سلام یکی از دوستان من که تا بحال هیچ رابطه ی عاشقانه ای را تجربه نکرده بود حدودا ۸ ماهی می‌شود که بر سر اتفاقاتی با یک پسر در فضای مجازی آشنا می‌شود و به شدت به او علاقمند می‌شود و هر دو آنها با وجود مخالفت های خانوادگی و موانع سر راهشان به شدت به یکدیگر وابسته شده اند و نمی‌توانند از همدیگر رها شوند. خانواده پسره با این رابطه مشکلی ندارند ولی خانواده دوستم چون شناختی از پسره نداره مخالف هستند. دوستم تردید داره که این عشق پاک هست یا نه و ادامه دادنش به صلاحه یا نه ولی نمیتونه حتی یک لحظه هم بهش فکر نکنه و به شدت به اون وابسته شده به نظر شما چه کاری به صلاحه؟ ادامه دادن این رابطه یا فراموش کردنش؟دوستم ۱۶ سالشه و پسره همسن اونه و بهش گفته که ۴ سال دیگه میخواد بیاد خواستگاریش و با هم ازدواج کنند ولی دوستم به شدت فکرش مشغوله و نمیتونه یک لحظه هم از فکرش بیاد بیرون و براش خیلی مهمه که حتما رابطه ای پاک داشته باشه و این وابستگی دو طرفه است. پس بنظرتون چیکار کنه که بتونه از این وابستگی رها بشه؟چون هر دو طرف خیلی به هم وابسته هستند و نمیتونن همدیگه رو فراموش کنند

من با یک پسری مجازی دوست شدیم باور نکردنی بود که چطوری اینقدر شبیه هم بودیم چقدر سریع باهم رفتیم جلو (خوشحال بودیم) خیلی صحبت میکردیم منم خیلی مهربون بودم تصمیم گرفتیم همو ببینیم ، من تصمیم گرفتم برای اخرین بار به این فرد اعتماد کنم صحبت کردن با این فرد هر روز هردوی مارو خوشحال میکرد..یک مدت که گذشت والا نمیدونم چطوری توضیح بدم.. امتحانش کردم با اکانت دیگه چه فهمید منم خودشم فهمید خیانت کرده و اشتباه کرده اون روز اینقدر کوچیک کردم خودمو دردی کشیدم گریه هایی ک کردم و فهمید بعد دو روز بیمحلی به عذر خواهیش(((یک متن بسیارررر طولانی نوشت )))…. برای عذر خواهی گفت :برای رابطه موم میجنگم و میدونم اشتباه کردم میدونم نمیتونی راحت اعتماد کنی ،رابطه ما برای من ارزش جهانی دارد، من سعیی خودمو میکنم در تمام مدت اعتمادت رو بدست بیارم و منم بهش فرصت دادم سریع بعد اون روز میدیدم سریع جوابم رو میداد همش بهش شک داشتم(زیادی حساس شدم چون دوستش داشتم حساس بودم روش ) بعد خلاصه بخوابم بگم خدمتتون اینقدر تو خودم ریختم قدرت تعریفش هم ندارم، مشکل الان اینجاست که دیدم بعد از ظهر اون روز آنلاینه ولی جواب منو نمیداد.. بهم منم از رو حساسی .. اونم گفت الان گول نمیزنم، زنگ زدم جواب نداد بعدش زنگ زد منم(واقعا دیدم اونجا آنلاین ولی چند ساعتی جواب منو نمیداد حس بدی داشتم تحمل نکردم و گفتم، بعدش بیمحلی کردم گفت چرا جواب نمیدی بدون دلیل مشخصی منم نمیتونم ادامه بدم،.. خیلی سرد بود باهام من بعد بخشیدن اون ب خاطر سرد بودنش بدتر حساس شده بودم، بعدش /گفتم من بهت گفته بودم از بیمحلی متنفرم، به جای جبران اینطوری میکنی اینا، کلی زنگ زده بود وقتی جوابشو نمیدادم! ولی وقتی صبحش کلی پیام دادم اینم دلیلش گفت نمیدونم هیچی پست بزارم تو گشت میزنی گفتم هرکاری میخوای بکنی بکن… اینطوری (گفتم تا اینقدر تو گذشته حساس شدم روش و اونو از خودم دور کردم از سر استرس) من هر روز استرس دارم و سردمه.. هر روز ) در اخر این پیم من امروز بود استیکر سوسک داد اینقدر ک روحیه من ضعیف شده بازم گریه کردم.ازتون خواهش میکنم این همه نوشتم لطفا بخونید چون حالم بده نمیدونم چیکار میکنم الان شاد هستم دارم نشون میدم که شاد هستم تا اونو جذب کنم. من همش می ترسم بعدش پشیمون شم.. چون ارزش من پایین اومده میدونم..میخوام بگم آیا درمان داره اینکه بهش چسبیدم و دور شد درمان داره؟ اگه نداره من میدونم فراموشش کنم؟ تصمیم گرفتم

ببخشیدمن نامزددارم ولی ازیه طرف باینفرمجازی دوست شدم البته رفیقمه ولی بهش وابسته شدم هرچی بیشتربهش اهمیت میدم اون بی محلی میکنه

سن ۲۷. جنس زن. مجرد. ارشد ریاضی.شغل دانشجو . من حدودا یکسال با مردی از طریق فیسبوک آشنا شدم جالب اینکه فقط شیفته تفکرات و باور هاش در کل یعنی عاشق ذهن و افکارش شدم چون ایشان پیجی داشتند که مطالب اش خیلی برایم جالب بود و اولین بار بود که اینقدر به کسی احساس نزدیکی میکردم من البته خیلی هم حامی اش بودم ولی باورهای او برای اکثر افراد قابل درک نبود ایشان ۷ ماه توجه خاصی به من نداشتند اما من نشان داده بودم که حتی اگر مدتی پست نگذارند نگران شان میشوم من هفته ای یک کامنت برایشان می نوشتم بعد ۷ ماه رفتارشان عوض شد (شاید چون تازه مطمئن شده بودند که من دختر هستم چون من با اکانت فیک که جنسیتم را نشان نمی داد ایشان را فالو کرده بودم) او به هر کامنت من تقریبا واکنش نشان میداد اما اغلب با عصبانیت و دلخوری و یا ابراز مخالفت میکرد به این شکل که در پست های بعدی شان گفته ها ی من را بازتاب می دادند گاهی هم البته کمتر پیش می آمد نشان میداد از حرفی که زدم خوشش آمده من واقعا گیج شدم چرا اینهمه خشم و عصبانیت و حساسیت به گفته هایم پیدا کرده بودند با خودم میگم اگه از من بدش می آید خب بهتر بود مانند بقیه فالور هایش با من رفتار میکرد همان طور که انها را نادیده می گرفت من را هم نادیده می گرفت من نمی دانم دلیل این رفتارش چه بود من در نهایت او را انفالو کردم او متوجه شد اما تا یک و نیم ماه هیچ واکنش نشان نداد بعد از آن شروع کرد به گذاشتن پست هایی علیه زنان و… حدود ۷ ماه این کار را ادامه داد و در نهایت پیجش را بست الان بیش از ۱۰ ماه از روزیکه من اکانت ام را بسته ام میگذرد اما مانند یک احمق مدام به این فکر میکنم چه طور توانست اینهمه تندروی با من بکند حتی یکبار با پستی که گذاشت مرا ترساند احساس حماقت میکندر این ۱۰ ماه هر چند روز بعد چندین روز شدیدا گریه می کنم و اصلا به اختیار خودم نیست من از همان کودکی دوستان بسیار کمی داشتم در دوران دبیرستان و دانشگاه هیچ دوستی نداشتم اما خر گز احساس نیاز به دوست ندارم و در درسهایم موفق هستم با خودم فکر میکنم اگه بجای آن حمایت های بی چون و چرا نظرات واقعی هرچند ناخوشایند برای ایشان را می گفتم حالا میتوانستم از این جدایی عبور کنم اطفا کمکم کنید میدانم احمقانه است اما مانند نوعی وسواس به ذهنم افتاده و آن رفتار های عجیب ایشان برایم قابل درک نیست

اولش خیلی خوب بود اونم عاشقم بود دوسم داشت از طریق فضای مجازی با هم آشنا شدیم چند ماهه اول خیلی باهام خوب بود کم کم سزد شد من رو از خودش دور می‌کرد بعد ی روز اومد گف ما بع درد هم نمیخوریم بهتره فقط دوست بمونیم بازم آزارم داد با حرفاش و چیزی نگفتم بعد ی مدت اومد گف کلا دوسم نداره و بهتره بگذریم از هم من نمتونستم قبول کنم بلاکم کرد. ی ماه اذیت شدم روز و شب عذاب کشیدم تا اینکه بعد ی ماه دوباره برگشت بهم و دوباره وابسته ام کرد همین الانم باز داره حرف رفتن رو میزنه