و تنهایی وحشت دارم. بی انگیزه میشم. غمگین میشم. احساس میکنم زندگی خیلی مسخره دنیا به درد نمیخوره. خسته شدم از این احساس. شرایط ازدواج هم برام مهیا نشده. چیکار کنم این احساس از پا درم نیاره. یه برهه ای از زمان که توی این دنیا هستم و بعدش باید ازدواج کنم بچه بیارم و بعدش پیر بشم بعدش بمیرم. هیچی برام نمونده و احساس میکنم همه تلاشم هم بیهوده ست. هیچ انگیزه ای برای ادامه زندگی ندارم
من خانم ۳۷ مجرد هستم و ۶ ساله که تنها زندگی میکنم احساس میکنم تو روابطم با اطرافیان خیلی ضعیف هستم مثلا تو جمع همکارا خیلی کم صحبت میکنم و صدام خیلی آرومه یا موقع صحبت کردن صدام میگیره ضمنا خیلی زودرنجم و هیچ دوست صمیمی ندارم و کلا خودمو با کار مشغول میکنم دو شیفت کار میکنم و مشکل دیگه اینکه تو روابط عاطفی ام با هر آقایی که آشنا میشم بعد از دو یا سه هفته رابطه تموم میشه درصورتیکه ابتدای رابطه خیلی مشتاقن اما بعد خوب پیش نمیره
سلام وقت بخیر
من یه مرد 34 ساله ام. تا جایی که من می دونم اکثر مردا دوست دارن با کسایی که دوسشون دارن و احساس نزدیکی می کنن، شوخی کنن. اگه آدم زودرنجی هستی، احتمالا باید مردی رو پیدا کنی که شوخی کردن رو دوست نداره یا انقدر حوصله داره که هر سری بعد از شوخی کردن، ازت عذرخواهی کنه که این هم موقتیه.
موفق باشی
من پسری 16ساله هستم خیلی تنها هستم، نه خواهری دارم که درد دلم رو بهش بگم و نه برادری که با اون حرف بزنم و بازی کنم، هیچ دوست صمیمی هم تا حالا نداشتم، به شدت هم خجالتی هستم، و چند مدتی هست که خیلی بی حوصله و بی انگیزه شدم، همیشه دوست دارم بخوابم، یک جورایی میشه گفت افسردگی شدید دارم، دکتر هم رفتم گفت که از تنهایی هستش، من الان این سایت رو دیدم گفتم سوال بکنم که چطوری میشه یک دوست خوب پیدا کنم، لطفاً طور خدا کمکم کنید دیگه نمی تونم این تنهایی رو تحمل کنم
سلام من ۲۷سالمه همه ی خانوادم رفتن المان وهیچ دوست یا رفیقی ندارم خیلی تنهام هرراهی به فکرم می رسید رفتم تایکی باهام دوست بشه ولی هیچ کسی پیدا نشد لطفا یک نفر بیادازاین تنهایی نجاتم بده دیگه این حس تنهایی داره خفم میکنه